Her şeye evet diyen enayiydim bir kere hayır dedim ve başıma gelenler. Oynat bakalım...

kardelenn3434 .!.:

Bak yine aynı şey. Yüzlerini görmek, seslerini duymak istemiyorsun ama arasınlar ve gelsinler istiyorsun??? Ne güzel işte sana ilişmiyorlar. Sevmediğin insanlar sürekli etrafında olunca sana ya da çocuğuna yapışınca daha mı mutlu olacaksın?

Tam olarak şikayetçi olduğun konu da anlaşılmıyor. Sen neye hayır dedin, kv neden sana düşman oldu, eşinle neye karşı çıktınız da aforoz edildiniz? Aranızdaki anlaşmazlığa dair hiçbir detay olmadığı için yorum yapmak zor.

Ama anladığım şu; sana yapılan herhangi bir yanlıştan ziyade eltinle kv arasındaki iyi ilişkiden rahatsızsın. Seni tatmin edecek düzeyde ilgi ve sevgi görmediğin için bilenmişsin. Ne gerek var kv sevgisine ya kocana çocuğuna bak, insanlar buna hasret sen kv ilgisi peşindesin

Genişletmek için tıkla...

secretgaardenya .!.:

Merhaba. Öncelikle ben 3 yıllık evliyim. Babam vefat ettigi icin ve o dönem maddi sıkıntılar yaşadığım için ve bence en önemlisi arkamda güçlü bir anne duruşu olmadığı için evlilik sürecinde her şeye okey dedim. Yapı olarak naif birisiyim sesim duruşum sakindir ve kalp kırmaktan korkarım neyse biz evlendik esimin ailesi beni cok seviyordu. Taa ki ben cocuk dogurana kadar o gün ilk kez bazi seyler icin sesimi çıkardım ve hayır dedim. O günden sonra özellikle kv bana düşman oldu. Nefret ettiği arkasından en kötü lafı bile rahatlıkla söyleyebilen kv onunla anne kız gibi oldu. Bebeğim doğdu sadece 1 kez geldiler sonra hep biz gittik onlar gelmedi biz aramazsak arayıp sormazlar torunlarını.(ilk torun bu arada)
Ne zaman gitsek bir olay çıkar ve bundan eşim ve ben sorumlu tutuluruz. Bir kere hayır dedim eşimde beni destekledi diye ikimizde aforoz edildik. Şu an bebeğimi aramazlar sormazlar millet içinde babanne dede hala amca rolü yaparlar. Oy cok seviyoruz dayanamiyoruz biz buna derler biz evimize dönünce bir daha arayip sormazlar (farkli şehirlerde yaşıyoruz ama aramızdaki mesafe 1 saatlik) neyse ben cocugumu sevsinler diye hep foto video atiyordum. Artık atmıyorum ama evladımı arayip sormamalari cok ağrıma gidiyor. Ne yapmaliyim yüzlerini görmek seslerini duymak istemiyorum ama idare etmek zorundayim yapmacık davranamıyorum onlar gibi oynayamiyorum. Eltimle olan iki yüzlülüklerine katlanamıyorum. Hepimiz bir aradayken eltim aileden ben sanki yabancıymışım gibi hissettiriyorlar. Bu arada ben okumuş etmiş mesleğini eline almış bir kadınım. Ilk başta duruşumu korumayamadim su anda dışlandıgm icin bu durumu kendime yediremiyorum haksizliga uğramış gibi hissediyorum. Bu duyguyu üzerimden atmak istiyorum. Tavsiyelerinizi görüşlerinizi büyük bir dikkatle okuyor olacağım. Şimdiden teşekkür ederim. "Nazik ve kibar insanlarin enayi yerine konulduğu bir dünya da çokta bir sey beklememem lazım ama yırtık olamıyorum elimde değil"

Genişletmek için tıkla...

secretgaardenya .!.:

Merhaba. Öncelikle ben 3 yıllık evliyim. Babam vefat ettigi icin ve o dönem maddi sıkıntılar yaşadığım için ve bence en önemlisi arkamda güçlü bir anne duruşu olmadığı için evlilik sürecinde her şeye okey dedim. Yapı olarak naif birisiyim sesim duruşum sakindir ve kalp kırmaktan korkarım neyse biz evlendik esimin ailesi beni cok seviyordu. Taa ki ben cocuk dogurana kadar o gün ilk kez bazi seyler icin sesimi çıkardım ve hayır dedim. O günden sonra özellikle kv bana düşman oldu. Nefret ettiği arkasından en kötü lafı bile rahatlıkla söyleyebilen kv onunla anne kız gibi oldu. Bebeğim doğdu sadece 1 kez geldiler sonra hep biz gittik onlar gelmedi biz aramazsak arayıp sormazlar torunlarını.(ilk torun bu arada)
Ne zaman gitsek bir olay çıkar ve bundan eşim ve ben sorumlu tutuluruz. Bir kere hayır dedim eşimde beni destekledi diye ikimizde aforoz edildik. Şu an bebeğimi aramazlar sormazlar millet içinde babanne dede hala amca rolü yaparlar. Oy cok seviyoruz dayanamiyoruz biz buna derler biz evimize dönünce bir daha arayip sormazlar (farkli şehirlerde yaşıyoruz ama aramızdaki mesafe 1 saatlik) neyse ben cocugumu sevsinler diye hep foto video atiyordum. Artık atmıyorum ama evladımı arayip sormamalari cok ağrıma gidiyor. Ne yapmaliyim yüzlerini görmek seslerini duymak istemiyorum ama idare etmek zorundayim yapmacık davranamıyorum onlar gibi oynayamiyorum. Eltimle olan iki yüzlülüklerine katlanamıyorum. Hepimiz bir aradayken eltim aileden ben sanki yabancıymışım gibi hissettiriyorlar. Bu arada ben okumuş etmiş mesleğini eline almış bir kadınım. Ilk başta duruşumu korumayamadim su anda dışlandıgm icin bu durumu kendime yediremiyorum haksizliga uğramış gibi hissediyorum. Bu duyguyu üzerimden atmak istiyorum. Tavsiyelerinizi görüşlerinizi büyük bir dikkatle okuyor olacağım. Şimdiden teşekkür ederim. "Nazik ve kibar insanlarin enayi yerine konulduğu bir dünya da çokta bir sey beklememem lazım ama yırtık olamıyorum elimde değil"

Genişletmek için tıkla...

secretgaardenya .!.:

Merhaba. Öncelikle ben 3 yıllık evliyim. Babam vefat ettigi icin ve o dönem maddi sıkıntılar yaşadığım için ve bence en önemlisi arkamda güçlü bir anne duruşu olmadığı için evlilik sürecinde her şeye okey dedim. Yapı olarak naif birisiyim sesim duruşum sakindir ve kalp kırmaktan korkarım neyse biz evlendik esimin ailesi beni cok seviyordu. Taa ki ben cocuk dogurana kadar o gün ilk kez bazi seyler icin sesimi çıkardım ve hayır dedim. O günden sonra özellikle kv bana düşman oldu. Nefret ettiği arkasından en kötü lafı bile rahatlıkla söyleyebilen kv onunla anne kız gibi oldu. Bebeğim doğdu sadece 1 kez geldiler sonra hep biz gittik onlar gelmedi biz aramazsak arayıp sormazlar torunlarını.(ilk torun bu arada)
Ne zaman gitsek bir olay çıkar ve bundan eşim ve ben sorumlu tutuluruz. Bir kere hayır dedim eşimde beni destekledi diye ikimizde aforoz edildik. Şu an bebeğimi aramazlar sormazlar millet içinde babanne dede hala amca rolü yaparlar. Oy cok seviyoruz dayanamiyoruz biz buna derler biz evimize dönünce bir daha arayip sormazlar (farkli şehirlerde yaşıyoruz ama aramızdaki mesafe 1 saatlik) neyse ben cocugumu sevsinler diye hep foto video atiyordum. Artık atmıyorum ama evladımı arayip sormamalari cok ağrıma gidiyor. Ne yapmaliyim yüzlerini görmek seslerini duymak istemiyorum ama idare etmek zorundayim yapmacık davranamıyorum onlar gibi oynayamiyorum. Eltimle olan iki yüzlülüklerine katlanamıyorum. Hepimiz bir aradayken eltim aileden ben sanki yabancıymışım gibi hissettiriyorlar. Bu arada ben okumuş etmiş mesleğini eline almış bir kadınım. Ilk başta duruşumu korumayamadim su anda dışlandıgm icin bu durumu kendime yediremiyorum haksizliga uğramış gibi hissediyorum. Bu duyguyu üzerimden atmak istiyorum. Tavsiyelerinizi görüşlerinizi büyük bir dikkatle okuyor olacağım. Şimdiden teşekkür ederim. "Nazik ve kibar insanlarin enayi yerine konulduğu bir dünya da çokta bir sey beklememem lazım ama yırtık olamıyorum elimde değil"

Genişletmek için tıkla...

secretgaardenya .!.:

Ilk ve tek hayır dediğim konu şuydu yazarken bile sinirleniyorum hastane de yanımda kalmak istedi sezaryen dogum yaptim gaz çıkarmam lazim yaninda rahat edemem ve o güzel burnunu her seye sokar diye istemedim çok ısrar etti ikna etmeye çalıştı ama basaramadi ve doğumdan 2 gün sonra gitti bir daha gelmedi ondan sonra bana kinlendi bahaneye bakar mısın yillarca her seye tamam de sadece bir kere hayır de kendinle ilgili bir seyde söz hakkın olsun iste bu duruma gel komedi resmen ahahah çok yazık bende hala anne anne baba baba diye peşlerinde dolaşıyorum. Evladımı sevsinler diye pervane oluyorum. Sorun bende aslında. Kv elti sorun değil. Ben kendimi onaylatıp sevdirmeye çalışıyorum ne gerek varsa. İnsanlar birbirlerinin arkalarından atıp tutup yüzlerine aşk yaşıyorlar ben de bu grup tarafından dislandigim icin üzülüyorum. Ciddi özgüven sorunum olabilir yazarken idrak ettim bence yazdıklarınızın hepsinde cok haklısınız yerinde tespitler.. Teşekkür ederim ️

Genişletmek için tıkla...

secretgaardenya .!.:

Merhaba. Öncelikle ben 3 yıllık evliyim. Babam vefat ettigi icin ve o dönem maddi sıkıntılar yaşadığım için ve bence en önemlisi arkamda güçlü bir anne duruşu olmadığı için evlilik sürecinde her şeye okey dedim. Yapı olarak naif birisiyim sesim duruşum sakindir ve kalp kırmaktan korkarım neyse biz evlendik esimin ailesi beni cok seviyordu. Taa ki ben cocuk dogurana kadar o gün ilk kez bazi seyler icin sesimi çıkardım ve hayır dedim. O günden sonra özellikle kv bana düşman oldu. Nefret ettiği arkasından en kötü lafı bile rahatlıkla söyleyebilen kv onunla anne kız gibi oldu. Bebeğim doğdu sadece 1 kez geldiler sonra hep biz gittik onlar gelmedi biz aramazsak arayıp sormazlar torunlarını.(ilk torun bu arada)
Ne zaman gitsek bir olay çıkar ve bundan eşim ve ben sorumlu tutuluruz. Bir kere hayır dedim eşimde beni destekledi diye ikimizde aforoz edildik. Şu an bebeğimi aramazlar sormazlar millet içinde babanne dede hala amca rolü yaparlar. Oy cok seviyoruz dayanamiyoruz biz buna derler biz evimize dönünce bir daha arayip sormazlar (farkli şehirlerde yaşıyoruz ama aramızdaki mesafe 1 saatlik) neyse ben cocugumu sevsinler diye hep foto video atiyordum. Artık atmıyorum ama evladımı arayip sormamalari cok ağrıma gidiyor. Ne yapmaliyim yüzlerini görmek seslerini duymak istemiyorum ama idare etmek zorundayim yapmacık davranamıyorum onlar gibi oynayamiyorum. Eltimle olan iki yüzlülüklerine katlanamıyorum. Hepimiz bir aradayken eltim aileden ben sanki yabancıymışım gibi hissettiriyorlar. Bu arada ben okumuş etmiş mesleğini eline almış bir kadınım. Ilk başta duruşumu korumayamadim su anda dışlandıgm icin bu durumu kendime yediremiyorum haksizliga uğramış gibi hissediyorum. Bu duyguyu üzerimden atmak istiyorum. Tavsiyelerinizi görüşlerinizi büyük bir dikkatle okuyor olacağım. Şimdiden teşekkür ederim. "Nazik ve kibar insanlarin enayi yerine konulduğu bir dünya da çokta bir sey beklememem lazım ama yırtık olamıyorum elimde değil"

Genişletmek için tıkla...

secretgaardenya .!.:

Ilk ve tek hayır dediğim konu şuydu yazarken bile sinirleniyorum hastane de yanımda kalmak istedi sezaryen dogum yaptim gaz çıkarmam lazim yaninda rahat edemem ve o güzel burnunu her seye sokar diye istemedim çok ısrar etti ikna etmeye çalıştı ama basaramadi ve doğumdan 2 gün sonra gitti bir daha gelmedi ondan sonra bana kinlendi bahaneye bakar mısın yillarca her seye tamam de sadece bir kere hayır de kendinle ilgili bir seyde söz hakkın olsun iste bu duruma gel komedi resmen ahahah çok yazık bende hala anne anne baba baba diye peşlerinde dolaşıyorum. Evladımı sevsinler diye pervane oluyorum. Sorun bende aslında. Kv elti sorun değil. Ben kendimi onaylatıp sevdirmeye çalışıyorum ne gerek varsa. İnsanlar birbirlerinin arkalarından atıp tutup yüzlerine aşk yaşıyorlar ben de bu grup tarafından dislandigim icin üzülüyorum. Ciddi özgüven sorunum olabilir yazarken idrak ettim bence yazdıklarınızın hepsinde cok haklısınız yerinde tespitler.. Teşekkür ederim ️

Genişletmek için tıkla...

secretgaardenya .!.:

Merhaba. Öncelikle ben 3 yıllık evliyim. Babam vefat ettigi icin ve o dönem maddi sıkıntılar yaşadığım için ve bence en önemlisi arkamda güçlü bir anne duruşu olmadığı için evlilik sürecinde her şeye okey dedim. Yapı olarak naif birisiyim sesim duruşum sakindir ve kalp kırmaktan korkarım neyse biz evlendik esimin ailesi beni cok seviyordu. Taa ki ben cocuk dogurana kadar o gün ilk kez bazi seyler icin sesimi çıkardım ve hayır dedim. O günden sonra özellikle kv bana düşman oldu. Nefret ettiği arkasından en kötü lafı bile rahatlıkla söyleyebilen kv onunla anne kız gibi oldu. Bebeğim doğdu sadece 1 kez geldiler sonra hep biz gittik onlar gelmedi biz aramazsak arayıp sormazlar torunlarını.(ilk torun bu arada)
Ne zaman gitsek bir olay çıkar ve bundan eşim ve ben sorumlu tutuluruz. Bir kere hayır dedim eşimde beni destekledi diye ikimizde aforoz edildik. Şu an bebeğimi aramazlar sormazlar millet içinde babanne dede hala amca rolü yaparlar. Oy cok seviyoruz dayanamiyoruz biz buna derler biz evimize dönünce bir daha arayip sormazlar (farkli şehirlerde yaşıyoruz ama aramızdaki mesafe 1 saatlik) neyse ben cocugumu sevsinler diye hep foto video atiyordum. Artık atmıyorum ama evladımı arayip sormamalari cok ağrıma gidiyor. Ne yapmaliyim yüzlerini görmek seslerini duymak istemiyorum ama idare etmek zorundayim yapmacık davranamıyorum onlar gibi oynayamiyorum. Eltimle olan iki yüzlülüklerine katlanamıyorum. Hepimiz bir aradayken eltim aileden ben sanki yabancıymışım gibi hissettiriyorlar. Bu arada ben okumuş etmiş mesleğini eline almış bir kadınım. Ilk başta duruşumu korumayamadim su anda dışlandıgm icin bu durumu kendime yediremiyorum haksizliga uğramış gibi hissediyorum. Bu duyguyu üzerimden atmak istiyorum. Tavsiyelerinizi görüşlerinizi büyük bir dikkatle okuyor olacağım. Şimdiden teşekkür ederim. "Nazik ve kibar insanlarin enayi yerine konulduğu bir dünya da çokta bir sey beklememem lazım ama yırtık olamıyorum elimde değil"

Genişletmek için tıkla...

secretgaardenya .!.:

Ben kendimi onaylatıp sevdirmeye çalışıyorum ne

Genişletmek için tıkla...