- 4 Mayıs 2015
- 182
- 136
- 103
- Konu Sahibi kedivekeder
- #1
merhaba.
13 yaşımdan beri çalışıyorum. sonunda lise ikide okulu bırakıp açıktan okumaya ve okurken de tabii çalışmaya devam ettim. 8 dönemde 89 puanla açık öğretimi bitirdim.
girdiğim işte 4. ayda yükseldim -iki üç senelik çalışanlar benimle aynı mevkide.- inşallah nisanda da müdür olacağım. yediğim, içtiğim, giydiğim hepsi benim paramla aldığım şeyler.
hayatta başıma gelen iyi kötü şeyleri hep kendim çektim. hep kendi başıma göğüsledim her şeyi. benim yaşımdaki üniversite okuyor. inanın bana işten eve döndüğümde duşa girecek vaktim bile olmuyor neredeyse durup ders çalışacak vakit bulmak çok zor. anneme de finansal anlamda yardımcı olmaya çalışıyorum.
fakat artık hakaret küfür etmeden anlatmak da çok zor ama bir eli yağda bir eli balda özel üniversitelerde bol bol para döküp torpille giren insanları benim karşıma getirmelerinden bıktım yoruldum artık. onun kızı şunu okuyor bunu yapıyor bilmem ne.
herkesin benden beklentisinin olması yaptığım şeylerin kimse tarafından takdir edilmemesini geçtim artık. imkan meselesi olduğunu kimse anlamıyor. ben her akşam 11de eve giriyorum yemek yiyip yatıyorum sabahtan yine işe gidiyorum. çalışabildiğim tek vakit otobüste işe giderken, dönerken. ne dershaneye verecek ne özel hoca tutacak durumum var.
Allah olana daha çok versin kimsenin malında gözüm yok ama benim gözüme sokulmasına da tahammülüm kalmadı artık. çekip gitmek istiyorum çoğu zaman. bugün büyük kuzenim aramış annemi torpil sağ olsun ikiyle ikiyi dört yapamayan kızını çok iyi bir yerde işe sokmuşlar utanmadan anlatıyor. annem de bak diye bana anlatıyor. ne diyeyim ki çok doldum kimseye de anlatamıyorum buraya yazmak iyi gelir diye yazıyorum.
Allah yardımcısı olsun herkesin
13 yaşımdan beri çalışıyorum. sonunda lise ikide okulu bırakıp açıktan okumaya ve okurken de tabii çalışmaya devam ettim. 8 dönemde 89 puanla açık öğretimi bitirdim.
girdiğim işte 4. ayda yükseldim -iki üç senelik çalışanlar benimle aynı mevkide.- inşallah nisanda da müdür olacağım. yediğim, içtiğim, giydiğim hepsi benim paramla aldığım şeyler.
hayatta başıma gelen iyi kötü şeyleri hep kendim çektim. hep kendi başıma göğüsledim her şeyi. benim yaşımdaki üniversite okuyor. inanın bana işten eve döndüğümde duşa girecek vaktim bile olmuyor neredeyse durup ders çalışacak vakit bulmak çok zor. anneme de finansal anlamda yardımcı olmaya çalışıyorum.
fakat artık hakaret küfür etmeden anlatmak da çok zor ama bir eli yağda bir eli balda özel üniversitelerde bol bol para döküp torpille giren insanları benim karşıma getirmelerinden bıktım yoruldum artık. onun kızı şunu okuyor bunu yapıyor bilmem ne.
herkesin benden beklentisinin olması yaptığım şeylerin kimse tarafından takdir edilmemesini geçtim artık. imkan meselesi olduğunu kimse anlamıyor. ben her akşam 11de eve giriyorum yemek yiyip yatıyorum sabahtan yine işe gidiyorum. çalışabildiğim tek vakit otobüste işe giderken, dönerken. ne dershaneye verecek ne özel hoca tutacak durumum var.
Allah olana daha çok versin kimsenin malında gözüm yok ama benim gözüme sokulmasına da tahammülüm kalmadı artık. çekip gitmek istiyorum çoğu zaman. bugün büyük kuzenim aramış annemi torpil sağ olsun ikiyle ikiyi dört yapamayan kızını çok iyi bir yerde işe sokmuşlar utanmadan anlatıyor. annem de bak diye bana anlatıyor. ne diyeyim ki çok doldum kimseye de anlatamıyorum buraya yazmak iyi gelir diye yazıyorum.
Allah yardımcısı olsun herkesin