- 27 Aralık 2016
- 1.909
- 3.121
- 53
- 27
- Konu Sahibi withoutyou
- #1
Baştan uyarayım bu uzun bir konu olacak. Özet geçilecek bir durumu da yok. Okuyanların gözlerinden şimdiden özür dilerim. 
Şimdi bundan yaklaşık 2 yıl önce bir olay yaşadık. Annemin ailesi birbirine çok bağlıdır. Dayımlar, teyzemler, anneannem ve dedem, bir de ailecek biz devamlı olarak birlikteyizdir. Yani bayramlarda falan aynı evde kalırız
haftasonu piknikler, haftaiçi akşam oturmaları vs. Ama biz daha uzak oturduğumuz için böyle sık yapamıyorduk belki hafta da 1 kez falan. Anneannem, 2 teyzem ve dedem aynı evde oturuyorlar. Dayım ve ailesi onlara daha yakın olduğu için daha sık görüşürler.
Bu arada dayım iyidir hoştur ama nasıl desem biraz farklıdır yani. Genelde mesela bir yere gidildiğinde elini cebine atmaz, birisi bir şey istese sürekli sallar falan. Babam da tam tersidir. Bir yere gittiğimizde hesabı kimseye bırakmaz o öder, her şeyi alır. Devamlı anneannemlere hediye vs alır. Mesela anneannemler başka bir ev aldılar oranın eşyalarını neredeyse babam aldı. Bunları konuyu anlayabilmeniz için yazıyorum. Anneannemler başka bir şehirde kalıyorlar sıklıkla, mesela geldiklerinde bizi buraya götürür müsünüz dese dayım asla götürmez yani yalvarmaları lazım. Uyuşuk. Babam daha onlar söylemeden götürür. Yani olaylar böyle.
Mesela anneannem ve dedem diyor ki; kendi oğluma değil de senin babana güvenirim diyor. Durum bu.
Şimdi 2 yıl öncesine geliyorum, benim çok önemli bir sınavım vardı ve babam yurt dışındaydı. Hatta giderken arabayı götürmeyeceğim havaalanına beni sen bırakabilir misin?" diye sordu yine işi çıktı(!) dayımın. 5 kez de aynı şey olunca ne bileyim... Neyse babam yurt dışındayken önemli bir sınava girmem gerekti ve dayımdan yardımcı olmasını istedik olurum vs dedi ama olmadı sonradan da unutmuşum dedi. Neyse biz onu da bir şekilde hallettik. Babam uzun bir süre yurtdışında kaldı geldiği günde benim sınavım vardı sabah. Sabah babam 6 da buraya indi, 8 de sınavım var öyle söyleyeyim. Babam o halde hiç dinlenmeden beni sınava götürdü dönüşte alışveriş yaptık, yemek yedik eve geldik. Tam dinlenecekti ki yine işi çıktı. O sırada ben sınav sonucumu öğrendim. Geçtiğimi öğrenince babam dedi ki, zaten dışarıda bir yere uğramam lazım birlikte çıkalım hem de senin sınavı geçmeni kutlarız dedi. Neyse hazırlandık. Dayımlar aradı "Size gelicez" diye. Annem de anlattı böyle böyle, enişten işe gidecek oradan da yemeğe gideceğiz diye bunlar bir bozuldu anlatamam size. Bir de böyle huyları vardır. Aslında bence babamın geldiği gün bile gelicez demeleri ayıptı çünkü adam kaç saatlik yoldan gelmiş, dünyanın bir ucundan resmen bir dinlensin en azından. Ertesi akşam zaten gelinir.
Sınavı geçtiğimi söyledim ona bile tepki vermediler yani hiçbir şey aşırı bozulmuşlardı. Ama biz üstünde durmadık fazla nasıl olsa ertesi akşam gelirler bir şey olmaz diye. Biz evden çıktık.
Biz hırsız vs korkusundan dolayı ışıkları açık bırakıyoruz çıkarken, çoğu kişide bunu yapıyordur yani. Bunu neden dediğimi anlayacaksınız.
Sonra ertesi akşam gelmedi bunlar. Günler geçti tık yok ama yemin ederim biz bu konuyu unuttuk çünkü takılmayız yani. Onlar bizi daha önce kapıdan çıkmak üzereyken çevirdi yani insanlık hali sonuçta. Bunlar meğerse bizimle konuşmuyorlarmış bunu öğrendik.
Biz tabii şaşırdık. Sonra neyse uzamaz bu olay falan dedik. Aaa! sosyal medya hesaplarıma bir baktım gelin hanım ve kızı beni takipten çıkarmışlar her yerden. Ben tabii şok.
Ben de aynısını yaptım haklı olarak.
Sonra ben öğrendim ki, biz o gün dışarı çıktıktan sonra bunlar üşenmemiş bizim kapımızın önüne gelip bizim ışıklarımıza bakmışlar!
Biz de dedim ya açık bırakıyoruz. İşte neymiş, biz evdeymişiz de onları reddetmişiz. Böyle bir boş muhabbet olamaz.
Bunlar resmen kan davasına çevirdi olayı. Bir süre sonra dayımın eşinin gönderileri sayfama düşüyordu( ortak arkadaşlar beğendiği için) amaaaan bize ne giydiriyor anlatamam. Neymiş biz onları kıskanıyormuşuz(göndermeli yapıyor bunu), onların kapısının önünde bekliyormuşuz (oha), onlar gibi asla olamazmışız. Beni bir gülme aldı. Kaç yaşında kadın ama takılmadım buna karşılık da vermedim, çıldırsın kendi kendine. Sonra bu işi iyice abarttı, bir gönderide anneme "sen insan değilsin" dedi. Olay burdan koptu. Teyzemlerde kalkıp anneme biraz suç bulmaya başladı ben iyice çıldırdım. Bir de diyor ki teyzemler" Gelini kötü bilmesinler diye ananenlere anlatmıyoruz sen de söyleme" Ben de haklı olarak söyledim tabii.
Bir de bu olaydan önce gelinle aramız aşırı iyiydi bizim onu da söyleyeyim.
Neyse, gel zaman git zaman bu kişi iyice abarttı. Paylaştıkları bize küfür olmaya başladı. Ben de bir gün dayanamadım onun seviyesine düşerek birkaç söz yazdım( küfür değil) sadece gerçekleri. Yani kim kimin kapısında bekliyor belli vs gibi. Çünkü cidden tahammül sınırını aşmıştı.
Bir de üstüne adeta bir melek gibi göründüğü için herkes bunu savunuyordu.
Hanım efendi ben bu yazıyı yazınca hemen bütün yazılarını kaldırdı. Sonra ailedeki herkes (teyzem,ananem vs) bana sen niye öyle bir şey yazdın sil onu falan demeye başladı. Silmedim tabii. O gün bugündür hiçbir şey yazamıyor.
Yani nasıl anlatsam, tam problemli bir tip. Küçükken sorunlu bir çocukluk geçirmiş. Sürekli olarak "baban sana bunu neden aldı, baban neden sana bu kadar ilgi gösteriyor, baban neden en pahalısını aldı" diye soran bir tip. Kendi kızını ve hatta kendisini devamlı benimle kıyaslıyor.
Artık biz de hiçbir şekilde muhattap olmuyoruz ama sinirimi bozan bir durum var.
Teyzemler mesela bizim yanımızda sürekli onlardan bahsediyor, onları anlatıyor bize, ya da yanımızda onlarla konuşuyorlar sürekli. Ama onların yanında bizimle ilgili bir şey yapmıyorlar. Bir de annem eskiden çok sessiz biriydi(artık değişti) onun için sürekli anneme suçlu muamelesi yapıyorlar.
Ben sesimi çıkarabildiğim için de bana "ortalığı sen karıştırıyorsun" muamelesi yapılıyor. O bize her şeyi söylerken hak, ben ağzımı açınca suç.
İşte her konuda bizden yarar gördükleri halde bize karşı tavır almaları var.
Sürekli uyardığımız halde onlardan bahsediyorlar, uyarınca da siz istediniz diye onla mı küsücem gibi garip bir tavıra giriyorlar. Ben bu işten bir şey anlamadım. Sürekli olarak onlarla fotoğraf falan yüklüyorlar, ama bize gelince öyle bir şey yok. Açıkçası çok umrumda değil çünkü akrabalık işlerini seven biri değilim.
Ama teyzemlerin bu tavrı yüzünden anneme üzülüyorum. Annem zaten bir kardeşimle konuşmuyorum, ikisini de kaybetmeyeyim düşüncesinde sanırım.
Ama onlar annemi en ufak umursamıyorlar. Ki bu dayımın eşi zamanında teyzemlerin arkasından ağza alınmayacak laflar etmişti yani. Teyzemlerin bu kadını hiç ama hiç sevmediğini biliyorum çünkü defalarca konuştuk.
Ama bizim bu kavgamızda böyle bir tavır içine girdiler. Bizim zaten dayımlarla asla konuşmak gibi bir düşüncemiz yok, ama devamlı olarak siz çok uzatıyorsunuz, kin güdüyorsunuz gibi konuşmalar beni hayattan soğuttu resmen. Artık hiçbiriyle bir araya gelmek istemez oldum.
Ne düşüneceğimi şaşırdım.
Bu konuda bir öneri verilebilir mi bilmiyorum ama en azından düşündüklerimde, söylediklerimde haklı mıyım buraya kadar okuyanlar bir şeyler diyebilirse çok sevinirim.
Şimdi bundan yaklaşık 2 yıl önce bir olay yaşadık. Annemin ailesi birbirine çok bağlıdır. Dayımlar, teyzemler, anneannem ve dedem, bir de ailecek biz devamlı olarak birlikteyizdir. Yani bayramlarda falan aynı evde kalırız
haftasonu piknikler, haftaiçi akşam oturmaları vs. Ama biz daha uzak oturduğumuz için böyle sık yapamıyorduk belki hafta da 1 kez falan. Anneannem, 2 teyzem ve dedem aynı evde oturuyorlar. Dayım ve ailesi onlara daha yakın olduğu için daha sık görüşürler.
Bu arada dayım iyidir hoştur ama nasıl desem biraz farklıdır yani. Genelde mesela bir yere gidildiğinde elini cebine atmaz, birisi bir şey istese sürekli sallar falan. Babam da tam tersidir. Bir yere gittiğimizde hesabı kimseye bırakmaz o öder, her şeyi alır. Devamlı anneannemlere hediye vs alır. Mesela anneannemler başka bir ev aldılar oranın eşyalarını neredeyse babam aldı. Bunları konuyu anlayabilmeniz için yazıyorum. Anneannemler başka bir şehirde kalıyorlar sıklıkla, mesela geldiklerinde bizi buraya götürür müsünüz dese dayım asla götürmez yani yalvarmaları lazım. Uyuşuk. Babam daha onlar söylemeden götürür. Yani olaylar böyle.
Mesela anneannem ve dedem diyor ki; kendi oğluma değil de senin babana güvenirim diyor. Durum bu.
Şimdi 2 yıl öncesine geliyorum, benim çok önemli bir sınavım vardı ve babam yurt dışındaydı. Hatta giderken arabayı götürmeyeceğim havaalanına beni sen bırakabilir misin?" diye sordu yine işi çıktı(!) dayımın. 5 kez de aynı şey olunca ne bileyim... Neyse babam yurt dışındayken önemli bir sınava girmem gerekti ve dayımdan yardımcı olmasını istedik olurum vs dedi ama olmadı sonradan da unutmuşum dedi. Neyse biz onu da bir şekilde hallettik. Babam uzun bir süre yurtdışında kaldı geldiği günde benim sınavım vardı sabah. Sabah babam 6 da buraya indi, 8 de sınavım var öyle söyleyeyim. Babam o halde hiç dinlenmeden beni sınava götürdü dönüşte alışveriş yaptık, yemek yedik eve geldik. Tam dinlenecekti ki yine işi çıktı. O sırada ben sınav sonucumu öğrendim. Geçtiğimi öğrenince babam dedi ki, zaten dışarıda bir yere uğramam lazım birlikte çıkalım hem de senin sınavı geçmeni kutlarız dedi. Neyse hazırlandık. Dayımlar aradı "Size gelicez" diye. Annem de anlattı böyle böyle, enişten işe gidecek oradan da yemeğe gideceğiz diye bunlar bir bozuldu anlatamam size. Bir de böyle huyları vardır. Aslında bence babamın geldiği gün bile gelicez demeleri ayıptı çünkü adam kaç saatlik yoldan gelmiş, dünyanın bir ucundan resmen bir dinlensin en azından. Ertesi akşam zaten gelinir.
Sınavı geçtiğimi söyledim ona bile tepki vermediler yani hiçbir şey aşırı bozulmuşlardı. Ama biz üstünde durmadık fazla nasıl olsa ertesi akşam gelirler bir şey olmaz diye. Biz evden çıktık.
Biz hırsız vs korkusundan dolayı ışıkları açık bırakıyoruz çıkarken, çoğu kişide bunu yapıyordur yani. Bunu neden dediğimi anlayacaksınız.
Sonra ertesi akşam gelmedi bunlar. Günler geçti tık yok ama yemin ederim biz bu konuyu unuttuk çünkü takılmayız yani. Onlar bizi daha önce kapıdan çıkmak üzereyken çevirdi yani insanlık hali sonuçta. Bunlar meğerse bizimle konuşmuyorlarmış bunu öğrendik.
Biz tabii şaşırdık. Sonra neyse uzamaz bu olay falan dedik. Aaa! sosyal medya hesaplarıma bir baktım gelin hanım ve kızı beni takipten çıkarmışlar her yerden. Ben tabii şok.
Ben de aynısını yaptım haklı olarak. Sonra ben öğrendim ki, biz o gün dışarı çıktıktan sonra bunlar üşenmemiş bizim kapımızın önüne gelip bizim ışıklarımıza bakmışlar!
Biz de dedim ya açık bırakıyoruz. İşte neymiş, biz evdeymişiz de onları reddetmişiz. Böyle bir boş muhabbet olamaz.
Bunlar resmen kan davasına çevirdi olayı. Bir süre sonra dayımın eşinin gönderileri sayfama düşüyordu( ortak arkadaşlar beğendiği için) amaaaan bize ne giydiriyor anlatamam. Neymiş biz onları kıskanıyormuşuz(göndermeli yapıyor bunu), onların kapısının önünde bekliyormuşuz (oha), onlar gibi asla olamazmışız. Beni bir gülme aldı. Kaç yaşında kadın ama takılmadım buna karşılık da vermedim, çıldırsın kendi kendine. Sonra bu işi iyice abarttı, bir gönderide anneme "sen insan değilsin" dedi. Olay burdan koptu. Teyzemlerde kalkıp anneme biraz suç bulmaya başladı ben iyice çıldırdım. Bir de diyor ki teyzemler" Gelini kötü bilmesinler diye ananenlere anlatmıyoruz sen de söyleme" Ben de haklı olarak söyledim tabii.
Bir de bu olaydan önce gelinle aramız aşırı iyiydi bizim onu da söyleyeyim.
Neyse, gel zaman git zaman bu kişi iyice abarttı. Paylaştıkları bize küfür olmaya başladı. Ben de bir gün dayanamadım onun seviyesine düşerek birkaç söz yazdım( küfür değil) sadece gerçekleri. Yani kim kimin kapısında bekliyor belli vs gibi. Çünkü cidden tahammül sınırını aşmıştı.
Bir de üstüne adeta bir melek gibi göründüğü için herkes bunu savunuyordu.
Hanım efendi ben bu yazıyı yazınca hemen bütün yazılarını kaldırdı. Sonra ailedeki herkes (teyzem,ananem vs) bana sen niye öyle bir şey yazdın sil onu falan demeye başladı. Silmedim tabii. O gün bugündür hiçbir şey yazamıyor.
Yani nasıl anlatsam, tam problemli bir tip. Küçükken sorunlu bir çocukluk geçirmiş. Sürekli olarak "baban sana bunu neden aldı, baban neden sana bu kadar ilgi gösteriyor, baban neden en pahalısını aldı" diye soran bir tip. Kendi kızını ve hatta kendisini devamlı benimle kıyaslıyor.
Artık biz de hiçbir şekilde muhattap olmuyoruz ama sinirimi bozan bir durum var.
Teyzemler mesela bizim yanımızda sürekli onlardan bahsediyor, onları anlatıyor bize, ya da yanımızda onlarla konuşuyorlar sürekli. Ama onların yanında bizimle ilgili bir şey yapmıyorlar. Bir de annem eskiden çok sessiz biriydi(artık değişti) onun için sürekli anneme suçlu muamelesi yapıyorlar.
Ben sesimi çıkarabildiğim için de bana "ortalığı sen karıştırıyorsun" muamelesi yapılıyor. O bize her şeyi söylerken hak, ben ağzımı açınca suç.
İşte her konuda bizden yarar gördükleri halde bize karşı tavır almaları var.
Sürekli uyardığımız halde onlardan bahsediyorlar, uyarınca da siz istediniz diye onla mı küsücem gibi garip bir tavıra giriyorlar. Ben bu işten bir şey anlamadım. Sürekli olarak onlarla fotoğraf falan yüklüyorlar, ama bize gelince öyle bir şey yok. Açıkçası çok umrumda değil çünkü akrabalık işlerini seven biri değilim.
Ama teyzemlerin bu tavrı yüzünden anneme üzülüyorum. Annem zaten bir kardeşimle konuşmuyorum, ikisini de kaybetmeyeyim düşüncesinde sanırım.
Ama onlar annemi en ufak umursamıyorlar. Ki bu dayımın eşi zamanında teyzemlerin arkasından ağza alınmayacak laflar etmişti yani. Teyzemlerin bu kadını hiç ama hiç sevmediğini biliyorum çünkü defalarca konuştuk.
Ama bizim bu kavgamızda böyle bir tavır içine girdiler. Bizim zaten dayımlarla asla konuşmak gibi bir düşüncemiz yok, ama devamlı olarak siz çok uzatıyorsunuz, kin güdüyorsunuz gibi konuşmalar beni hayattan soğuttu resmen. Artık hiçbiriyle bir araya gelmek istemez oldum.
Ne düşüneceğimi şaşırdım.
Bu konuda bir öneri verilebilir mi bilmiyorum ama en azından düşündüklerimde, söylediklerimde haklı mıyım buraya kadar okuyanlar bir şeyler diyebilirse çok sevinirim.
