Heyecan ya da ağlama isteği gibi değildi. Ama seninki gibi ataklar gelirdi. Daha çok çıkamayacağım ortamlardayken (sinif-sinav-otobus gibi) vücudum çıkmak için elinden gelen herşeyi yapardı. Midem bulanır,tuvaletim gelir, gözüm kararır. Ama o da ne. Otobüs mola verdiginde ya da zili çaldığında bir anda geçerdi. Artık o hal gelmese bile 'ya gelirse' korkusuna sosyal hayatıma engel olmaya baslamisti