Heyecan yapmadan araba surmek

2 sene olacak araba sureli.ama devamlilik yok.kisa mesafe gidiyorum..uzun yolda da surdum.2- 3 saatlik yerlere de gittim.
Ama sehırıcı trafigin heyacanini atamiyorum.acemı hıssedıyorum kendımı.esım ıyısın dıyor moralımı bozan kısı baska bırı ama paylasmayacagım.etkılenıyorum ıster ıstemez.
Panik birisiyim ama cok degil
Sure sure alisiyorsun diyorlar ama onu yapabilmek ıcın bır adım lazım.
Yasayan var mı destege ıhtıyacım var

Ben ehliyeti alalı on yıl oldu hala direksiyon başına geçince heyecanlanıyorum. Benim durumum biraz daha farklı ben senede birkaç kez araba kullanırım denk gelirse.
Ancak sakin olun ve dikkatinizi tamamen yola verin, verebileceğim en iyi tavsiye bu olsa gerek. :))

kaç yıllık ehliyeti olan eşim dün çok rahat park edebileceği bir yerde birinin arabasına vurdu
neden stres yapıyorsunuz? zaten trafik çok yoğun olduğunda aşırı yavaş ilerliyoruz en fazla dokunursun önde ki arabaya.
ben yanımda biri varken stres olabiliyorum, aslında sussalar müziğime ses versem mis gibi gideceğim ama işte susmuyorlar.
rahat olun lütfen..

benzer durumdayim ben de.sırf serit degistirmekten korktugum icin devamini getiremedim.kac aydir sürmüyorum.ama benim icin cok önemli, gerekli ne yapmak lazim nasil alisilir gercekten

Ben anlamıyorum bu heyecan nedir ve neden oluyor.

Yani korkuyorum diyeni anlarim da.. Heyecan neden olsun ki?

Ben de şoförüm. Heyecan duymam hiç. Ama çok dar ve zorlu bir yaylaya gitmiştim. Sadece endişe etmiştim.

Size verebileceğim tavsiye şu:

Herkes hata yapabilir. Fakat bircok hata diğer sürücüler tarafından bertaraff edilir.


Mesela geçenlerde ben anayolda ilerlerken tali yoldan önüme fırlayan sürücüye çarpmamak icin derhal sol şeriti kontrol ederek sola geçtim. Ve olası bir kazayı önledim .

Yani hız yoksa kaza olasılığı hatrı sayılır şekilde azalır. Kaldi ki şehir içi trafiği evet yoğundur ve fakat kontrollu ve yavaştır . Sürücüler azami dikkat ederler. Bu sebeple kendinize telkin verin. "Bu araclarin hepsinde insan var. Ve hepsi benim yaşadığım acemiliği tecrübe etmis insanlar".


Yani arabada ben varim. Ve bir hata yaptığınız zaman arabadan inip kalaşnikofumla sizi ve arabanın içindekileri taramayacağım .

Yardim istemekten korkmayın. Yapamıyorum demekten cekinmeyin. Insanlar cok yardimsever.

Ben böyle böyle ögrendim. Ben yapamıyorum bana yardım eder misiniz diye sordum. Herkes seve seve yardim etti. Kimse çıkıp da moral bozmadı.

Araba sürmek basit iş hanimlar. Siz askeri uçak kaldiran Sabiha Gökçenin hemcinsisiniz. Göğsünuzu kabartın ve direksiyona geçin.

Siz zannettiginizden daha fazlasiniz.

Boleyn Kizi kesinlikle yardım konusunda çok haklısınız.
geçen gün hareket halinde ki arabam arıza yaptı ve yolun ortasında kalakaldım. yapabildiğim tek şey gelmesi yarım saat sürecek eşimi beklemek ve dörtlüleri yakmak oldu. Allah razı olsun 2 genç geldiler ne oldu sıkıntı ne dediler biraz baktılar sonra kenara çektiler iterek biraz da orada uğraştılar. yani bu park ederken de geçerli, park edeceğim zaman esnaf yardımcı oluyor gel - dur diye. rahat olmak şart :)

Şunu tavsiye ederim
Araba kullanırken kontrolün sende olduğunu unutma, o seni rahatlatır.

Gelinlerce .!.:

Boleyn Kizi kesinlikle yardım konusunda çok haklısınız.
geçen gün hareket halinde ki arabam arıza yaptı ve yolun ortasında kalakaldım. yapabildiğim tek şey gelmesi yarım saat sürecek eşimi beklemek ve dörtlüleri yakmak oldu. Allah razı olsun 2 genç geldiler ne oldu sıkıntı ne dediler biraz baktılar sonra kenara çektiler iterek biraz da orada uğraştılar. yani bu park ederken de geçerli, park edeceğim zaman esnaf yardımcı oluyor gel - dur diye. rahat olmak şart :)

Genişletmek için tıkla...

Her zaman etraftan insanlar koşup geliyorlar yardim ediyorlar. Geçen ben istasyon içindeki lavabodan çıktım. Baktım eşim genc bir kadinin arabasinin lastiklerine hava dolduruyor.

Kız yapamamış yardim istemiş.

Yani bizim Türk insani hem seviyor böyle şeyleri hem de gerçekten yardim ediyorlar. Ben çok razıyım

Ehliyet alalı 2 yıl oldu son bir aydır araç kullanıyordum eşimle fakat o göreve gitti hatta toplu taşıma 45 dk uzaktaydı ve gece 12 de ben götürdüm. İlk defa tek başıma eve döndüm önümde navigasyon, şehir içi de değil. Çevre yolu köy yolları geliş gidiş daracık o sert taşlı asfalt yollardandı. Eşimi indirirken ağladım ama sebebi ayrılık değil gece yarısı o kadar mesafeyi nasıl gidicem kendime güvenmiyorum ama yapmak zorunda kaldığım için ağladım. Sonra yavaş yavaş yapmak zorundasın deyip yola çıktım. O 45 dk ne hissettim ben bilirim. Demem o ki mecbur kalınca en usta şoför olunuyormuş. Ben sadece kendime güvenip yapmam gerekenleri düşündüm ve o korkuyu heyecanı attım. İlk başta senin gibi heyecan hissediyordum hatta elim ayağım buz gibi oluyordu

Deneyim artınca geçer .Zamana bırak.

Direksiyon hocası tutup pratiğini artırmanı tavsiye ederim. Korku da heyecan da hep acemilikten. Profesyonel bir öğretmen hem güzel öğretir, hem de ben öğretmenden öğreniyorum düşüncesi özgüven verir.

Bunun ilacı pratik başka çaresi yok.2015 yılında ilk arabamı aldığımda el frenini çekmeyi unutup bu araba neden gitmiyor diyordum.Şuan Türkiye’nin bir ucundan diğerine rahat giderim.Bence sizde kendinizi zorlayın.