• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Her şeyi kafasına takan biriyim hep stres, hep takıntı!

dryfc

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
29 Haziran 2014
2.568
1.628
133
35
Aslında bu özellik üzerime yapıştı kaldı artık. Her şeyi kafana takıyorum başkalarının gülüp geçtiği şeyleri bile. Bunu ben de istemiyorum ama öyleyim işte. Mesela evden çıkıyorum kapıyı kapatıyorum merdivenlerden iniyorum kapıyı kapamadıysam diyorum erişmeden yukarı çıkıp bakıyorum, ütünün vs. fişini çektim mi çekmediysem bir şey olursa evdekilere diye korkup duruyorum. Biliyorum kapadım kapıyı fişi de çektim ama vesvese işte. Takıntı bu nasıl kurtulurum bilmiyorum. Mesela bir şey söylüyorum insanların yanlış düşünmesinden korkuyorum. Sürekli pişmanlıklar yaşıyorum. Küçücük bir sorun kafamda büyüyor büyüyor kocaman oluyor. Yaşlı zihinsel engelli bir amca vardı yaşadığım yerde. Alışveriş yapmıştım marketten yiyecek bir şeyler almıştım. Amcayı görünce çıkardım bir paket çiğnenecek taneli bir yiyecek verdim. Adam ağzını gösterdi dişleri yokmuş:) neyse dedim alamadım elinden. Eve gidene kadar düşündüm ya adamın boğazında kalırsa ölürse bir şey olursa diye. Dua ediyorum korkudan inşaallah bir şey olmaz diye. Bir şey olmamış:) Ama görene kadar da sürekli aklımda dönüp durdu. Birine tanıdığım biri hakkında iyi bir şey söylüyorum ama onun başkalarına söylememesi gereken bir şey. Söyledikten sonra çok pişman oluyorum ya başkasına söylerse ya sorun olursa. Sürekli iç muhasebesi yapıp duruyorum. Nasıl birilerinin ne dediğini diyeceğini umursamayın biri olurum? Böyle olan var mı?


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Aslında bu özellik üzerime yapıştı kaldı artık. Her şeyi kafana takıyorum başkalarının gülüp geçtiği şeyleri bile. Bunu ben de istemiyorum ama öyleyim işte. Mesela evden çıkıyorum kapıyı kapatıyorum merdivenlerden iniyorum kapıyı kapamadıysam diyorum erişmeden yukarı çıkıp bakıyorum, ütünün vs. fişini çektim mi çekmediysem bir şey olursa evdekilere diye korkup duruyorum. Biliyorum kapadım kapıyı fişi de çektim ama vesvese işte. Takıntı bu nasıl kurtulurum bilmiyorum. Mesela bir şey söylüyorum insanların yanlış düşünmesinden korkuyorum. Sürekli pişmanlıklar yaşıyorum. Küçücük bir sorun kafamda büyüyor büyüyor kocaman oluyor. Yaşlı zihinsel engelli bir amca vardı yaşadığım yerde. Alışveriş yapmıştım marketten yiyecek bir şeyler almıştım. Amcayı görünce çıkardım bir paket çiğnenecek taneli bir yiyecek verdim. Adam ağzını gösterdi dişleri yokmuş:) neyse dedim alamadım elinden. Eve gidene kadar düşündüm ya adamın boğazında kalırsa ölürse bir şey olursa diye. Dua ediyorum korkudan inşaallah bir şey olmaz diye. Bir şey olmamış:) Ama görene kadar da sürekli aklımda dönüp durdu. Birine tanıdığım biri hakkında iyi bir şey söylüyorum ama onun başkalarına söylememesi gereken bir şey. Söyledikten sonra çok pişman oluyorum ya başkasına söylerse ya sorun olursa. Sürekli iç muhasebesi yapıp duruyorum. Nasıl birilerinin ne dediğini diyeceğini umursamayın biri olurum? Böyle olan var mı?


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

:))) yasli amca olayina cok guldum.bnde senin gibiyim gecenlerde tabak kirildi ewde posete koyup cope attim.tam yukari cikarken aklima geldi.cop kurcalayan amcanin elind batarsa eli kesilirse kan kaybindan olurse yada cani cok yanarsa kosa kosa gittim copu en alta attim kurcalaya kurcalaya diger copleri :)) ama utu fisi kapiyi acikmi unuttum meselesi bi hastalik diye biliyorum.netten bi arastir istersen.valla insani yoran kafasini beynini cok cok yoran bi durum gecmis olsun canm
 
Elimde değil:) 2 yıl kadar başka bir yerde çalıştığımdan tek yaşadım. Sorumluluk alınca bu takıntı başladı bende:)Kapıyı çektim mi kilitledim mi...şimdi atamıyorum üzerimden.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Elimde değil:) 2 yıl kadar başka bir yerde çalıştığımdan tek yaşadım. Sorumluluk alınca bu takıntı başladı bende:)Kapıyı çektim mi kilitledim mi...şimdi atamıyorum üzerimden.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Kotu bi durum.bende uni okumak icin ailemin yanindan ayrildigimda 18 yasimdaydim. Okul bitti ewlendim.hemen bebegim oldu.o dogduktan sonra ilk baslarda bendede ayni durumlar oldu.ama gecti.tabiki seninki farkli sanirim.sanirim hayatimizin belli donemlerinde buna benzer seyler yasiyoruz.umarim seninkide gecer.biraz rahat olmaya calis zorla kendini ustesinden gelirsin.baktin durum iyice zorlasio psikolaga git derdine derman olur
 
yay burcumusunuz takıntılı olurlar kendimden biliyorum bende en ufak seyi düşünür dururum
 
Kotu bi durum.bende uni okumak icin ailemin yanindan ayrildigimda 18 yasimdaydim. Okul bitti ewlendim.hemen bebegim oldu.o dogduktan sonra ilk baslarda bendede ayni durumlar oldu.ama gecti.tabiki seninki farkli sanirim.sanirim hayatimizin belli donemlerinde buna benzer seyler yasiyoruz.umarim seninkide gecer.biraz rahat olmaya calis zorla kendini ustesinden gelirsin.baktin durum iyice zorlasio psikolaga git derdine derman olur

:) Ben de kendimden yoruluyorum bazen, çok kızıyorum kendime sürekli stres yaşatıyorum kendime. Üstesinden gelecek olan da benim. Kurtulamadım şu huyumdan. Çare olacağını bilsem hiç durmam da işte:(



iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
yay burcumusunuz takıntılı olurlar kendimden biliyorum bende en ufak seyi düşünür dururum

Yok yay değilim. Karakterle kişilikler alakalı bir şey bu. Bıkıyorum bazen kendimden düşünmeden hiçbir şey söylemek istemiyorum ya sonra şöyle olursa böyle olursa demekten.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
:) Ben de kendimden yoruluyorum bazen, çok kızıyorum kendime sürekli stres yaşatıyorum kendime. Üstesinden gelecek olan da benim. Kurtulamadım şu huyumdan. Çare olacağını bilsem hiç durmam da işte:(



iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Psikolog care olur mutlaka.en azindN bizim bilemedigimiz birsey onerir sana.ve bence birkez gitmen yeterli olacaktir.bak kendin hakkindan gelemiyorsan bi danis ne kaybedersinki.belki ilerleyen zamanda iyice paranoyak olacaksin afedersin ama.iyiligin icin yani canim
 
canım bu anlattıkların obsesif kompulsif bozukluğun hafif düzey belirtileri. yani tekrar eden takıntılı düşünceler. kendin yenemeyebilirsin. en kısa zamanda bir psikologla görüşmeni tavsiye ederim.
 
canım bu anlattıkların obsesif kompulsif bozukluğun hafif düzey belirtileri. yani tekrar eden takıntılı düşünceler. kendin yenemeyebilirsin. en kısa zamanda bir psikologla görüşmeni tavsiye ederim.

Teşekkür ediyorum hepinize. Görüşmeyi düşünüyorum. Bu takıntılarımın üzerine gitmem lazım biliyorumm.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Bana da telase memuru derler cabucak panik olurum herkesin var iste bi ozelligi :1:
 
Obsesif kompulsif deniyor psikolojide buna(: psikologun mutlaka faydası olur. Ben de kafama çok şey takan bir insandım ama yavaş yavaş geçiyor seanslarla birlikte, tavsiye ederim.bkendi iöinde bilmediğin sebeplerden bile ötürü bişeylere takılmış olaniliyorsun sonra da her şey hakkında bir takıntı hali çorap söküğü gibi geliyor. Kişisel gelişim kitaplarını da tavsiye ederim, ben son 6 7 ayda epey yol aldım çok şükür bu sayede ;)


iPad 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Obsesif kompulsif deniyor psikolojide buna(: psikologun mutlaka faydası olur. Ben de kafama çok şey takan bir insandım ama yavaş yavaş geçiyor seanslarla birlikte, tavsiye ederim.bkendi iöinde bilmediğin sebeplerden bile ötürü bişeylere takılmış olaniliyorsun sonra da her şey hakkında bir takıntı hali çorap söküğü gibi geliyor. Kişisel gelişim kitaplarını da tavsiye ederim, ben son 6 7 ayda epey yol aldım çok şükür bu sayede ;)


iPad 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Teşekkür ediyorum tavsiyelerin için:) umarım ben de kurtulurum bu durumdan.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Aslında bu özellik üzerime yapıştı kaldı artık. Her şeyi kafana takıyorum başkalarının gülüp geçtiği şeyleri bile. Bunu ben de istemiyorum ama öyleyim işte. Mesela evden çıkıyorum kapıyı kapatıyorum merdivenlerden iniyorum kapıyı kapamadıysam diyorum erişmeden yukarı çıkıp bakıyorum, ütünün vs. fişini çektim mi çekmediysem bir şey olursa evdekilere diye korkup duruyorum. Biliyorum kapadım kapıyı fişi de çektim ama vesvese işte. Takıntı bu nasıl kurtulurum bilmiyorum. Mesela bir şey söylüyorum insanların yanlış düşünmesinden korkuyorum. Sürekli pişmanlıklar yaşıyorum. Küçücük bir sorun kafamda büyüyor büyüyor kocaman oluyor. Yaşlı zihinsel engelli bir amca vardı yaşadığım yerde. Alışveriş yapmıştım marketten yiyecek bir şeyler almıştım. Amcayı görünce çıkardım bir paket çiğnenecek taneli bir yiyecek verdim. Adam ağzını gösterdi dişleri yokmuş:) neyse dedim alamadım elinden. Eve gidene kadar düşündüm ya adamın boğazında kalırsa ölürse bir şey olursa diye. Dua ediyorum korkudan inşaallah bir şey olmaz diye. Bir şey olmamış:) Ama görene kadar da sürekli aklımda dönüp durdu. Birine tanıdığım biri hakkında iyi bir şey söylüyorum ama onun başkalarına söylememesi gereken bir şey. Söyledikten sonra çok pişman oluyorum ya başkasına söylerse ya sorun olursa. Sürekli iç muhasebesi yapıp duruyorum. Nasıl birilerinin ne dediğini diyeceğini umursamayın biri olurum? Böyle olan var mı?


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi

Ben de boyleyim.
Kontrol etme takintima kendi kendimin doktoru olmaya karar vererek "evet, baktim utunun fisi cekilmis, aygaz kapatilmis, gerisi Allaha emanet" telkinleriyle yavas yavas cozum buluyorum.

Sonracigima guvendigim tek bir arkadasim var.
Ona her seyimi anlatiyorum.
Ve esime, onu uzmeyecek kadarini anlatiyorum.
En iyi hayat yoldasidir ikisi bana hamd olsun.
Duyulma korkusu yasamiyorum.
Siz de boyle yapabilirsiniz.

Ote yandan kucukken cok mu sorumluluk aldiniz da suclanma korkusu yasiyorsunuz
ya da cok mu serbesttiniz de simdi sorumlulukta bocaliyorsunuz?
Once sorunun kaynagina ulasin ic aleminizde.
Sonra cozume.
Kolay gelsin.
 
Aslında bu özellik üzerime yapıştı kaldı artık. Her şeyi kafana takıyorum başkalarının gülüp geçtiği şeyleri bile. Bunu ben de istemiyorum ama öyleyim işte. Mesela evden çıkıyorum kapıyı kapatıyorum merdivenlerden iniyorum kapıyı kapamadıysam diyorum erişmeden yukarı çıkıp bakıyorum, ütünün vs. fişini çektim mi çekmediysem bir şey olursa evdekilere diye korkup duruyorum. Biliyorum kapadım kapıyı fişi de çektim ama vesvese işte. Takıntı bu nasıl kurtulurum bilmiyorum. Mesela bir şey söylüyorum insanların yanlış düşünmesinden korkuyorum. Sürekli pişmanlıklar yaşıyorum. Küçücük bir sorun kafamda büyüyor büyüyor kocaman oluyor. Yaşlı zihinsel engelli bir amca vardı yaşadığım yerde. Alışveriş yapmıştım marketten yiyecek bir şeyler almıştım. Amcayı görünce çıkardım bir paket çiğnenecek taneli bir yiyecek verdim. Adam ağzını gösterdi dişleri yokmuş:) neyse dedim alamadım elinden. Eve gidene kadar düşündüm ya adamın boğazında kalırsa ölürse bir şey olursa diye. Dua ediyorum korkudan inşaallah bir şey olmaz diye. Bir şey olmamış:) Ama görene kadar da sürekli aklımda dönüp durdu. Birine tanıdığım biri hakkında iyi bir şey söylüyorum ama onun başkalarına söylememesi gereken bir şey. Söyledikten sonra çok pişman oluyorum ya başkasına söylerse ya sorun olursa. Sürekli iç muhasebesi yapıp duruyorum. Nasıl birilerinin ne dediğini diyeceğini umursamayın biri olurum? Böyle olan var mı?


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi


tıpkı beni anlatmışsın sanki malesef ben senden daha beter haldeyimmm
 
Ben de boyleyim.
Kontrol etme takintima kendi kendimin doktoru olmaya karar vererek "evet, baktim utunun fisi cekilmis, aygaz kapatilmis, gerisi Allaha emanet" telkinleriyle yavas yavas cozum buluyorum.

Sonracigima guvendigim tek bir arkadasim var.
Ona her seyimi anlatiyorum.
Ve esime, onu uzmeyecek kadarini anlatiyorum.
En iyi hayat yoldasidir ikisi bana hamd olsun.
Duyulma korkusu yasamiyorum.
Siz de boyle yapabilirsiniz.

Ote yandan kucukken cok mu sorumluluk aldiniz da suclanma korkusu yasiyorsunuz
ya da cok mu serbesttiniz de simdi sorumlulukta bocaliyorsunuz?
Once sorunun kaynagina ulasin ic aleminizde.
Sonra cozume.
Kolay gelsin.

Aslında ikisi de değil ne serbesttim ne de çok sorumluluk altındaydım. Sürekli vicdanen kendimi sıkıntıya sokuyorum. Yanlış mı yaptım diye. Üzerine gitmem lazım benim de.


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Back