Rasulullah s.a.v. Efendimiz, önceleri Mescid-i Nebevîde hutbe okurken, mescidin içinde minber yerine bir hurma kütüğüne dayanarak hutbe okurdu. Daha sonra bir minber yapıldı. Rasulullah s.a.v. Efendimiz kütüğü bırakıp minbere çıktı. O anda kütük inlemeye başladı. Öyle ki mescitte olan herkes kütüğün iniltisini işitti.
Âlemlere rahmet Efendimiz minberden inip hurma kütüğünün yanına geldi, elini üzerine koydu, onu kucakladı. Hurma kütüğü sakinleşti, sustu. Rasulullah s.a.v. Efendimiz:
Allaha yemin olsun, eğer gelip onu kucaklamasaydım benden ayrılmaya dayanamaz, kıyamete kadar inlerdi. buyurdu. Daha sonra emretti, hurma kütüğü oradan çıkarılıp minberin altına gömüldü.
Hasan Basrî rh.a., bu olayı anlatınca ağlar ve şöyle derdi:
Ey Allahın kulları! Bir kütük bile Hz. Peygamberin Allah katındaki kıymetini bildiği için onun hasret ve şevkinden böyle inledi. Siz Ona kavuşma arzusu ile daha çok yanıp tutuşmalısınız.
-Okuyunca çok duygulandım sizlerle paylaşmak istedim.Aşkından Kütükler bile inledi onu kimseler teskin edemedi Mübarek elini değince dindi bir Kütük Kadar olmadık ki..Efendim (s.a.v)