K
kıvılcımesra
Ziyaretçi
- Konu Sahibi kıvılcımesra
- #1
Biliyordum yada bildiğimi sanıyordum.İçimde ki çoçuk o kadar emin uyuyordu ve öylesine sevgisini haykırıyordu ki ne duyuyordun,ne görüyordun, ne de hissediyordun!Kendi içinde masumca oyunlarını seyretmek oysa ne kadar güzeldi ve içimde ki çoçuk seni o masum oyunlarda öyle güzel süslüyordu ki senin kurnazca oyunlarına aklı ermezdi yada onlarıda oyununa bilmeden dahil ederdi...Sonra sen hileler yapardın oyunu kazanırdın ama yinede sevinirdi.Belki sen bilmezsin ama o hep bizi bir sanırdı,o hep bizi bir sandı hep seni ben beni de sen…
Kalbimin içinde büyüttüğüm bir cenindin ilk başları,kıvrılmış sessizce doğumunu bekleyen bir çoçuktun,masumdun ve sadece benimdin.Dünyama gelişin en güzel hediyeydi bana,varlığımın nedenini en güzel ifade eden bir şarkı gibi…
Ellerimi tutmuştun ve gözlerim dolmuştu,kalbim sanki bedenimin her yerinde dolaşıp sonra tekrar dönüp “Ben buradayım,yanındayım” demişti.İnkar etmiyorum,hilelerse hiç yapamıyorum zaten bilirsin yalan söylemeyi hiçbir zaman beceremedim.Sahi ben aşkı becerebildim mi nerdeydi o dolu dizgin yaşayacağım aşklar yoksa seninle yitip gittiler mi?Varsın gitmiş olsunlar,tek başımaydım ve senin yerine de oynadım.Hem de cesurca,herkesin gözü önünde ve hiç utanmadan haykırdım “Seviyorum” diye.
Oysa ben sadece takvim yaprağı misali gün ve gün teker teker geçen bir aşktım.Nerden bilebilirdim kurduğun düşlerde, yüzünde oluşan tatlı,muzip bir gülüşünde seyre dalarken içinde hiçbir zaman benim olmayışımı ve yine ben nerden bilebilirdim ki her defasında farklı bir teni,farklı bir ruhu,farklı bir kalbi hayal edişini...
Sevgili,içimde ki o çoçuk büyüdü.Hırslı kimi zaman arsız,kırgın,tükenişlerin sahibi büyüdü.Ve o bilmelisin ki düşlerinde barındırdığın kalbini sarıp sarmalamaya başlayan yardan,kaçışlarından,her geldiğinde belki dönersin diye beklerken gittiğinden artık haberdar.
Bugün yine ellerimi tuttun ellerim ısınmıyor artık tenine,gözlerime baktın “Söyle içinden geçenleri,neler oluyor sana böyle?”.Söyleyemezdim sevgili,söyleyemezdim her şeyi bildiğimi,beni hiçbir zaman sevmediğini diyemezdim.İçimde ki çoçuğu yeni susturmuşken hayır yeniden cesaret edemezdim…
Kalbimin içinde büyüttüğüm bir cenindin ilk başları,kıvrılmış sessizce doğumunu bekleyen bir çoçuktun,masumdun ve sadece benimdin.Dünyama gelişin en güzel hediyeydi bana,varlığımın nedenini en güzel ifade eden bir şarkı gibi…
Ellerimi tutmuştun ve gözlerim dolmuştu,kalbim sanki bedenimin her yerinde dolaşıp sonra tekrar dönüp “Ben buradayım,yanındayım” demişti.İnkar etmiyorum,hilelerse hiç yapamıyorum zaten bilirsin yalan söylemeyi hiçbir zaman beceremedim.Sahi ben aşkı becerebildim mi nerdeydi o dolu dizgin yaşayacağım aşklar yoksa seninle yitip gittiler mi?Varsın gitmiş olsunlar,tek başımaydım ve senin yerine de oynadım.Hem de cesurca,herkesin gözü önünde ve hiç utanmadan haykırdım “Seviyorum” diye.
Oysa ben sadece takvim yaprağı misali gün ve gün teker teker geçen bir aşktım.Nerden bilebilirdim kurduğun düşlerde, yüzünde oluşan tatlı,muzip bir gülüşünde seyre dalarken içinde hiçbir zaman benim olmayışımı ve yine ben nerden bilebilirdim ki her defasında farklı bir teni,farklı bir ruhu,farklı bir kalbi hayal edişini...
Sevgili,içimde ki o çoçuk büyüdü.Hırslı kimi zaman arsız,kırgın,tükenişlerin sahibi büyüdü.Ve o bilmelisin ki düşlerinde barındırdığın kalbini sarıp sarmalamaya başlayan yardan,kaçışlarından,her geldiğinde belki dönersin diye beklerken gittiğinden artık haberdar.
Bugün yine ellerimi tuttun ellerim ısınmıyor artık tenine,gözlerime baktın “Söyle içinden geçenleri,neler oluyor sana böyle?”.Söyleyemezdim sevgili,söyleyemezdim her şeyi bildiğimi,beni hiçbir zaman sevmediğini diyemezdim.İçimde ki çoçuğu yeni susturmuşken hayır yeniden cesaret edemezdim…
