Arkadaşlar ben eskiden günlük tutardım.Eskiden dediğim geçen seneye kadar yani.Az önce yazdıklarımdan birini okudum çok hüzünlendim.Sizle paylaşmak istedim.
Bu gün yengemler Ankara'ya geldi.Evlerine gittik hoş geldiniz demeye.Bize börek ikram ettiler.Böreği tam ağzıma götürürken yengemle göz göze geldik.Aklıma birden eski günler geldi.Sanki aniden o güne geri döndüm.Kovulduğum güne...Tekrar o günkü gibi gururumun rencide olduğunu hissettim.Kendime olan güvenimi kaybettim o an için.Anladımki yaşananlar asla unutulmuyor.O hisler unutulmuyor.
Mutsuzum ama bu doğuştan gelen bir mutsuzluk.Uykularımı kaçıran...Nefesimi kesen...Umudumu kıran...Beni bomboş yaşamaya iten bir mutsuzluk.Ne yaparsam yapayım değersiz oldumu hissetmek çok acı.
Keşke bu koca şehirde değilde uzak bir dağın depesinde büyüseydim.Bütün bu hislerden uzak olsaydım.Tek yaşama sebebi Allah'ına kulluk etmek olan bir kız çocuğu olsaydım.Hırslardan,kötülüklerden,kinlerden haberim olmasaydı.Keşke hiç kimseye KIZGIN olmasaydım.
Her sabah gece boyu dişlerini sıkmaktan başı ağrır şekilde uyanmak zorunda olmasaydım.
Mutlu değilim.Çünkü çok kirliyim.Nefes almıyorum. Kinim,kızgınlığım,kırgınlığım,dargınlığım,hayal kırıklıklarım...Kirlerim bunlar benim.
Bu kısa ömrümde anladımki;
HAYAT,ACILARI DAMARLARIMIZDAKİ KANIMIZA İŞLEYECEK KADAR UZUNMUŞ,
HAYAT,SEVİNÇLER YAŞAMAYA VAKİT BULAMAYACAK KADAR KISA...
Arkadaşlar küçükken yengemle yaşadığım tatsız bir olayın etkisi ben de çok uzun zaman kaldı daha yeni yeni affediyorum onları.Kendimi affettim önce.Şimdi sıra onlarda.Küçük yürekleri incitmeyin arkadaşlar. :enbuyukkk:
Bu gün yengemler Ankara'ya geldi.Evlerine gittik hoş geldiniz demeye.Bize börek ikram ettiler.Böreği tam ağzıma götürürken yengemle göz göze geldik.Aklıma birden eski günler geldi.Sanki aniden o güne geri döndüm.Kovulduğum güne...Tekrar o günkü gibi gururumun rencide olduğunu hissettim.Kendime olan güvenimi kaybettim o an için.Anladımki yaşananlar asla unutulmuyor.O hisler unutulmuyor.
Mutsuzum ama bu doğuştan gelen bir mutsuzluk.Uykularımı kaçıran...Nefesimi kesen...Umudumu kıran...Beni bomboş yaşamaya iten bir mutsuzluk.Ne yaparsam yapayım değersiz oldumu hissetmek çok acı.
Keşke bu koca şehirde değilde uzak bir dağın depesinde büyüseydim.Bütün bu hislerden uzak olsaydım.Tek yaşama sebebi Allah'ına kulluk etmek olan bir kız çocuğu olsaydım.Hırslardan,kötülüklerden,kinlerden haberim olmasaydı.Keşke hiç kimseye KIZGIN olmasaydım.
Her sabah gece boyu dişlerini sıkmaktan başı ağrır şekilde uyanmak zorunda olmasaydım.
Mutlu değilim.Çünkü çok kirliyim.Nefes almıyorum. Kinim,kızgınlığım,kırgınlığım,dargınlığım,hayal kırıklıklarım...Kirlerim bunlar benim.
Bu kısa ömrümde anladımki;
HAYAT,ACILARI DAMARLARIMIZDAKİ KANIMIZA İŞLEYECEK KADAR UZUNMUŞ,
HAYAT,SEVİNÇLER YAŞAMAYA VAKİT BULAMAYACAK KADAR KISA...
Arkadaşlar küçükken yengemle yaşadığım tatsız bir olayın etkisi ben de çok uzun zaman kaldı daha yeni yeni affediyorum onları.Kendimi affettim önce.Şimdi sıra onlarda.Küçük yürekleri incitmeyin arkadaşlar. :enbuyukkk:
