Bu topiği yaklaşık 1 yıl önce açtım.
Görüyorum ki 5 ay kadar devam etmişim, son zamanlarım ite kaka ilerlemiş.
Kronikleşen ve yaşam tarzım haline gelen depresif ruh halimin ibadet dünyama yansımaları bunlar.
Eskiden (bana göre “gençken”) ne olursa olsun tutunduğum tek dal ibadetlerimdi.
Ankara’nın karanlık günlerinde, fakülte hayatım okuldan çok camilerde, yurt mescitlerinde geçti.
Baba evinde babamla kavgalı dönemlerimizde yine ibadetlerim, dualarım ve çok sevdiğim kitaplarımla ayakta durdum.
Sonra ne olduysa bilmiyorum, hiçbir şeyden zevk almadığım gibi ibadetlerimden de lezzet alamaz oldum. Bunu tabii ki marifetmiş gibi yazmıyorum ama acı gerçek de bu maalesef biliyorum.
Bu topiği biraz da bu yüzden açmıştım. İbadet demek tabii ki sadece kuran, namaz, oruç demek değil. Aslında geniş anlamda ibadetten yani kulluğumdan da notlar bırakmaktı hedefim ama o hiç olmadı.
Aslında manevi hayatımda ilerlediğimi düşünmediğim için belki ona değinmek istemedim. Bilmiyorum.
Bildiğim bir şey var ayağa kalkmak istiyorum. Tabir garip gelebilir ama Allah’la barışmak istiyorum. İçimde özlem duyduğum bazı hisler var onları yeniden yakalamak istiyorum.
Buraya yazıp yazmamak da çok önemli değil, o öyle bir duygu ki insana sadece hissetmesi yeter.
Okuyan birileri olursa tavsiye alabilirim. Dua alabilirim (seve seve).
Şu anda yaptığım şey 5 vakit namazımı hiç aksatmadan kılmaya çalışmak. Son 6 ayda hiç bırakmadığım kadar kazaya kaldı namazlarım. Hepsini tek tek not ettim, onun dışında var olan Kaza borçlarımla birlikte 11 ay kadar kaza borcum var.
Oruç borçlarım bir hafta kadar, biriktirmeden tuttum çok şükür.
Kurandan çok uzaklaştım, buna çok üzülüyorum.
Dua etme kabiliyetimi iki küçük çocuğumu büyütürken yitirdim maalesef. Namaz sonrası dua etmiyorum artık.
Yeniden okumaya başladım. 4 aydır yeniden kitaplarımı aldım elime. Dini içerikliler de var diğer türlerden de. Genel olarak okumak ruhuma iyi geliyor.
Bir de diyete başladım. Ne alaka gibi ama az yemek ruhuma asıl iyi gelen şey...
Şimdilik nokta