fuşya demişya ''ben özgürlüğümün esiriyim'' diye.işte bunu demedim, diyemedim. malesef arzuladığım özgürlüğe hiç bir zaman kavuşamadım. hep bi şeyler engel oldu. bilinçli yada bilinçsiz.çünkü benim özgürlüğüm demek sevdiklerimin bir başkasına tutsak olması demekti.hep ertelemek zorunda kaldım isteklerimi...ordaki kuş gibi; aslında fırsat var, uçmak özgürlüğüne kavuşmak için ama ya geride bıraktıkların...
__ ben dahil herkesin bir gün, özgürlük türkülerini doya doya söyleyebilmesi dileklerimle:)
ÖZGÜRLÜK
Okulda defterime, sırama ağaçlara, yazarım adını
Okunmuş yapraklara, bembeyaz sayfalara yazarım adını
Yaldızlı imgelere, toplara tüfeklere, kralların tacına
En güzel gecelere, günün ak ekmeğine, yazarım adını
Tarlalara ve ufka, kuşların kanadına,
Gölgede değirmene yazarım.
Uyanmış patikaya, serilip giden yola,
Hıncahınç meydanlara adını ey Özgürlük.
Kapımın eşiğine, kabıma kacağıma, içindeki aleve,
Canların oyununa, uyanık dudaklara yazarım adını.
Yıkılmış evlerime, sönmüş fenerlerime, derdimin duvarına,
Arzu duymaz yokluğa, çırçıplak yalnızlığa, yazarım adını.
Geri gelen sağlığa, geçen her tehlikeye,
Yazarım ben adını, yazarım.
Bir sözün coşkusuyla, dönüyorum hayata,
Senin için doğmuşum, haykırmaya.
Zülfü LİVANELİ