- 13 Mart 2011
- 4.641
- 7.610
- 158
aylarca tam 3sene negatif negatif cizgilerden usanmistim artik birgun benimde bebegim olucakmi diyordum buraya dogum oykumu konu olarak acacagim aklima bile gelmiyordu
sikintili bekleyisli zaman heray husranla sonuclanan negatif testler ve birgun hamile oldugumu ogrendigimde sevinmege firsat bulamadan kaybetmem buradaki arkadaslarin basari oykuleri sevincleri umutlandirdi beni
tek careyi tupbebekte goruyordum asilama icin gittigim hastanede tup bebege karar verdik ve zorlu yolculugumuz basladi......
igneler ilaclar tahliller ve buyuk gun geldi transfer! bebeklerimi bana emanet edip eve yolladilar 12gun boyunca icim icimi yedi kalkmadan yattim hep ve dayanamayip evde test yaptim silikte olsa ikinci cizgiyi gordum ama yinede kendimi kaptirip uzulecegimi dusundugum icin sevinemedim 12.gunun sonunda kan tahliline gittim icim heyecandan kipir kipirdi sanki inaniyordum busefer olucagina vee esimin dogum gununde onada banada olan hediye kan tahlilimin sonucunu aldim hamileydim sevincimden ucuyordum esimi aradim bu guzeel haberi evde vermege dayanamayip telefonda soyledim sevincler tebrikler derken bebeklerimin ucuz oldugunu ogrendim yasamina son verdiler melegimin rahim agzina dikis atildi iki ameliyati gecirirkende yatarak gecirdigim o zor zamanlardada hep rabbime sigindim bebeklerimi kaybetme korkusuyla yuzyuze 6ayi bitirdim yeni ayaklanmaya baslamistimki haydaa rahim agzi sorunuyla karsilastim erken dogumla meleklerimi kaybede bilirdim yine yatarak zorlu zamanla mucadeleye basladim 7ay 1haftaydi sabah kalktim banyomu yaptim yemegimi yedim ama gunlerdir suren agrim sanki biraz daha artmisti kimseyi rahatsiz edip panikletmek istemedigimden yine sustum ama sancim gittikce artiyordu ve kasilmalarim baslamisti anneme soyledim doktorumu aradik hemen gel dedi gittigimde rahimi sadece dikis tutuyordu ve acilen yatisimi yaptirdik esime bakip agliyordum tarifsiz duygular icinde esime ve anneme veda ettim odama ciktarttilar beni esimi ve annemi eve gonderen doktor sozde 2-3 hafta daha yatiracakti beni hastane ortaminda nstye baglandik oglumun kalbi cok hizli atiyordu ve aniden doktorun bana acil sezeryan demesiyle soklara girdim icimde tarifsiz duygular birbirine karisti korku heyecan ve cozemedigim mutluluk annem ve esimi aradik acilen yapilan kan tahlilleri idrar tahlilleri hemsireler etrafimda fir donuyor ama ben hala soktaydim annemle esimle gorusemeden beni sedyeyle ameliyathaneye aldilar buzgibi soguk odada herkes birseylerle ugrasiyor beni ameliyata hazirliyorlardi anestezi doktorum cok tatli bir bayandi basimi oksayip hep teselli ediyordu en cok korktugum seyse beni uyusturduklarini sanacaklar ama ben ya uyusmazsam ve ameliyat baslarsa
neyse damardan verilen ilacin etkisiyle tavan kaymaya basladi gozlerimi actigimda ameliyathanedeydim ve odama cikartmaya hazirlaniyorlardi bebeklerimi sordum kimse birsey demedi onlara birsey oldu diye odum koptu esim caresizde odamin kapisinda bekliyordu narkozun etkisiyle birsey soramadim uyandim hemsirelere sordum herseye hazirlikli ol dediler dunyam yikildi ertesigun aksami beni meleklerimin yanina kuvoze indirdiler Allahim nasil bir mucize benimmiydi bunlar inanamiyordum ikitane minicik 1500gr agirliginda ve sadece 41-42 cm boyunda olan ikizlerim bakmaya doyamadan mecburen odama geri goturduler hastaneden malesefki yalniz ciktim bebeklerimin hala hastanede kalmaya ihtiyaclari vardi aglayarak ayrildim ordan hergun sut goturdum miniklerime zorlu surecte hem iyi hemde kotu haberlerini aldik ama cok sukur Rabbime onlari korudu 18gunun sonunda oglumu ve ondan iki gun sonra kizimi evimize getirdik artik bende anneyim hala alisamasamda bu duruma minik bebeklerimin hala benim olduguna subhe etsemde onlar benim ve ben ANNEYIM cok sukur Allahima yuce rabbim herkese bu duyguyu yasatsin amin...........
sikintili bekleyisli zaman heray husranla sonuclanan negatif testler ve birgun hamile oldugumu ogrendigimde sevinmege firsat bulamadan kaybetmem buradaki arkadaslarin basari oykuleri sevincleri umutlandirdi beni
tek careyi tupbebekte goruyordum asilama icin gittigim hastanede tup bebege karar verdik ve zorlu yolculugumuz basladi......
igneler ilaclar tahliller ve buyuk gun geldi transfer! bebeklerimi bana emanet edip eve yolladilar 12gun boyunca icim icimi yedi kalkmadan yattim hep ve dayanamayip evde test yaptim silikte olsa ikinci cizgiyi gordum ama yinede kendimi kaptirip uzulecegimi dusundugum icin sevinemedim 12.gunun sonunda kan tahliline gittim icim heyecandan kipir kipirdi sanki inaniyordum busefer olucagina vee esimin dogum gununde onada banada olan hediye kan tahlilimin sonucunu aldim hamileydim sevincimden ucuyordum esimi aradim bu guzeel haberi evde vermege dayanamayip telefonda soyledim sevincler tebrikler derken bebeklerimin ucuz oldugunu ogrendim yasamina son verdiler melegimin rahim agzina dikis atildi iki ameliyati gecirirkende yatarak gecirdigim o zor zamanlardada hep rabbime sigindim bebeklerimi kaybetme korkusuyla yuzyuze 6ayi bitirdim yeni ayaklanmaya baslamistimki haydaa rahim agzi sorunuyla karsilastim erken dogumla meleklerimi kaybede bilirdim yine yatarak zorlu zamanla mucadeleye basladim 7ay 1haftaydi sabah kalktim banyomu yaptim yemegimi yedim ama gunlerdir suren agrim sanki biraz daha artmisti kimseyi rahatsiz edip panikletmek istemedigimden yine sustum ama sancim gittikce artiyordu ve kasilmalarim baslamisti anneme soyledim doktorumu aradik hemen gel dedi gittigimde rahimi sadece dikis tutuyordu ve acilen yatisimi yaptirdik esime bakip agliyordum tarifsiz duygular icinde esime ve anneme veda ettim odama ciktarttilar beni esimi ve annemi eve gonderen doktor sozde 2-3 hafta daha yatiracakti beni hastane ortaminda nstye baglandik oglumun kalbi cok hizli atiyordu ve aniden doktorun bana acil sezeryan demesiyle soklara girdim icimde tarifsiz duygular birbirine karisti korku heyecan ve cozemedigim mutluluk annem ve esimi aradik acilen yapilan kan tahlilleri idrar tahlilleri hemsireler etrafimda fir donuyor ama ben hala soktaydim annemle esimle gorusemeden beni sedyeyle ameliyathaneye aldilar buzgibi soguk odada herkes birseylerle ugrasiyor beni ameliyata hazirliyorlardi anestezi doktorum cok tatli bir bayandi basimi oksayip hep teselli ediyordu en cok korktugum seyse beni uyusturduklarini sanacaklar ama ben ya uyusmazsam ve ameliyat baslarsa
neyse damardan verilen ilacin etkisiyle tavan kaymaya basladi gozlerimi actigimda ameliyathanedeydim ve odama cikartmaya hazirlaniyorlardi bebeklerimi sordum kimse birsey demedi onlara birsey oldu diye odum koptu esim caresizde odamin kapisinda bekliyordu narkozun etkisiyle birsey soramadim uyandim hemsirelere sordum herseye hazirlikli ol dediler dunyam yikildi ertesigun aksami beni meleklerimin yanina kuvoze indirdiler Allahim nasil bir mucize benimmiydi bunlar inanamiyordum ikitane minicik 1500gr agirliginda ve sadece 41-42 cm boyunda olan ikizlerim bakmaya doyamadan mecburen odama geri goturduler hastaneden malesefki yalniz ciktim bebeklerimin hala hastanede kalmaya ihtiyaclari vardi aglayarak ayrildim ordan hergun sut goturdum miniklerime zorlu surecte hem iyi hemde kotu haberlerini aldik ama cok sukur Rabbime onlari korudu 18gunun sonunda oglumu ve ondan iki gun sonra kizimi evimize getirdik artik bende anneyim hala alisamasamda bu duruma minik bebeklerimin hala benim olduguna subhe etsemde onlar benim ve ben ANNEYIM cok sukur Allahima yuce rabbim herkese bu duyguyu yasatsin amin...........
