hayatindan ciktim...
gectigimiz cumartesi aksami görüstük ve epey konustuk. neler oluyor bitiyor diye sordum ve bana ciddi bir iliski sürdürmeye hazir olmadigini söyledi.
bu arada konusmamiz arabada gecti, 2 saat etrafi turlarken. sebep ise...konusurken gözlerimin icine bakmak zorunda kalmamasi. bi ara yandan gördüm ki, gözleri doldu ve konusmadi.
ama ister istemez isiklarda bekledigimiz zaman lütfen öyle bakma diyordu kac kez. beni kendine daha fazla asik ettirme...bu cok zor olacak benim icin dedi.
beni cok begendigini söyledi, benleyken mutlu oldugunu dile getirdi ama isteklerimi yerine getiremeyeceginden emindi. yalnizligi seviyorum dedi...
hani birinin olmasi, beni düsünüp cok hos mesajlar cekmesi ve aramasi gercekten hosuma gidiyor dedi.......icimden seni aramak o kadar cok geliyordu ki dedi, telefonu elimi aliyordum, tam arama tusuna basarken kendimi hep frenledim dedi. cünkü baglanmktan korkuyorum dedi. baglandigimda senden kopamam dedi.
hayatimda bir sevgili oldugunda kendimi bazi seylere zorlanmis gibi hissediyorum dedi, hani kizla ilgilenmen lazim, araman sorman lazim dedi. bu beni zaman zaman SIKIYOR dedi e uzaklasiyorum, senin de kalbini kirmis oluyorum dedi.
peki dedim....madem iliski yürütemeyecegini biliyordun da, nicin benimle görüstün ve ardindan cikmak istedin? sence sacma degil mi diye sordum. cünkü o an kalbimi dinledim dedi, kalbime kalsa devam edecegim ama mantiken olamamasi lazim.
vallahi tebrik ediyorum seni dedim, kendin baglanmaktan korkarken beni kendine bagladin ve simdi afedersin defolup gidiyorsun dedim. seni gercekten taniyamamisim dedim.
samimi erkek arkadasi bile sen aptalsin, ne istiyorsun ki daha demis.
bu arada unutmamamk lazim: gectigimiz hafta da onun tayini cikti....600km uzak bir yere gidecek ve orada calisacak. ekimde gidecek sanirim. bunun da etkisi var tabii, cünkü aramiza mesafe girecek. ama zaten yalnizligi seviyorsun dedim, eh anca ayda bir iki kez görüsecegiz, malum ailesini ziyarete gelecegi icin. yani aslinda isine bile gelir dedim.
cevabi ise söyle oldu: iyide, seni göremeyecegim icin, sana mesaj atmami ve sürekli arayip sormami bekleyeceksin dedi. iste bu da beni SIKIYOR. bu sorumlulugu su an icin alamam dedi.
yani uzun lafin kisasi ortak bir noktaya gelemedik ve bitirdik. simdi ise, beni msnde veya facede görse (ki belirtmek isterim...ben hic yazmiyorum, ilk adimi o atiyor hep) sanki aramizda hicbirsey gecmemis gibi davraniyor. en son sadece: cok üzülüyorum, yazik olacagini biliyorum ve ileride nicin denemedim diye kesin pisman olacagim dedi. sen cok temiz kalpli birisin ve ben seni hak etmiyorum dedi. bense cevap vermedim. konuyu degistirdim.
gel de su erkek milletini anla.
galiba askta hep sanssiz olacagim...:2: artik pes ettim...
gectigimiz cumartesi aksami görüstük ve epey konustuk. neler oluyor bitiyor diye sordum ve bana ciddi bir iliski sürdürmeye hazir olmadigini söyledi.
bu arada konusmamiz arabada gecti, 2 saat etrafi turlarken. sebep ise...konusurken gözlerimin icine bakmak zorunda kalmamasi. bi ara yandan gördüm ki, gözleri doldu ve konusmadi.
ama ister istemez isiklarda bekledigimiz zaman lütfen öyle bakma diyordu kac kez. beni kendine daha fazla asik ettirme...bu cok zor olacak benim icin dedi.
beni cok begendigini söyledi, benleyken mutlu oldugunu dile getirdi ama isteklerimi yerine getiremeyeceginden emindi. yalnizligi seviyorum dedi...
hani birinin olmasi, beni düsünüp cok hos mesajlar cekmesi ve aramasi gercekten hosuma gidiyor dedi.......icimden seni aramak o kadar cok geliyordu ki dedi, telefonu elimi aliyordum, tam arama tusuna basarken kendimi hep frenledim dedi. cünkü baglanmktan korkuyorum dedi. baglandigimda senden kopamam dedi.
hayatimda bir sevgili oldugunda kendimi bazi seylere zorlanmis gibi hissediyorum dedi, hani kizla ilgilenmen lazim, araman sorman lazim dedi. bu beni zaman zaman SIKIYOR dedi e uzaklasiyorum, senin de kalbini kirmis oluyorum dedi.
peki dedim....madem iliski yürütemeyecegini biliyordun da, nicin benimle görüstün ve ardindan cikmak istedin? sence sacma degil mi diye sordum. cünkü o an kalbimi dinledim dedi, kalbime kalsa devam edecegim ama mantiken olamamasi lazim.
vallahi tebrik ediyorum seni dedim, kendin baglanmaktan korkarken beni kendine bagladin ve simdi afedersin defolup gidiyorsun dedim. seni gercekten taniyamamisim dedim.
samimi erkek arkadasi bile sen aptalsin, ne istiyorsun ki daha demis.
bu arada unutmamamk lazim: gectigimiz hafta da onun tayini cikti....600km uzak bir yere gidecek ve orada calisacak. ekimde gidecek sanirim. bunun da etkisi var tabii, cünkü aramiza mesafe girecek. ama zaten yalnizligi seviyorsun dedim, eh anca ayda bir iki kez görüsecegiz, malum ailesini ziyarete gelecegi icin. yani aslinda isine bile gelir dedim.
cevabi ise söyle oldu: iyide, seni göremeyecegim icin, sana mesaj atmami ve sürekli arayip sormami bekleyeceksin dedi. iste bu da beni SIKIYOR. bu sorumlulugu su an icin alamam dedi.
yani uzun lafin kisasi ortak bir noktaya gelemedik ve bitirdik. simdi ise, beni msnde veya facede görse (ki belirtmek isterim...ben hic yazmiyorum, ilk adimi o atiyor hep) sanki aramizda hicbirsey gecmemis gibi davraniyor. en son sadece: cok üzülüyorum, yazik olacagini biliyorum ve ileride nicin denemedim diye kesin pisman olacagim dedi. sen cok temiz kalpli birisin ve ben seni hak etmiyorum dedi. bense cevap vermedim. konuyu degistirdim.
gel de su erkek milletini anla.
galiba askta hep sanssiz olacagim...:2: artik pes ettim...
