- 15 Eylül 2020
- 358
- 182
- 53
- Konu Sahibi cikolatalipankek
-
- #1
İnsan yaşadığı her yere alışıyor tabi bunun içinde biraz çaba göstermen gerek. Çok büyütme bence uzaklık konusunu bende İstanbul'a gelin gideceğim inşallah ama hiç bir korku yok içimde çünkü nişanlıma güveniyorum bence sende güven hep yanında olacaktır. Hem sık sık gidersin ailenin yanına.Nişanlımı çok seviyorum, kaynanamda şimdiye kadar bana karşı çok iyi, çok seviyor beni, benden 3 yaş küçük görümcem var o da iyi ama çok sinsi, küçük olduğu için pek aldırış etmiyorum ama. Ama yinede aile konusunda az da olsa içimde korku var, geçen bayramda daha nişanlılı değildik, nişanlımın teyzesini tek bir kere gördüm o da sadece merhabalaşmıştık sohbet falan etme fırsatımız olmamıştı. Nişanlıma demiş ki, neden kız benim bayramımı kutlamadı falan filan demiş. Bu durum çok tuhafıma gitti, ortada nişan yoktu söz yoktu, kadını tanımıyorum etmiyorum yani gayet normaldı bence teyzesiyle bayramlaşmamam.. Nişanlım demiş ki teyze kızda numaran yok bi şry yok nasıl bayramlaşsın seninle demiş.
neyse, asıl konu bu değil, İzmir'de kimseyi tanımıyorum etmiyorum, hiç çevrem yok, ailem yok, orada zorluk çekmekten çok korkuyorum, kendimi yalnız hissetmekten, ailemin hasretine dayanamamaktan.. sizler nasıl alıştınız neler yaptınız? Nişanlım hep diyor boşuna endişeleniyorsun, ben hep senin yanında olucam falan diyor ama yinede insanın içinde şüphe oluyor.
ben İzmir'de değilde benim olduğum yerde yaşamak istiyordum, her açıdan daha avantajlı olurdu, maddi manevi olsun, benim şehrimde hayat şartları falan daha uygun, +burada olursak ailem bize çok destek olacağını söyledi, ama orada olursak destek olmaları için sıkıntı olacağını. Nişanlım hiç bir şekilde burada yaşamak istemiyor, İzmir diyor başka bi şry istemiyor.
Tamam İzmir çok güzel ama ben mutsuz olmaktan, veya onun ailesine alışamamaktan, veya teyzesiyle olan olaylardan belki kim bilir daha neler olacak ona benzer şeyler diye düşünüyorum.
Hangi şehirden gelin geleceksiniz İstanbul'aKizlar benim de nerdeyse bi uctan istanbula gelin gitme durumum var hayirlisiysa tabi. Turkiyenin her yerini gezmisimdir ama istanbula daha once hic gitmedim koca sehir kalabalik. Olursa eger esimle birlikte calisacaz o sahada ben daha cok ofis islerinde. Cevresi cok genis yalnizlik hissetmem diye dusunuyorum. İkimizin de ailesi ayni sehirde olmayacak bana umut veren tek sey bu
Amaaaa ben universiteyi bile memlekette okudum bu beni korkutuyor bocalar miyim nasil olur yav.
Amin canım inşallah cümlemizeben de edirneden giresuna gidicem gibi duruyor kızlar allah yardımcımız olsun
Güzel olmasına çok güzel evet, ama işte insanın içinde endişeler çok oluyor maalesefÇok güzel bi şehire gideceksin
Ben oradan İstanbul'a geldim
Nişanlımı çok seviyorum, kaynanamda şimdiye kadar bana karşı çok iyi, çok seviyor beni, benden 3 yaş küçük görümcem var o da iyi ama çok sinsi, küçük olduğu için pek aldırış etmiyorum ama. Ama yinede aile konusunda az da olsa içimde korku var, geçen bayramda daha nişanlılı değildik, nişanlımın teyzesini tek bir kere gördüm o da sadece merhabalaşmıştık sohbet falan etme fırsatımız olmamıştı. Nişanlıma demiş ki, neden kız benim bayramımı kutlamadı falan filan demiş. Bu durum çok tuhafıma gitti, ortada nişan yoktu söz yoktu, kadını tanımıyorum etmiyorum yani gayet normaldı bence teyzesiyle bayramlaşmamam.. Nişanlım demiş ki teyze kızda numaran yok bi şry yok nasıl bayramlaşsın seninle demiş.
neyse, asıl konu bu değil, İzmir'de kimseyi tanımıyorum etmiyorum, hiç çevrem yok, ailem yok, orada zorluk çekmekten çok korkuyorum, kendimi yalnız hissetmekten, ailemin hasretine dayanamamaktan.. sizler nasıl alıştınız neler yaptınız? Nişanlım hep diyor boşuna endişeleniyorsun, ben hep senin yanında olucam falan diyor ama yinede insanın içinde şüphe oluyor.
ben İzmir'de değilde benim olduğum yerde yaşamak istiyordum, her açıdan daha avantajlı olurdu, maddi manevi olsun, benim şehrimde hayat şartları falan daha uygun, +burada olursak ailem bize çok destek olacağını söyledi, ama orada olursak destek olmaları için sıkıntı olacağını. Nişanlım hiç bir şekilde burada yaşamak istemiyor, İzmir diyor başka bi şry istemiyor.
Tamam İzmir çok güzel ama ben mutsuz olmaktan, veya onun ailesine alışamamaktan, veya teyzesiyle olan olaylardan belki kim bilir daha neler olacak ona benzer şeyler diye düşünüyorum.
İhtimalleri düşünüp simdiden içine kötü enerjileri yükleme derimNişanlımı çok seviyorum, kaynanamda şimdiye kadar bana karşı çok iyi, çok seviyor beni, benden 3 yaş küçük görümcem var o da iyi ama çok sinsi, küçük olduğu için pek aldırış etmiyorum ama. Ama yinede aile konusunda az da olsa içimde korku var, geçen bayramda daha nişanlılı değildik, nişanlımın teyzesini tek bir kere gördüm o da sadece merhabalaşmıştık sohbet falan etme fırsatımız olmamıştı. Nişanlıma demiş ki, neden kız benim bayramımı kutlamadı falan filan demiş. Bu durum çok tuhafıma gitti, ortada nişan yoktu söz yoktu, kadını tanımıyorum etmiyorum yani gayet normaldı bence teyzesiyle bayramlaşmamam.. Nişanlım demiş ki teyze kızda numaran yok bi şry yok nasıl bayramlaşsın seninle demiş.
neyse, asıl konu bu değil, İzmir'de kimseyi tanımıyorum etmiyorum, hiç çevrem yok, ailem yok, orada zorluk çekmekten çok korkuyorum, kendimi yalnız hissetmekten, ailemin hasretine dayanamamaktan.. sizler nasıl alıştınız neler yaptınız? Nişanlım hep diyor boşuna endişeleniyorsun, ben hep senin yanında olucam falan diyor ama yinede insanın içinde şüphe oluyor.
ben İzmir'de değilde benim olduğum yerde yaşamak istiyordum, her açıdan daha avantajlı olurdu, maddi manevi olsun, benim şehrimde hayat şartları falan daha uygun, +burada olursak ailem bize çok destek olacağını söyledi, ama orada olursak destek olmaları için sıkıntı olacağını. Nişanlım hiç bir şekilde burada yaşamak istemiyor, İzmir diyor başka bi şry istemiyor.
Tamam İzmir çok güzel ama ben mutsuz olmaktan, veya onun ailesine alışamamaktan, veya teyzesiyle olan olaylardan belki kim bilir daha neler olacak ona benzer şeyler diye düşünüyorum.
Neden ihtimaller üzerine kendinize korkular yaratıyorsunuz. Ben de ailemden 10 saatlik uzaklıkta bir şehirde yaşıyorum ne eşimin ne benim kimsem yok üstelik aylardır eşim de yok. Mental olarak zor eşim olsa zorlanmazdım ama onun dışında sorun olmuyo. Bence ailenizden ayrılmak istemiyorsanız düğünü biraz daha erteleyin . Ailelere karşı sevgiyi anlıyorum çok da normal ama evlenecek insanların böyle ailelerine duskunluklerini biraz rahatsız edici buluyorum. Şahsen benim kocam böyle düşünse çok rahatsız olurum çünkü biz de kök ailelerimizden bağımsız bir aile kuruyoruz.Nişanlımı çok seviyorum, kaynanamda şimdiye kadar bana karşı çok iyi, çok seviyor beni, benden 3 yaş küçük görümcem var o da iyi ama çok sinsi, küçük olduğu için pek aldırış etmiyorum ama. Ama yinede aile konusunda az da olsa içimde korku var, geçen bayramda daha nişanlılı değildik, nişanlımın teyzesini tek bir kere gördüm o da sadece merhabalaşmıştık sohbet falan etme fırsatımız olmamıştı. Nişanlıma demiş ki, neden kız benim bayramımı kutlamadı falan filan demiş. Bu durum çok tuhafıma gitti, ortada nişan yoktu söz yoktu, kadını tanımıyorum etmiyorum yani gayet normaldı bence teyzesiyle bayramlaşmamam.. Nişanlım demiş ki teyze kızda numaran yok bi şry yok nasıl bayramlaşsın seninle demiş.
neyse, asıl konu bu değil, İzmir'de kimseyi tanımıyorum etmiyorum, hiç çevrem yok, ailem yok, orada zorluk çekmekten çok korkuyorum, kendimi yalnız hissetmekten, ailemin hasretine dayanamamaktan.. sizler nasıl alıştınız neler yaptınız? Nişanlım hep diyor boşuna endişeleniyorsun, ben hep senin yanında olucam falan diyor ama yinede insanın içinde şüphe oluyor.
ben İzmir'de değilde benim olduğum yerde yaşamak istiyordum, her açıdan daha avantajlı olurdu, maddi manevi olsun, benim şehrimde hayat şartları falan daha uygun, +burada olursak ailem bize çok destek olacağını söyledi, ama orada olursak destek olmaları için sıkıntı olacağını. Nişanlım hiç bir şekilde burada yaşamak istemiyor, İzmir diyor başka bi şry istemiyor.
Tamam İzmir çok güzel ama ben mutsuz olmaktan, veya onun ailesine alışamamaktan, veya teyzesiyle olan olaylardan belki kim bilir daha neler olacak ona benzer şeyler diye düşünüyorum.
ailenize ne kadar uzaktasınız? alışabildiniz mi bu süredeAlışamadım.
Okumak için, çalışmak için farklı şehirlere gittim. Kesinlikle aynı şey değil. İstersen geri dönebileceğini biliyorsun onlarda. Ayrıca teksin, başına buyruk kafama esti ailemi görmeye gidiyorum diyebiliyorsun. Evliyken öyle değil. Bütün planlarını iki kişilik yapıyorsun. Bir uçak atlar gideriz ne var dedik al işte pandemi çıktı aylarca ailemi göremedim. Keşke ben de yakın otursam. Asıl ailesine yakın olması gereken kadındır erkek değil. Onlara göre ne var ki? Çocuğum olacak şimdi allah nasip ederse. Ailem belki yılda 1-2 görebilecek. Bu beni üzüyor.
Özel araçla 8 saat mesafedeyim. Çocuk olduktan sonra artık hayatın ona göre şekilleniyor. Alıştım diyebilirim. Ama ailem yakında olsun isterim hala. Hiç kendime aile zamanım, iş dışı sosyal hayatım vs yok mesela. Bu akşam yemek yapasım yok anneme gidip yiyelim diyebilmek isterdim. Ya da evde sıkıldık hadi oturmaya gidelim diyebileceğim kimse yok. Hep eşim çocuğumlayım. Allahtan çalışıyorum, çalışmasam kafayı yerdim sanırım.ailenize ne kadar uzaktasınız? alışabildiniz mi bu sürede
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?