Her şeyi kafasına takan biriyim hep stres, hep takıntı!

ply .!.:

Aslında bu özellik üzerime yapıştı kaldı artık. Her şeyi kafana takıyorum başkalarının gülüp geçtiği şeyleri bile. Bunu ben de istemiyorum ama öyleyim işte. Mesela evden çıkıyorum kapıyı kapatıyorum merdivenlerden iniyorum kapıyı kapamadıysam diyorum erişmeden yukarı çıkıp bakıyorum, ütünün vs. fişini çektim mi çekmediysem bir şey olursa evdekilere diye korkup duruyorum. Biliyorum kapadım kapıyı fişi de çektim ama vesvese işte. Takıntı bu nasıl kurtulurum bilmiyorum. Mesela bir şey söylüyorum insanların yanlış düşünmesinden korkuyorum. Sürekli pişmanlıklar yaşıyorum. Küçücük bir sorun kafamda büyüyor büyüyor kocaman oluyor. Yaşlı zihinsel engelli bir amca vardı yaşadığım yerde. Alışveriş yapmıştım marketten yiyecek bir şeyler almıştım. Amcayı görünce çıkardım bir paket çiğnenecek taneli bir yiyecek verdim. Adam ağzını gösterdi dişleri yokmuş:) neyse dedim alamadım elinden. Eve gidene kadar düşündüm ya adamın boğazında kalırsa ölürse bir şey olursa diye. Dua ediyorum korkudan inşaallah bir şey olmaz diye. Bir şey olmamış:) Ama görene kadar da sürekli aklımda dönüp durdu. Birine tanıdığım biri hakkında iyi bir şey söylüyorum ama onun başkalarına söylememesi gereken bir şey. Söyledikten sonra çok pişman oluyorum ya başkasına söylerse ya sorun olursa. Sürekli iç muhasebesi yapıp duruyorum. Nasıl birilerinin ne dediğini diyeceğini umursamayın biri olurum? Böyle olan var mı?


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

ply .!.:

Elimde değil:) 2 yıl kadar başka bir yerde çalıştığımdan tek yaşadım. Sorumluluk alınca bu takıntı başladı bende:)Kapıyı çektim mi kilitledim mi...şimdi atamıyorum üzerimden.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

ayln35 .!.:

Kotu bi durum.bende uni okumak icin ailemin yanindan ayrildigimda 18 yasimdaydim. Okul bitti ewlendim.hemen bebegim oldu.o dogduktan sonra ilk baslarda bendede ayni durumlar oldu.ama gecti.tabiki seninki farkli sanirim.sanirim hayatimizin belli donemlerinde buna benzer seyler yasiyoruz.umarim seninkide gecer.biraz rahat olmaya calis zorla kendini ustesinden gelirsin.baktin durum iyice zorlasio psikolaga git derdine derman olur

Genişletmek için tıkla...

izguben .!.:

yay burcumusunuz takıntılı olurlar kendimden biliyorum bende en ufak seyi düşünür dururum

Genişletmek için tıkla...

ply .!.:

:) Ben de kendimden yoruluyorum bazen, çok kızıyorum kendime sürekli stres yaşatıyorum kendime. Üstesinden gelecek olan da benim. Kurtulamadım şu huyumdan. Çare olacağını bilsem hiç durmam da işte



iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

blackk_swan .!.:

canım bu anlattıkların obsesif kompulsif bozukluğun hafif düzey belirtileri. yani tekrar eden takıntılı düşünceler. kendin yenemeyebilirsin. en kısa zamanda bir psikologla görüşmeni tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

justholdmetight .!.:

Bana da telase memuru derler cabucak panik olurum herkesin var iste bi ozelligi

Genişletmek için tıkla...

norwegian .!.:

ama çok tatlısın ki

Genişletmek için tıkla...

justholdmetight .!.:

Evdekilerle aran kotu mu?

Genişletmek için tıkla...

mavisko .!.:

Obsesif kompulsif deniyor psikolojide buna psikologun mutlaka faydası olur. Ben de kafama çok şey takan bir insandım ama yavaş yavaş geçiyor seanslarla birlikte, tavsiye ederim.bkendi iöinde bilmediğin sebeplerden bile ötürü bişeylere takılmış olaniliyorsun sonra da her şey hakkında bir takıntı hali çorap söküğü gibi geliyor. Kişisel gelişim kitaplarını da tavsiye ederim, ben son 6 7 ayda epey yol aldım çok şükür bu sayede


iPad 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

ply .!.:

Aslında bu özellik üzerime yapıştı kaldı artık. Her şeyi kafana takıyorum başkalarının gülüp geçtiği şeyleri bile. Bunu ben de istemiyorum ama öyleyim işte. Mesela evden çıkıyorum kapıyı kapatıyorum merdivenlerden iniyorum kapıyı kapamadıysam diyorum erişmeden yukarı çıkıp bakıyorum, ütünün vs. fişini çektim mi çekmediysem bir şey olursa evdekilere diye korkup duruyorum. Biliyorum kapadım kapıyı fişi de çektim ama vesvese işte. Takıntı bu nasıl kurtulurum bilmiyorum. Mesela bir şey söylüyorum insanların yanlış düşünmesinden korkuyorum. Sürekli pişmanlıklar yaşıyorum. Küçücük bir sorun kafamda büyüyor büyüyor kocaman oluyor. Yaşlı zihinsel engelli bir amca vardı yaşadığım yerde. Alışveriş yapmıştım marketten yiyecek bir şeyler almıştım. Amcayı görünce çıkardım bir paket çiğnenecek taneli bir yiyecek verdim. Adam ağzını gösterdi dişleri yokmuş:) neyse dedim alamadım elinden. Eve gidene kadar düşündüm ya adamın boğazında kalırsa ölürse bir şey olursa diye. Dua ediyorum korkudan inşaallah bir şey olmaz diye. Bir şey olmamış:) Ama görene kadar da sürekli aklımda dönüp durdu. Birine tanıdığım biri hakkında iyi bir şey söylüyorum ama onun başkalarına söylememesi gereken bir şey. Söyledikten sonra çok pişman oluyorum ya başkasına söylerse ya sorun olursa. Sürekli iç muhasebesi yapıp duruyorum. Nasıl birilerinin ne dediğini diyeceğini umursamayın biri olurum? Böyle olan var mı?


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

ply .!.:

Aslında bu özellik üzerime yapıştı kaldı artık. Her şeyi kafana takıyorum başkalarının gülüp geçtiği şeyleri bile. Bunu ben de istemiyorum ama öyleyim işte. Mesela evden çıkıyorum kapıyı kapatıyorum merdivenlerden iniyorum kapıyı kapamadıysam diyorum erişmeden yukarı çıkıp bakıyorum, ütünün vs. fişini çektim mi çekmediysem bir şey olursa evdekilere diye korkup duruyorum. Biliyorum kapadım kapıyı fişi de çektim ama vesvese işte. Takıntı bu nasıl kurtulurum bilmiyorum. Mesela bir şey söylüyorum insanların yanlış düşünmesinden korkuyorum. Sürekli pişmanlıklar yaşıyorum. Küçücük bir sorun kafamda büyüyor büyüyor kocaman oluyor. Yaşlı zihinsel engelli bir amca vardı yaşadığım yerde. Alışveriş yapmıştım marketten yiyecek bir şeyler almıştım. Amcayı görünce çıkardım bir paket çiğnenecek taneli bir yiyecek verdim. Adam ağzını gösterdi dişleri yokmuş:) neyse dedim alamadım elinden. Eve gidene kadar düşündüm ya adamın boğazında kalırsa ölürse bir şey olursa diye. Dua ediyorum korkudan inşaallah bir şey olmaz diye. Bir şey olmamış:) Ama görene kadar da sürekli aklımda dönüp durdu. Birine tanıdığım biri hakkında iyi bir şey söylüyorum ama onun başkalarına söylememesi gereken bir şey. Söyledikten sonra çok pişman oluyorum ya başkasına söylerse ya sorun olursa. Sürekli iç muhasebesi yapıp duruyorum. Nasıl birilerinin ne dediğini diyeceğini umursamayın biri olurum? Böyle olan var mı?


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Genişletmek için tıkla...

bendeuyeolcam .!.:

Ben de boyleyim.
Kontrol etme takintima kendi kendimin doktoru olmaya karar vererek "evet, baktim utunun fisi cekilmis, aygaz kapatilmis, gerisi Allaha emanet" telkinleriyle yavas yavas cozum buluyorum.

Sonracigima guvendigim tek bir arkadasim var.
Ona her seyimi anlatiyorum.
Ve esime, onu uzmeyecek kadarini anlatiyorum.
En iyi hayat yoldasidir ikisi bana hamd olsun.
Duyulma korkusu yasamiyorum.
Siz de boyle yapabilirsiniz.

Ote yandan kucukken cok mu sorumluluk aldiniz da suclanma korkusu yasiyorsunuz
ya da cok mu serbesttiniz de simdi sorumlulukta bocaliyorsunuz?
Once sorunun kaynagina ulasin ic aleminizde.
Sonra cozume.
Kolay gelsin.

Genişletmek için tıkla...