Her an gidebilecek kadınlar....

Quelle

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
7 Şubat 2008
549
3
Bencede en iyisini yapiyorsun adapte etmekle ilgili herseye hazir olmaliyiz..
Cogumuz eslerimize öyle bir baglaniyoruzki sanki onlarsiz nefes alamayiz yasayamayiz gibi..
sanki evlenmeden önce onlar varmis gibi herseylerine boyun egiyoruz..Ama her tartismada ayaginin
kapida olmasi iyi degil cunku her mutlu evde tartisma olabiliyor..
Aldatma ve dayak olmadigi surece ayagini kapidan uzak tut :)
 
Bencede en iyisini yapiyorsun adapte etmekle ilgili herseye hazir olmaliyiz..
Cogumuz eslerimize öyle bir baglaniyoruzki sanki onlarsiz nefes alamayiz yasayamayiz gibi..
sanki evlenmeden önce onlar varmis gibi herseylerine boyun egiyoruz..Ama her tartismada ayaginin
kapida olmasi iyi degil cunku her mutlu evde tartisma olabiliyor..
Aldatma ve dayak olmadigi surece ayagini kapidan uzak tut :)

Yok hemen kapıya koşturmuyorum sırnaşık şey
Ama hep hazırım nedense... :)
 
bağımlı olmaktansa senin gibi güçlü kadınlardan olmak lazım arkadaşımm
kaç kişi vardır ki senin gibi ??
bende eşimi çook seviyorum Allah vermesin zor bir durum da olsam tahammüliyetsiz ve çözemeyeceğim bir sorun olsa yapacağım şey bu olurdu
sevgilerimlee
1955.gif
 
Laale bende evliliğimin ilk aylarından çok memnun değildim açıkcası... Üstelik çok hırçın bir kadınım. Kolay zaptedilemiyorum.
Gözüm çok kara...Bunun nedenininde kendimi korumak olduğunu
düşünüyorum. Hiç başıma gelmeyecek gibi davranmaktansa, gelebileceğini düşünüp sonradan yıkılmamak için sanırım...

İnşallah hiçbirzaman yapmak zorunda kalmayız...
a.s.
 
Eşimi çok sevmeme rağmen hep hazırlıklıyımdır ayrılığa....
Nedendir bilmiyorum? CADIARZUSavunma mekanizmam böyle çalışıyor sanırım. Herşeyi düşünüyorum.
Başıma geldiğinde aptala dönmemek için belkide...

Eşim aldatırsa, vurursa....
Ya da bazen bir tartışmadan sonra çekip gitmek geliyor
aklıma... Oysa çok mutlu bir evliliğim var.
Ama ayağımın teki hep kapıda...

Aranızda böyle olanlar var mı?
 
Laale bende evliliğimin ilk aylarından çok memnun değildim açıkcası... Üstelik çok hırçın bir kadınım. Kolay zaptedilemiyorum.
Gözüm çok kara...Bunun nedenininde kendimi korumak olduğunu
düşünüyorum. Hiç başıma gelmeyecek gibi davranmaktansa, gelebileceğini düşünüp sonradan yıkılmamak için sanırım...

İnşallah hiçbirzaman yapmak zorunda kalmayız...
a.s.

Geçen gün bir tanıdıkla konuştuk bu konuyu hatta. Benden yaş olarak çok büyük değil ama hayat tecrübesi fazla,eğitimli,kültürlü biri. Ona dedim ki; "Allah ayrılığın bile hayırlısını versin inşallah.."CADIARZU
Kapanmayacak yaramı çaputlara sarmıyorum artık. Büyüdüm mü,öğrendim mi,anladım mı? Bu duygularımın adını bilmiyorum.. Daha fazla yazarsam akşam koca eve giremicek galiba,ben bu konudan yavaş yavaş uzuyayım bari.. jeyyar
Ama konunu çok sevdim bunu bil!:1rolleyes:
 
Hımmm çok güzel bir konu seçmişsin arkadaşım...a.s.
Şimdi kendimden örnek vermek gerekirse;evliliğimin ilk yılında çok güzel olduğu kadar çok da problemli anlarımız oldu. Ama övünmek gibi olmasın çok sabrettim,hep alttan aldım,her kusurunu yumuşattım gönlümde,gözümde. "Normal,geçecek bugünler" dedim hep kendime..Aileme hiç bir şey yansıtmadım..:eek:
Ama galiba tek başıma mücadele etmek çok yordu beni. Şimdi bu sene senin bahsettiğin kategoriye giriyorum. Kavgalarımızın sonunda sessizliğimden ben bile korkuyorum ki kocam hemen yanıma geliyor,o beni yumuşatmaya çalışıyor,aklımdan geçen deli fikirleri anlıyor galiba..Aileme hala kavgalarımızı yansıtmam ama eski Lale değilim ben!Çok üzgünüm çoook
Tahammülsüz,sabırsız bir kadın oldum ben.Yüksek sese bile katlanamıyorum. Sadece bu yüzden bile boşanmayı düşündüm ben inan. Hoşlanmıyorum öyle mahalle kavgavari durumları.yasakkelime
İhanet,şiddet konularına hiç girmiyorum zaten ne affı vardır ne de dönüşü vardır benim için bu hataların.:kızgın:
 
Geçen gün bir tanıdıkla konuştuk bu konuyu hatta. Benden yaş olarak çok büyük değil ama hayat tecrübesi fazla,eğitimli,kültürlü biri. Ona dedim ki; "Allah ayrılığın bile hayırlısını versin inşallah.."CADIARZU
Kapanmayacak yaramı çaputlara sarmıyorum artık. Büyüdüm mü,öğrendim mi,anladım mı? Bu duygularımın adını bilmiyorum.. Daha fazla yazarsam akşam koca eve giremicek galiba,ben bu konudan yavaş yavaş uzuyayım bari.. jeyyar
Ama konunu çok sevdim bunu bil!:1rolleyes:

a.s.
Evet insan konuştukça yaralar depreşiyor...En iyisi kalbimizin kuytusuna attıklarımız tekrar çıkarmamak...
Sevgiler....
 
Bende tam tersini yaşıyorum bunların. Evliliğimin ilk yıllarında tartıştığımızda hemen gidecek gibi
olurdum. Ne yaparım, nasıl olur gibi sorularımın mutlaka cevapları vardı. Şimdilerde ise yaklaşık
son 3-4 yıldır (evliliğimizin 12 yılındayız) daha bir oturmuşsanki herşey yerine, kolay gidemeyeceğimi düşünüyorum.
Ama çok herkes gibi benimde belli ölçülerim vardır bu noktaya gelmemi sağlayacak; o zamanlarda da
yeni bir "B"planı yapmak çokta zor olmasa gerek......
:uhm:
 
ben evliliğim süresince gitmeyi hiç düşünmedim..tabiki ilk zamanlar bizimde anlaşmazlıklarımız oldu,kavgalarımız oldu..ama o zamanlar ben dedim eşime istersen annenin evine git diye..gerçekten söylüyorum ben neden gitmeyi düşüneyim...gitmek bence bir kaçış,kurtuluş gibi geliyor,belkide işin kolayı..ama bence en zorudur gitmek..yaşla beraber dahada olgunlaşıyor insan..ve gitme konu bile olmuyor..ama ne olacağımızı allah bilir..allah herşeyin hayırlısını versin...
 
ben evliliğim süresince gitmeyi hiç düşünmedim..tabiki ilk zamanlar bizimde anlaşmazlıklarımız oldu,kavgalarımız oldu..ama o zamanlar ben dedim eşime istersen annenin evine git diye..gerçekten söylüyorum ben neden gitmeyi düşüneyim...gitmek bence bir kaçış,kurtuluş gibi geliyor,belkide işin kolayı..ama bence en zorudur gitmek..yaşla beraber dahada olgunlaşıyor insan..ve gitme konu bile olmuyor..ama ne olacağımızı allah bilir..allah herşeyin hayırlısını versin...

Ben de evliliğim süresince gitmeyi hiç düşünmedim.
Sadece bir kez büyük bir tartışma yaşadık kayınpederim sebebiyle.
Ve o zaman da eşime dedim istersen babanın evine gidebilirsin diye..
Ben evimi bırakıp da hiç bir yere gitmem.
Gidecek olan biri olursa o kişi ben olmam.
Kadın evini bırakıp gitmemelidir bana göre...:kahve:
 
Günaydın avikap ım Songüll üm...

Siz gitmeyin tabi, adamı gönderin, en mantıklısı :)
Yalnız benim bahsettiğim mecaziydi zaten. Evi bırakmak değil,
hayatından çıkmak anlamında söylemiştim...


Gerçi ben o noktaya gelince onları düşünemem çeker giderm.
a.s.
 
Öncelikle konu başlığının bana çok uygun olduğunu, açan arkadaşa ayrıca teşekkür ettiğimi belirtmek isterim.
Bende dediğiniz gibiyim, en kötüsüne alıştırım kendimi.Her an terkedip gitmeye sıfırdan başlamaya hazırım. Maddi olarak elbetteki hazır değilim kendime ait hiç birşeyim yok şu dünyada.Hatta ayrılırsam durumumun kötüleşeceği açık.
Biz biraz da egoları yüksek insanlarız sanırım.İstenmediğimiz ve istemediğimiz yerde duramıyoruz.Karşı tarafın mutsuzluğunu hissettğiim anda gitmek istiyorum.Halbuki onu seviyorum.
Eşim bugünlerde mutsuz, bunun sırf sebebi ben değilim biliyorum ama benim yüzümden yaşadığı mutsuzluklarda var.Ama napiyim bende mutsuzum.Ne yalan söyliyim evliliğimin çevremdeki beğenmediğim örneklere dönmeye başladığını görüyorum. Umarım mutlu olmayı öğreniriz...
 
eşimi birakip gitmeyi hiç düşünmedim. Onu yüreğimden öyle kolay kolayda silip atamam.
Ufak tefek kavgalar bağrişmalar içinde yuvami yıkmam.
Heran ayrılığı düşenebilenin evliliği mutlu olduğuna inanmak zor geliyor bana. En ufak şeyde pes etmek nekadar kolay olabilirki insan mutlu olduğunda?
Eşimi affedemiceğim konular belli zaten.Diğer her konuda onu affedebilirim. Ayni şekilde bende hata yaptığım zaman onun beni affetmesini beklediğim gibi. Bu yuvayı kolay kurmadım neden kolay yıkayımkı? eşimi çok seviyorum ve onun için değer. Çok şükür bugüne kadar hiç büyük bi hatası olmadı onu terketmeyi düşünecek kadar. İnşallah bundan sonrada olmaz.
eşimi 2 konuda terk ederim oda şiddet ve aldatmadır. Onların affı telafısı olmaz bence.
eşime bağimli değilim bağliyim ben. Kendime ait 2 tane evim, arabam, işim ve kapı gibi ailem var ama bu en ufak bişeyde çeker giderim anlamına gelmiyor. Her tartışmada gözüm kapıda olsaydı ohooo.
 
eşimi birakip gitmeyi hiç düşünmedim. Onu yüreğimden öyle kolay kolayda silip atamam.
Ufak tefek kavgalar bağrişmalar içinde yuvami yıkmam.
Heran ayrılığı düşenebilenin evliliği mutlu olduğuna inanmak zor geliyor bana. En ufak şeyde pes etmek nekadar kolay olabilirki insan mutlu olduğunda?
Eşimi affedemiceğim konular belli zaten.Diğer her konuda onu affedebilirim. Ayni şekilde bende hata yaptığım zaman onun beni affetmesini beklediğim gibi. Bu yuvayı kolay kurmadım neden kolay yıkayımkı? eşimi çok seviyorum ve onun için değer. Çok şükür bugüne kadar hiç büyük bi hatası olmadı onu terketmeyi düşünecek kadar. İnşallah bundan sonrada olmaz.
eşimi 2 konuda terk ederim oda şiddet ve aldatmadır. Onların affı telafısı olmaz bence.
eşime bağimli değilim bağliyim ben. Kendime ait 2 tane evim, arabam, işim ve kapı gibi ailem var ama bu en ufak bişeyde çeker giderim anlamına gelmiyor. Her tartışmada gözüm kapıda olsaydı ohooo.

Canımcım ne güzel düşünüyorsun.. Ne mutlu sana...

Ben böyle bir kadınım ve inanıp inanmamakta özgürsün tabiki ama çok mutluyum.
Çok güzel bir evliliğim var. Egolarımın yüksek olmasındanda kaynaklanıyor olabilir.
Bilmiyorum bunun nedenini...
Dediğim gibi savunma mekanizmamda böyle çalışıyor olabilir.
Ben ayrılığa hiç olmayacakmış gibi bakmaktansa, olabileceğini düşünüp kendimi koruyorum belkide...

Tekrar söylemek isterim... İnanıp inanmamana birşey diyemem...
Eşimi çok ama çok seviyorum ve onunla çok mutluyum...

Sevgilerimle...a.s.
 
hakikaten ya laale ne kadarda dogru soylemis
bende ilk zamanlar cok sabirliydim ne kadar kavga etsekte hep duzelicegini dusundum sessiz kaldim alttan aldim.kimbilir belki cahillik,belki tecrubesizlik,belki ask.......
ama artik esim bi kelime soylese ben dklarca konusuyrm
sabrim kalmadi bana yasattigi seyler beni cok yordu.....
ayrica ayrilcak olsak ne annemin evine giderim ne de o evde kalirim artik....
alir basimi giderim kendi kendimi idare edicek gucum var cok sukur allahima...
 
bana göre heran gidebilecek kadın olmak en doğrusu
elinin altında değilim.bak kızdırma beni yakarım gemileri
ister dehdit olsun ister blöf
işe yarar...
erkeğe mahkum olmadığının.yapılabilecek hatalarda gidelebileceğinin mesajıdır.
elendra nın dediği gibi birazda savunma mekanızması sanırım.
hazırlamak, hazırlıklı olmak
ben de yaparım bunu.hayatın her alanında
sadece kadın erkek ilişkilerinde değil
sahip olduğum herşeyi bi gün kaybedebilirim fikrini aklımın bi köşesinde hep tutarım
üstelik mutsuzda olmam bu düşünceden.aksine sahip olduklarımın kıymetini anlatır bana.
 
eşimi çok seviyorum.çok zor günler geçirdik beraber hep destek olduk birbirimize.çok tartışmalar küslükler yaşadık.ufak tefek şeyler için onu bırakıp gitmem ama bu dünyada kendimden çok kimseye güvenmem.kanım canım dediğin babamdan bile neler gördüm neler çektim.o yüzden daha sağlam basarım yere.kimin ne olacağı belli olmuyor malesef.
ALLAH bu tip bir karar vermek zorunda bırakmasın hiçkimseyi inşallah.
 
Elbetteki bizde seviyoruz eşlerimizi, ufak şeylerden yuvaların yıkılmasına bizde karşıyız.Yıkmayızda.Ama bizim dediğimiz durum daha farklı.Biz karakter olarak, her an herşeye sıfırdan başlayabilecek, öldürmeyen şeylerin bizi güçlendirdiğne inanan bir felsefeyi savunuyoruz.Her an herşeyi bırakacakmış gibi yaşamak belkide benim emniyet sibobum, bencilim belkide.Gururluyum...Alırım başımı giderim gibi geliyor. Kimseyide aramam sormam sıfırdan tırnaklarımla kurarım hayatımı.Yeterki sağlık olsun.Siz siz olun ne oldum değil ne olucam diyin...Her an elimizdeki herşeyi kaybedebilecekmiş gibi bir B planına kendinizi hazırlayın.
 
X