Kendimden bıktım sıkıldım, ben yanarken mahalle taranıyor ama mahalle yanarken ben taranamıyorum ne yazık ki, herşeyi dert ediyorum, içim sıkılıyor bu gidişle ben çok yaşayamam , çok isterdim aklı beş karış havada olup aman kimin ne hali varsa görsün demeyi ama olmuyor elimde değil, insanlar neler yapıyor ben haklı olsam bile birine biraz sesimi yükseltsem vicdan azabı çekiyorum, aman o kızmasın, aman buna ayıp olmasın, oysa ki bana ne ayıplar yapıldı ben kaldırabildiysem kimse ölmez , evlatlık görevimi en iyisiyle yapım, arada ana anne gönlü, dayı gönlü yapım ama benim gönlüm paramparça, kimse iyi misin ne hissediyorsun demiyor, sırtımı sıvazlayan yok , kendi derdim yokmuş gibi oturdum şimdi de abimin eşi küstü kocasıyla ufak bir tartışmadan dolayı annesinde kalıyor 3 gündür, ay Allah neden şimdi böyle oldu çocukların düzeni bozuldu gelsinler artık diye dertleniyorum , yahu banane herkes rahat eşiyle arasında elbet gelicek ama olmaz ben bunuda dert etmeliyim , herkes mutlu huzurlu olsun, ben zaten hayatımda olmazlara alışığım , hiçbir zaman önce kendim diyemedim 30 yaşında oldum ne zaman kendi canımın değerini bilicem , kimseninde kıymetlisi olamadım ben hayatlarında olsamda olur, olmasamda olur , kusura bakmayın hanımlar öyle bir içim sıkıldı buraya yazmak istedim