ameliyatların hepsi geçti gitti. bartholin kistim henüz tekrarlamadı. çikolata kistim apandistimle beraber aynı anda patladı ve ben o halde evde 1 gece geçirdim, ertesi sabah hemen ameliyata.. laparoskopik oldu ama sanki açık olsa daha sancısız olurdu gibi çünkü 4 yerden girdiler, ufak ufak 4 ayrı dikiş demek bu da. ayrıca gaz sancısı çok çektim. tabi bu benim apandistin de işin içine girmiş olmasından kaynaklanmış olabilir. hemen bikaç gün sonra faranjit oldum daha yeni yeni geçiyor onun ilaçları bitmeden bu kez vajinal mantarla ugrastım onu da atlattım. şimdi sırada ne var diye merakla bekliyorum.. sonuç: 4 ayda 6 kutu antibiyotik, 50nin üzerinde iğne (yarısı antibiyotik), 2 anestezi ve kutu kutu sayamayacağım kadar çok ilaç. bitmiş vaziyetteyim vücut direnci diye bir şey yok. ki ben asla hasta olmayan bir insandım, hastanede işlerin nasıl yürüdüğünü bile bilmezdim o derece. kendinize dikkat edin. "bana bir şey olmaz" dünyanın en büyük yanılgısı.