ilk tanistigimizda ßen sevdigimden ayrilmak istedim,ilk ciktigim o oldu,ailemden gizledigim icin kendimde pisman olmustum,ayrilma karari aldim,bunu ona derken agliodu.sonra abisi bunu ögrenirken gelip bana olumsuz sözler dedi,ne yapcagimi bilemedim,sonra sonra iste ayrilamadim ondan,ama abisiinin sözleride aklimdan silinmedi..ßeni tanimadan ßana öle sözler demesi zoruma gitmisti yaalan deil.bunu kendi kuzenime anlatmistim oda iyiligimi düsünerek gitip anneme bunlari anlatmis,ßen yolumu ailem bildiginde ayirticami sandi,ama buda olmadi.simdi görseniz abisi bana öz abim gibi davraniyo,tanidikca dahda sever oldum,ßana laf kundurmiyo,öz abim gibi sevdim onu ama ailem iste bunlari bilmiyo,ayrildim saniyo,sevdigim simdi askerde,gelince acilmami istedi aileme,cok korkiyorum,biliorum karsi cikicaklardir cok korkiyorum,onlarin üzülmesini istemiyom onlar benim canim...sevdigimde benim kanim,..mutlu olmak icin ikiside lazim ßana,biri olup biri olmasa yine bi yanim eksik kalicak..
