- 24 Şubat 2025
- 1
- -2
- 1
- 28
- Konu Sahibi turuncucilek
- #1
Herkese merhaba,
Benim çok sevdiğim ve çok da sevildiğim bir ilişkim vardı. Bir hafta önce benden ayrıldı. İlişki esnasında toksik davranışlarım, özellikle son zamanlarda gittikçe artmaya başlamıştı. İlişkide karşılıklı hatalar vardı, elbette sorun bende değildi sadece. Ama ben onun rahatsız olduğu konulara, duygularına biraz sağır kaldım ve içine atıp durmuş. Bunu şu anda anlayabiliyorum. Perşembe günü annem ameliyat oldu ve ben ağlayarak onu aradım. Ağlamamı duyar duymaz hastaneye geldi ve biz bir şekilde kavga gürültü yeniden konuşmaya başladık, sevgili değildik, sadece ara ara konuşuyorduk. Bana karşı çok öfke var içinde bunu görüyorum.
Dün akşam sarhoş oldu ve yanıma gelmek istedi, yanında erkek kardeşi vardı. Telefonda kardeşi ile konuştuğumda onu ben bu halde bir yere gönderemem dedi. O zaman ben geliyorum dedim. Gittim, eve çıkardık. Ne söylediğini bilmiyordu. Bazen ağlıyordu sarılıp, bazen küfrediyordu. En son biraz ağır konuştu kardeşine, benim hakkımda ağır şeyler söyledi. Ben toparlanıp çıktım. Asansörü beklerken içerdeki kıyameti duyabiliyordum. Eski sevgilim dışarı benim yanıma gelmeye çalışıyor, kardeşi engel olmaya. En sonunda çıktı ikisi de ve baktığımda kardeşinin ağzından kan geliyordu. Yumruk atmış çocuğa. Bana da saldırmaya çalıştı ama kardeşi araya girdi.
İlişki tek taraflı yaşanmaz, suçlarım hatalarım dediğim gibi tek taraflı değildi. Ama ben bir şekilde içimi boşaltabilmişim ona, o ise hep içinde tutmuş. Ben durumu kurtarmak istiyorum, hatalarımın da farkında olarak bir yol çizebiliriz diye düşünüyorum. Ama onun zihnine nasıl ulaşabileceğimi bilmiyorum, bağlantıyı kaybetmiş gibiyim. Yolunu kaybetmiş gibi o. Ne yapabilirim ya da onu kendi haline bırakıp ben de onsuz yaşamayı öğrenmeli miyim?
Benim çok sevdiğim ve çok da sevildiğim bir ilişkim vardı. Bir hafta önce benden ayrıldı. İlişki esnasında toksik davranışlarım, özellikle son zamanlarda gittikçe artmaya başlamıştı. İlişkide karşılıklı hatalar vardı, elbette sorun bende değildi sadece. Ama ben onun rahatsız olduğu konulara, duygularına biraz sağır kaldım ve içine atıp durmuş. Bunu şu anda anlayabiliyorum. Perşembe günü annem ameliyat oldu ve ben ağlayarak onu aradım. Ağlamamı duyar duymaz hastaneye geldi ve biz bir şekilde kavga gürültü yeniden konuşmaya başladık, sevgili değildik, sadece ara ara konuşuyorduk. Bana karşı çok öfke var içinde bunu görüyorum.
Dün akşam sarhoş oldu ve yanıma gelmek istedi, yanında erkek kardeşi vardı. Telefonda kardeşi ile konuştuğumda onu ben bu halde bir yere gönderemem dedi. O zaman ben geliyorum dedim. Gittim, eve çıkardık. Ne söylediğini bilmiyordu. Bazen ağlıyordu sarılıp, bazen küfrediyordu. En son biraz ağır konuştu kardeşine, benim hakkımda ağır şeyler söyledi. Ben toparlanıp çıktım. Asansörü beklerken içerdeki kıyameti duyabiliyordum. Eski sevgilim dışarı benim yanıma gelmeye çalışıyor, kardeşi engel olmaya. En sonunda çıktı ikisi de ve baktığımda kardeşinin ağzından kan geliyordu. Yumruk atmış çocuğa. Bana da saldırmaya çalıştı ama kardeşi araya girdi.
İlişki tek taraflı yaşanmaz, suçlarım hatalarım dediğim gibi tek taraflı değildi. Ama ben bir şekilde içimi boşaltabilmişim ona, o ise hep içinde tutmuş. Ben durumu kurtarmak istiyorum, hatalarımın da farkında olarak bir yol çizebiliriz diye düşünüyorum. Ama onun zihnine nasıl ulaşabileceğimi bilmiyorum, bağlantıyı kaybetmiş gibiyim. Yolunu kaybetmiş gibi o. Ne yapabilirim ya da onu kendi haline bırakıp ben de onsuz yaşamayı öğrenmeli miyim?
