Ah tatlım benım ya.. Aynı şeyleri vaktınde az cok bende yasamıstım o yuzden cok ıyı anlayabılıyorum senı.
Bende sımdı 20 yasındayım senın bu soyledıklerını yasadıgımda herhalde 16-17 yaşlarında falandım.2-3 sene yakamı bırakmadı bu takıntılar benim.
Odamdan adımımı atardım,ışıgı sondururdum,tekrar donerdım tekrar acıp kapatırdım.
30 kere telefonumun yerını kontrol ederdım dakika aralıklarla..
Dini vesvese desen had safhadaydı anlatıp hatırlamak bıle ıstemıyorum.
Tüm yaşadıklarımızın bir sebebi ve anlamı var ise dedim kendi kendime bunun da bir sebebi var.
Ben bunu kendi içimde ki büyük bir manevi boşluk olarak anlamlandırdım ve iyice sarıldım ibadetlerime. Rabbimin adını dılımden dusurmedım. Elimden geldigince namazlarımı kıldım. O kotu vesveseler gelse de, şeytan beni dürtse de yılmadım aynı Luthian'ın anlattıgı gıbı. Inan ben farketmeden geçip gidivermiş.
Haa arada aklıma gelmiyor mu, o donemde dusundugum o sacma seyler sık sık aklıma geliyor ama artık hemencecik gecip gidiyor. Zamanla aşacaksın inan bana. Bende Ankaradayım. Çık, gez, dolaş. Parklara git,hava al,arkadaşlarınla zman geçir, insanları izle, kım bılır ne dertler ne huzunler var dısarıda. Onları gordukce sukredersın kendın ıcın. İnşallah en yakın zamanda düzelirsin..