Sevimlicik, cok mutlu oldum inan. Gösterdigin bu ilgi ve alaka icin.
Canim bir daha gidisinde orda calisan personele sor bakalim durum neymis, onlar genelde bilir herseyi. Artik alismamiz lazim, üzücüde olsa gercek bu. Aci ama gercek ! Cogumuz yaslaninca gidecegimiz yer orasi. Keske öyle olmasa, ama kimse kimseye bakmak istemiyor artik.
Öte yandan iyikide huzur evleri var, zira kendi yasitlariyla sohbet etme, zaman gecirme bir zalim gelinin veya damadin eline düsmekten 1000 kat daha iyi.
Huzur evinde olan 90 % bildigi, yasadigi ortami ister ama bu cogunlukla mümkün olmuyor, ya cocuklar calisiyor veya gelin veya damat istemiyor vs. vs.
Bende bayramlarda veya vaktim oldugunda giderim huzur evine ve gözlerim hep nemlidir, belli etirmek istemem ama öyle.
Ve eve dönüsümde dünyayi bambaska bir gözle görürüm. Bana o kadar cok sey katarki, anlatmasi cok zor. Hayatimin degerini anlarim ve hic bir seyi kafama takmam.
Keske herkes, sende 1 defa bile olsa huzur evine gitse o insanlar nasil mutlu oluyor bir bilseniz.
Hatta bir zamanlar bir teyzeyle arkadas olmustuk bana corap örmeyi ögretti. Onlardan o kadar cok sey ögrenebilirki insan istese. Ama sonra vefat etti arkadasim ve artik eskisi gibi her zaman gitmedim. Keske her insan bunu arada bir yapsa.