İlgisiz eş sendromu

vavili

askerim kıbrıs'ta
Kayıtlı Üye
12 Nisan 2013
147
0
Çok beklentiliyim. Eşimden yapamayacağı şeyleri isteyerek ona büyük eziyet ediyorum. Mesela ilgi görmek sevildiğimi hissetmek istiyorum. Ama biraz düşünceli olmalı ve kimseyi istemediği bir şeyi yapmaya zorlamamalıyım değil mi? 3buçuk yıllık evliliğimizin her sabahı onu işe giderken uğurlayıp gözlerinin içine bakıyorum beni öperek gitsin diye. Ama yok bunu yapmak istemiyor. Ah ben... işe geç kalacak anlamam lazım ve vakit kaybı yapmamam lazım. Ama ben arsızım o kaçsa da bazen yakalar sarılır öperim işte. Peki ya işten geldiğinde? Sahibini bekleyen finolardan farkım yok gibi. Hala her iş dönüşü uzun uzun bekliyorum arkasında. Belki şimdi sarılır bana diye. Nafile... ama o çok yorgun değil mi? Sırası değil yani böyle şeylerin. Bebeğimiz var artık. Ona sarılıyor kokluyor öpüyor. Sıra bana gelecek mi acaba dediğimde bu varken sana sıra mı gelir diyor. Tabi o şaka yapıyor aslında. Ama yanakları boş yüreği kırılmış ordan ayrılan benim. Sohbet paylaşım yok. Açtığım konular boş ve sıkıcı ona göre. Beraber olduğumuz zamanlar ise yine öpmekten ziyade işimize bakıp hemen banyoya atıyoruz kendimizi. Ama diyorum ya beklentili olan benim. Ne gerek var ki böyle şeylere.
 
Hayır olması gerekeni istiyorsunuz. 2. Kızıma hamileyim. Hala ilk gün ki gibiyiz. İşe giderken uğurlarım öp kokla. Gelince kapısını açarım yine öpüşürüz
Bizde bi şey değişmedi.
Önceden öyle değilse ve değiştiyse bunu konuşarak aşabilirsiniz. Çocuklu olmak daha çok mutlu olmayı beraber getiriyor mutsuzluğu değil
 
zuka24 o kadar çok konuştum ki kendisiyle. Biz severek evlendik. Kendisi bana hep evlensek bile sevgili gibi olmalıyız derdi. İlk zamanlar bu tarz sorunlarımız yoktu. Zamanla ilgi paylaşım sevgi cümleleri sarılmalar öpmeler hepsi çıkmaya başladı hayatımızdan. Ara ara gözü yaşlı derdimi anlatıyorum ona. Seni sevmediğimi nerden çıkarıyorsun? Bunlar ne kadar küçük ne kadar basit meseleler? Rahat ol akışını bırak vs şeyler söylüyor. Çok uzun süre akışına da bıraktım. Öpmedim sarılmadım yönelmedim. Çok daha kötü oldu. Artık temassız hayat yerleşti yaşam biçimimize. Evdeki giyimimi değiştirdim bir dönem. Sürekli transparan onun hoşuna giden şekilde dolaştım. Başka türlü etkileşim artıyor ama benim istediğim duygusal temas yine olmuyor. Telefonunu karıştırırken porno izlediğini farkettim. Bu beni çok yaraladı. Yine kendimde bir eksiklik aradım ve yatak odası meselelerine ağırlık vermeye çalıştım. En son da dayanamayıp bunu da konuştum kendisiyle. Cevap yine benzer. Benimle bi alakası yok. Herkesin kötü huyları olabilir. Bu da benim arada takıldığım kötü bi huy cevabını aldım. Ah dostlar ben size ne anlatayım ? Çok yaralıyım sorun nerde bilemiyorum. Artık bu sorunu onunla konuşmaktan da yoruldum . Çabalamaktan da yoruldum. Lütfen beni bir kere öp diye yalvarmaktan da yoruldum. Annesi gibi değil eşi gibi olmak istiyorum yaa. Dedikodu boş laf evdeki bir eksiğe söylenme vs bunlar bizde hiç olmaz. Çoğu zaman hatalarını yutarım demem hiç ona. E ben ne yapayım?
 
Cok monotonmus gercekten. Sevgisi azalmis olabilir ve bu durum sonradan daha cok puruzler cikarabilir. Bunlar senin hakkin.
 
Cok monotonmus gercekten. Sevgisi azalmis olabilir ve bu durum sonradan daha cok puruzler cikarabilir. Bunlar senin hakkin.

Sevgisinin hala ilk günkü gibi olduğunu söylüyor. Öyle davranmamın bir sebebi yok diyor. Evet öpmediğimin sarılmadığımın farkındayım ama bu seni sevmediğim anlamına gelmez diyor. Benim içim geçmiş vs diyor. İş yeri hep sorun o meseleleri eve taşımak istemediğim için anlatacak pek bir şey kalmıyor diyor. Ama bu cevaplar beni tatmin etmiyor. Arkadaş grubuyla toplantılar da oldukça neşeli matrak mutlu. Farkettiğim bir ayrıntı var ki kendi ailesiyle de sessiz paylaşımsız.
 
Aa pardon ben yanlış okumuşum. Sevgili olamayız gibi.

Anladım. İçim çok dolu. Kendimi net ifade edebilen biriyim. Çok konuştum kendisiyle. Çok anlattım. Ben bu dertlerimi anlatırken bile hep sessiz. Patlıyorum. Bu karanlıkta kalmak istemiyorum. Eşim değişmese bile ben değişmeli belki de kabullenmeliyim. O kabulleniş aşk hayatımı heveslerimi her şeyi benden alacak biliyorum ama başka türlü de hayat bana zehir olacak. Bi terapiste gidip sağlıklı adım atmak istiyorum. Bu süreci tek başıma atlatmam zor. İlk olarak içimi buraya döktüm işte.
 
Sonradan böyle olduysa ya sevgisinde bir azalma, değişiklik vardır ya da depresyonvari bir şeyin içinde de olabilir. Bunu siz daha iyi bilirsiniz.
 
Sizi çok iyi anlıyorum ama neden bekliyorsunuz ki inanın siz istemeden size iltifat eden yatak dışında ilgilenen..... Zor . Benim eşim çok ince düşünceli hassas bi adamdır ama onda da yok ben beklemiyorum ondan . Yani sabah giderken öperim ,akşam gelince sarılır öperim sirnasirim bana kedi gibisin der. İltifat ederim , espiriler yaparım, sasirtirim, sürprizler yaparım . Bunu sadece onu mutlu etmek için yapmıyorum kendim de mutlu oluyorum o da bazen istedim kadar bile sevinmiyor ben hemen müdahale ediyor .hayır öyle tepki veremezsin şimdi geri sarıyoruz diyorum ve istediğim tepkiyi alıyorum .
Tabi şuan ruhumun buna gücü var belki ilerde buna manen gücüm olmazsa ve eşim de adım atmazsa üzülürüm . Ancak henüz 3 yıllık evlisiniz bence beklemeyin . mutluluğunuz beklentilere teslim edilemeyecek kadar kıymetli
 
Teşekkür ederim. Su gibi geldi yazınız. Bahsettiğiniz tarzda hareketlerim de oldu elbette. Ama bazen pes ediyorum işte. Evdeki iş yükü. Çocuğu tek başıma sırtlanmış yaşam biçimi asosyal yaşam ve bunlar içinde de sevgi dilenciliği yapmak... benim babam hala eve girer girmez sarılır anneme. Ne bileyim dışarıda dolaşırken elini tutar. İş yerindeyken arada telefon açar napıyorsun diye. Bunları gören biri olarak büyüyüp de evlilik hayatımda benim zorlamam ile olması hatta çoğu zaman zorlamayla da olmaması beni çok yaralıyor.
 
O zaman eşinizden yardım isteyin. Yani temizlik olur, bebek bakımı olur .... Böyle siz de kendinizi daha iyi hissedersiniz
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…