- 10 Mart 2010
- 241
- 1
- 118
16 ekim 2005 hayatımın erkeğiyle tanışıyorum....14 eylül 2006 evlendik.....(delimiyim ne? asla evlenmem diyen ben daha 11 ay olmuş ne acelem var ki)..mutlu ve iki kişilik 3 yılın ardından 3. kişi için 29 eylül.....(hayırlısı diyorum)....allahım 12 ocak 2010 SAAT SABAH 08.20 HAMİLEYİM. evde tek olmama rağmen içimden söylüyorum bu kelimeyi hayatımın belki de en güzel sabahında.....ilk önce ablama söylüyorum ağlıyo.sonra annem eee ilk torun tabi....sıra eşimde o anın heyecanıyla msn de veriyorum haberi. BABA OLMAYA HAZIR MISIN? diyorum.heyecanla arıyor beni.bu o güzel 39 haftanın başladığı gün.çok rahat bir hamilelik geçiriyorum. ısrarla erkek hissetmemize rağmen 17. haftada dünyalar güzeli bir kızım olacağını öğreniyorum.zaman ilk haftalarda su gibi geçerken son haftalar ısrarla ilerleme olmuyor. alınan kilolar, şişen ayaklar,kansızlık,alışverişler,hazırlıklar derken bi de bayram geliyolar dr bayram günü doğabileceğini söylüyor kızım. arefe günü baban hasta.ilaçlar veriyorum çorbalar.hani hemen kalksında gelişine 1-0 yenik başlamayayım.09 eylül 2010 bayramın 1. günü yoksun hafif hafif sancılar başlıyor.gece saat 4.10 dk ları sayıyorum.sabah 6.30 yerimden kalkmamla altıma kaçırdığımı düşünüyorum o da ne suyum geliyo.heyecanlanıyorum babana sesleniyorum ama duruyo devamı yok.neyse ki o saatten sonra yatamadık babanla.saat 10 oldu ebe gelin bi bakalım diyo biz babanla ne olr ne olmaz diye herşeyi alıp çıktık .tabi tıpış tıpış döndük hastaneden 1 cm açılma var.o güne kadar ısrarla yürümeyen baban hasta haliyle doğumu erkene alabileceği için beni sahile götürüyo yürümem için bababababa. gece saat 02.00 kıvranıyorum resmen 10 dakikada 1.taaa ertesi gün 14.30 a kadar.5 dk da bir başlıyo ve 1 saat daha bekledikten sonra hastane yoluna tekrar düşüyoruz eşyalar arabada zaten. garanti bugün doğacaksın ya sanki baban eve çıkarmıyo 
hastanedeyiz açılma yok.sancılar düzenli dayanılmaz.......ama 9 ay boyunca normal doğumu isteyen ben mecburi sezeryana sürükleniyorum. yanlızız babanla.bi çırpıda arayabildiğini arıyo neyseki anneannen ve teyzen ben ameliyata çıkmadan yetişti.Eveeet vakit geldi.o inanılmaz güzel ve bi okadarda sabırsızlanarak geçen 9 ayın ardından sana kavuşma yolculuğum başladı.sedyedeyim. bu küçücük hastane bana o kadar büyük geldi ki bi anda. baban sedyenin başında benimle geliyo.tarifsiz bir his var içimde. biraz korku,biraz heyecan,biraz sevinç.hepsi birbirine karışıyo.neyseki bu yolun sonunda birbirimize kavuşacağız bebeğim.ameliyathanedeyim burası acayip bir yer.öyle tahmin ettiğim gibi değil hemşireler anestezist alakasız konulardan muhabbet ediyolar.biri radyoda bi şarkı açıyo.hayatımda hiç duymadığım.sonrada gülşen ezberbozan.hani şu sana dinletip oyun oynadığım şarkı.anestezim yapılıyo ve 65 kilo olan ben kendimi 250 kilo hissediyorum.ardı ardına mavi önlükler seriliyo üzerime.başımda inanılmaz güzel gözleri olan bi dr.bundan sonrası hayalle gerçek arası bişey zaten.dr geliyo gülüşmeler ve soru cevapların ardından seni götürüyorlar. ağlamıyosun o bir kaç saniye bana asır gibi geliyo. neyseki içeriden, çok derinden sesini duyuyorum. saat akşam 8'i 20 geçiyo.seni gösteriyorlar ağlıyorum.geleceğin haberini de bu saat te almıştım.beni dikiyorlar gözüm saate takılıyo 20:43 ve yanına doğru yol alıyorum.karşımda baban. ALLAHIM BANA BU MUCİZEYİ YAŞATTIĞIN İÇİN TEŞEKKÜRLER.şu an yanımda uyuyosun.inanılmaz acılar çekmeme ve uykusuz gecelere rağmen iyi ki varsın meleğim..allahım seni hep korusun EYLÜL'ÜM hoşgeldin dünyama.uyu ve büyü.ANNEN.................
hastanedeyiz açılma yok.sancılar düzenli dayanılmaz.......ama 9 ay boyunca normal doğumu isteyen ben mecburi sezeryana sürükleniyorum. yanlızız babanla.bi çırpıda arayabildiğini arıyo neyseki anneannen ve teyzen ben ameliyata çıkmadan yetişti.Eveeet vakit geldi.o inanılmaz güzel ve bi okadarda sabırsızlanarak geçen 9 ayın ardından sana kavuşma yolculuğum başladı.sedyedeyim. bu küçücük hastane bana o kadar büyük geldi ki bi anda. baban sedyenin başında benimle geliyo.tarifsiz bir his var içimde. biraz korku,biraz heyecan,biraz sevinç.hepsi birbirine karışıyo.neyseki bu yolun sonunda birbirimize kavuşacağız bebeğim.ameliyathanedeyim burası acayip bir yer.öyle tahmin ettiğim gibi değil hemşireler anestezist alakasız konulardan muhabbet ediyolar.biri radyoda bi şarkı açıyo.hayatımda hiç duymadığım.sonrada gülşen ezberbozan.hani şu sana dinletip oyun oynadığım şarkı.anestezim yapılıyo ve 65 kilo olan ben kendimi 250 kilo hissediyorum.ardı ardına mavi önlükler seriliyo üzerime.başımda inanılmaz güzel gözleri olan bi dr.bundan sonrası hayalle gerçek arası bişey zaten.dr geliyo gülüşmeler ve soru cevapların ardından seni götürüyorlar. ağlamıyosun o bir kaç saniye bana asır gibi geliyo. neyseki içeriden, çok derinden sesini duyuyorum. saat akşam 8'i 20 geçiyo.seni gösteriyorlar ağlıyorum.geleceğin haberini de bu saat te almıştım.beni dikiyorlar gözüm saate takılıyo 20:43 ve yanına doğru yol alıyorum.karşımda baban. ALLAHIM BANA BU MUCİZEYİ YAŞATTIĞIN İÇİN TEŞEKKÜRLER.şu an yanımda uyuyosun.inanılmaz acılar çekmeme ve uykusuz gecelere rağmen iyi ki varsın meleğim..allahım seni hep korusun EYLÜL'ÜM hoşgeldin dünyama.uyu ve büyü.ANNEN.................
