Ah niloyacim ahHiç dediğiniz gibi olmuyor korkmayın henüz küçük o biraz büyüsün anlamaya başlasın bak anne diye totoyu yırtacak hiç üzülmeyin ben isteyerek hamile kaldığım halde hastaneden geldiğimiz gün küçücük bebek aman Allahım ben nasıl bakcam bu yavrucağa diyip diyip ağladım sonra emmedi bak işte sen iyi bir anne olsan o seni emerdi dedim mama ile beslendi çok ağladım en sonunda lohusa depresyonu oldum ama geceleri uyumazdı sabaha kadar bakışıp otururduk korksam da zor gelse de ısınamasam da hep kucağıma aldım konuştum onunla ama lohusa depresyonu sebebiyle ilaç almak zorunda kaldım çünkü kendime hiç bakmıyordum şimdi kızımı çok seviyorum şuan o çok küçük böyle düşünmen çok normal emmediği için de bu düşüncelerin ama sen onun annesisin kim bakarsa baksın anlamaya başladı mı anneee deyip duracak
Daha çok küçük, 1 yaş sonrası seni bilir bi tek tamamen anlar anne kim. Elinden geldiğince kv ile bir arada tutma evet 1-2 gün belki uykusuz kalırsın ama o çok kucaklayıp belki de uyku düzenini sabah uyuttuğundan gece bozuyor. Sabah uyutma baygın gibi olsan bile çocuğunla ilgilen. Anne ben ilgilenirim sen başka iş yap de. Veya şu an çalışmıyorsan evine gitsin biraz başbaşa kalın. Çok içinize girmiş, sen bu çocuğu kaynanaya mi doğurdun o olmasa nasıl bakacaktıysan öyle bakman lâzım. Çocuğuna sen sahip çıkmazsan herkes kendinin beller.Gözümün nuru 11 aylık oğlum beni tanımıyor bile.. her şey 36. haftada yüksek tansiyon nedeniyle oğlumun sezaryenla doğmasıyla başladı, 2 kg doğdu, minicikti, bezi bile yoktu doğduğunda, yani çok hazırlıksızdık, stress ile birlikte emzirmeye çalışıyordum, göğüs ucum yokmuş, her malzemeyi aldık, süt sağma makineleri, hastane tipi makine derken sadece 15 gün günde 1 kez sağarak sütümü verebildim, kalanı mama.. inanılmaz derecede ağır bir depresyona girdim, lohusa sendromu değil,depresyonmuş, uyandığım an ben niye ölmedim daha diyordum, anne olmaya hazır olmamışım bile deyip kaçar gibiydim, neyse uzatmayayım, psikiyatrik tedaviye başlandı ve yüksek mg ile tedavi başladı, zamanla iyi olmaya başladım, eşimin annesi bizimle beraberdi bebeğimize bakmak için, çünkü ikimiz de çalışıyorduk, eşim bana göre daha fazla ilgileniyordu, oğlum kucağında uyusun ben sabaha kadar tutarım böyle derdi, uyanıkken kayınvalidem herp kucakta evin içinde gezdirirdi gazı var diye, şimdi ise oğlum babasız durmuyor, onu görünce çıldırıyor, çünkü hep kucağında hop zıp, ben sabaha kadar uyanık gibiyim, eşimin alıştırmasından dolayı evladımız aramızda yatıyor, bizimle yatsın diye yatağımızı değiştirip 2*2 yatak aldık, gece beslenmesi için ve kontrol etmek için ben hep uyanık gibiyim, sabah 7 de kayınvalidem alıyor oğlumu ve ben biraz uyuyorum, o sırada o yine hep dışarı bahçeye çıkarıyor kuş kedi köpek gösterip gezdirip getiriyor, evde yemek temizlik de benim üzerimde, kayınvalidem yapacak olsa ben bir posta da onun arkasından topluyorum, hiç dikkat etmez, döker saçar, oyunu onlar oynuyor hizmeti ben yapıyorum, sözüm de dinlenmiyor, öğretmenim ve istediğim gibi yetiştiremiyorum evladımı, şimdi ise iyice alıştı kucağa ve gezmeye, ben kucaklayamaz oldum artık çünkü ağlıyor baba diye ya da baba işteyse kayınvalidemi istiyor, bana gelmiyor, uğraşıyorum her türlü, benim doğuştan kalça çıkıklığım olduğu için çok kucakta tutamadım, zamanla da sanki beni istemez oldu, tanımıyor ki oğlum beni, ya baba ya da kayınvalidem, ne yapacağımı bilmiyorum, oğlumun rahatı iyi ama anne bebek bağlanması oluşamadı.. çok üzgünüm çok, bana bir kez sarılsa, benim kucağımdan başkasına gitmek istemese keşke bu duyguları ben de yaşasam, kucağımdan inmediği için iş yapamasam keşke.. ben ne yapayım yaanereden nasıl ne yapcam bilmiyorum, bana ihtiyaç yok gördüğüm kadarıyla, keşke ölsem.. beni şimdi bilmeyen evladım zamanla hiç bilmez..
Şöyle eşim de öyle genelde hoplatır. Yani bebeğimiz ne isterse onu yaparYaa ciddi misiniz, ben ölecem üzüntüden yaa, hala ağlıyorum, kucağımda durmuyor, yanımda durmuyor, anneliği eşimle kayınvalidem yaşıyor ben bakıyorum, çözemiyorum düğümü, yok ya hiç ilgisi yok bana, o kadar umursamaz ki, yerde oyun oynayalım diyorum, hep 2 sini görüyor, annesi olmayı bırakın odada 3. kişinin varlığının bile farkında değil
Yapıyorum ama onları görünce aynı tas aynı hamam hemen yöneliyor, dikkatini dağıtmaya çalışıyorum bu kez ağlamaya başlıyorSiz de ona şaklabanlık yapın bakın neler yapacak size onlar kimbilir neler yapıyor onunla oynarken bizimkilerden biliyorum yani
Aslında doğru yazdıklarınız, ama oğlum o kadar hareketli ki 1 sn durmuyor, ihtiyacımız olduğu için gönderemedik, şimdi okul da açılacak, ben okuldayken artık oğlumla iyice iki yabancı oluruzDaha çok küçük, 1 yaş sonrası seni bilir bi tek tamamen anlar anne kim. Elinden geldiğince kv ile bir arada tutma evet 1-2 gün belki uykusuz kalırsın ama o çok kucaklayıp belki de uyku düzenini sabah uyuttuğundan gece bozuyor. Sabah uyutma baygın gibi olsan bile çocuğunla ilgilen. Anne ben ilgilenirim sen başka iş yap de. Veya şu an çalışmıyorsan evine gitsin biraz başbaşa kalın. Çok içinize girmiş, sen bu çocuğu kaynanaya mi doğurdun o olmasa nasıl bakacaktıysan öyle bakman lâzım. Çocuğuna sen sahip çıkmazsan herkes kendinin beller.
Ona sevdiği oyuncaklardan alırsın sende, seni bekler eve geldiğini bilir üzülme elbette ki anneyi bilecek, bi de güzel giyin onun dikkatini çekecek meyveli kıyafetler olur, kopmayam boncuklu kolyeler olur oynamak istesin kucağına gelip. Elinden geldiğince de göğsüne yakın tutup sarıl göğsündeki kokuyu anne karnındaki koku olarak alırmış çocuk.Aslında doğru yazdıklarınız, ama oğlum o kadar hareketli ki 1 sn durmuyor, ihtiyacımız olduğu için gönderemedik, şimdi okul da açılacak, ben okuldayken artık oğlumla iyice iki yabancı oluruz
Kesinlikle insanlar parcasini ne kadar kolayca birakabiliyorlar. Hayatta daha neler göreceğiz. Ve yazdiklarinda hep bir hastalik hep bir kaybetmislik aradim içim gitti. Halledilecek problemleriniz için bilemiyorum ya ilk defa buradaki bir yazıdan bu kadar etkilendim. Eminim esinizde kayinvalidenizde anlayacaktır ama kimse muneccim degil sizin hissettiklerinizi anlayabilsinler. Onlarda sizi yormaktan kaciniyorlardirÇok doğru bencede konu sahibi eşinizle ve kv konuşun aliskanlik oluşmuş çocuğunuz da daha çok küçük bı hafta da alışır ağlar sızlar ama alışır. Çocuklar alıştığı herşeyi çok sever ister meme emzik gibi konuşun güzelce bı hafta çok ilgilenin ağlıyor diye de umudunuzu kesmeyin o sizin bı parçaniz size alışınca daha da çok sevecek sizi
Hani siz okuldasiniz ya maksimim ders saatiniz günlük 6 olsun 8 saat okulda kalın. 2 gun izniniz var. Oyle kadinlar var ki tek gun izinle gunde 13 14 saat çalisan insanlar taniyorum ben. Cocuklari gayet annelerine düşkün Bu kadar psikolojiniz bozulacaksa okula ara verin. Ya valla cocugunuzu kaybettiğinizi dusundum o uzun yazıda elim ayagima girdi Allah korusun ya.Aslında doğru yazdıklarınız, ama oğlum o kadar hareketli ki 1 sn durmuyor, ihtiyacımız olduğu için gönderemedik, şimdi okul da açılacak, ben okuldayken artık oğlumla iyice iki yabancı oluruz
Nasılsın Tansucum özledim canım sizi bedene öyle bişey yapmaya kalkıştın anlayamadım benAh niloyacim ah
Bende baba diyerek baslattim kizima hatta aglayinca baba deyip esime sarilsin istiyordum ama yine birsey olunca anne diye agliyor
C cakrac
Canim isine biraz ara ver ve cocugunla ilgilen
Annemin yanindan ev aldik oglumu kizim gibi yetistirme hayallerim cope dustu derken bir kac gun annemle gorusmedik ve oglum normale dondu
Evet size hak veriyorum bigün komşumuzun kızı birden arabanın önüne atladı ezilmekten kurtuldu annesi çocuğa öyle vurmaya başladı ki ben kucakladım yavruyu sarıldım sakın vurma çocuk o daha öğreteceksin bir daha atlamayacak dedim çocuk benim kucağımı istemedi bile anne diye tutturdu annesinin kucağını istediCocuk sizi tanimadigi icin yapmiyo.Size tavir yapiyo.Sizi kokunuzdan biliyo o.Daha.cok kucuk.Zamanla sizin annesi oldugunuzu bilecek.Bebegine.neler yapanlar var.Yine de cocuk anneyi.istiyo.Hem benim bi akrabam öldü.8 aylik bebegi kaldi ortada.Anannesinin yanina geldi.Cocuk hic aglamiyodu.ama yuzunden uzuntisi anlasiliyodu.1 ay sonra annesinin esyalari gelince cocuk susturulamaz sekilde aglamaya basladi.Esyalari apar topar cikardilar.Annesinin kokusunu almisti cunku.Uzulmeyin o size naz yapiyo.
Canım yaa başlığı görünce içime inanılmaz sıkıntı girdi bebeğin hasta sandım.. Tek sorun bu olsun ya zamanla sana alışacak bak başta sende sıkıntılar yaşamışsın sen bile depresyon yaşamışsın o bebek ne yapsın? Ama benim fikrimce yanlış yapıyorsunuz bebeğin sizinle yatması başlı başına bir hata.. Önce ona ait bir yatağı bir yeri olduğunu benimsemesi lazım hemde eşiniz ve sizin de için de iyi birşey değil bence çocuğun sizinle yatması.. O size illa ki alışacak annesisiniz onun ama sonrasında da oğlum bizden ayrılmıyor tek başına korkuyor psikolojisi bozuldu onu yalnız bırakmıyoruz şeklinde bir sıkıntı çıkabilir.. Diğer mevzuya gelince siz madem çalışıyorsunuz kayınvalidenizle bu konudaki üzüntünüzü belirtip artık ona siz işteyken bir bakıcı tutacağınızı söyleyebilirsiniz.. Bakıcı siz gelince gider hem belki ufak tefek yemeğinizi de yapar bazen size rahatlık olur.. Başta zorlanabilirsiniz ama daha sonrasında bence faydalı olacaktır.. Yani bence mantıklı olan bu gibi.. Üzmeyin kendinizi daha minicik bir bebek o ama doğru yöntemle gitmelisiniz.. Önce kendini ait hissettiği bir ortam yaratın ona bence yatağını falan ayırın..Gözümün nuru 11 aylık oğlum beni tanımıyor bile.. her şey 36. haftada yüksek tansiyon nedeniyle oğlumun sezaryenla doğmasıyla başladı, 2 kg doğdu, minicikti, bezi bile yoktu doğduğunda, yani çok hazırlıksızdık, stress ile birlikte emzirmeye çalışıyordum, göğüs ucum yokmuş, her malzemeyi aldık, süt sağma makineleri, hastane tipi makine derken sadece 15 gün günde 1 kez sağarak sütümü verebildim, kalanı mama.. inanılmaz derecede ağır bir depresyona girdim, lohusa sendromu değil,depresyonmuş, uyandığım an ben niye ölmedim daha diyordum, anne olmaya hazır olmamışım bile deyip kaçar gibiydim, neyse uzatmayayım, psikiyatrik tedaviye başlandı ve yüksek mg ile tedavi başladı, zamanla iyi olmaya başladım, eşimin annesi bizimle beraberdi bebeğimize bakmak için, çünkü ikimiz de çalışıyorduk, eşim bana göre daha fazla ilgileniyordu, oğlum kucağında uyusun ben sabaha kadar tutarım böyle derdi, uyanıkken kayınvalidem herp kucakta evin içinde gezdirirdi gazı var diye, şimdi ise oğlum babasız durmuyor, onu görünce çıldırıyor, çünkü hep kucağında hop zıp, ben sabaha kadar uyanık gibiyim, eşimin alıştırmasından dolayı evladımız aramızda yatıyor, bizimle yatsın diye yatağımızı değiştirip 2*2 yatak aldık, gece beslenmesi için ve kontrol etmek için ben hep uyanık gibiyim, sabah 7 de kayınvalidem alıyor oğlumu ve ben biraz uyuyorum, o sırada o yine hep dışarı bahçeye çıkarıyor kuş kedi köpek gösterip gezdirip getiriyor, evde yemek temizlik de benim üzerimde, kayınvalidem yapacak olsa ben bir posta da onun arkasından topluyorum, hiç dikkat etmez, döker saçar, oyunu onlar oynuyor hizmeti ben yapıyorum, sözüm de dinlenmiyor, öğretmenim ve istediğim gibi yetiştiremiyorum evladımı, şimdi ise iyice alıştı kucağa ve gezmeye, ben kucaklayamaz oldum artık çünkü ağlıyor baba diye ya da baba işteyse kayınvalidemi istiyor, bana gelmiyor, uğraşıyorum her türlü, benim doğuştan kalça çıkıklığım olduğu için çok kucakta tutamadım, zamanla da sanki beni istemez oldu, tanımıyor ki oğlum beni, ya baba ya da kayınvalidem, ne yapacağımı bilmiyorum, oğlumun rahatı iyi ama anne bebek bağlanması oluşamadı.. çok üzgünüm çok, bana bir kez sarılsa, benim kucağımdan başkasına gitmek istemese keşke bu duyguları ben de yaşasam, kucağımdan inmediği için iş yapamasam keşke.. ben ne yapayım yaanereden nasıl ne yapcam bilmiyorum, bana ihtiyaç yok gördüğüm kadarıyla, keşke ölsem.. beni şimdi bilmeyen evladım zamanla hiç bilmez..
Siz calistiginiz icin yapiyo cocuk.Ben yokken cocuklarim o kadar uslu ki.Ama beni gorur gormez cosuyolar.Cocuklar hep anneye aglar.Hem de ölmeyi istemek ne demek? Ya duaniz kabul olirsa?Hic dusundunuz mu?Evet size hak veriyorum bigün komşumuzun kızı birden arabanın önüne atladı ezilmekten kurtuldu annesi çocuğa öyle vurmaya başladı ki ben kucakladım yavruyu sarıldım sakın vurma çocuk o daha öğreteceksin bir daha atlamayacak dedim çocuk benim kucağımı istemedi bile anne diye tutturdu annesinin kucağını istedi
Iyidir canim bizde ozledik bir yerde duymustum kadin kizi agladiginda baba baba dermis kiz senin icin agliyor deyip esine sutlarmisNasılsın Tansucum özledim canım sizi bedene öyle bişey yapmaya kalkıştın anlayamadım benbenim kızım da aşırı babacıdır ama gece yatacak olduk mu anneeee diyor yat kızım babanla diyorum yok benimle yatacakmış babası ile ikisinin arasında mekik dokuyorum geçiyor bugünler de sağlık olsun iyi olsunlar da en önemlisi o
Konu sahibi ben değilimSiz calistiginiz icin yapiyo cocuk.Ben yokken cocuklarim o kadar uslu ki.Ama beni gorur gormez cosuyolar.Cocuklar hep anneye aglar.Hem de ölmeyi istemek ne demek? Ya duaniz kabul olirsa?Hic dusundunuz mu?
çok üzüldüm, minicik bebek annesini kokusundan arıyorCocuk sizi tanimadigi icin yapmiyo.Size tavir yapiyo.Sizi kokunuzdan biliyo o.Daha.cok kucuk.Zamanla sizin annesi oldugunuzu bilecek.Bebegine.neler yapanlar var.Yine de cocuk anneyi.istiyo.Hem benim bi akrabam öldü.8 aylik bebegi kaldi ortada.Anannesinin yanina geldi.Cocuk hic aglamiyodu.ama yuzunden uzuntisi anlasiliyodu.1 ay sonra annesinin esyalari gelince cocuk susturulamaz sekilde aglamaya basladi.Esyalari apar topar cikardilar.Annesinin kokusunu almisti cunku.Uzulmeyin o size naz yapiyo.
Bence bakıcı babannenin sevgisini veremez. Hatice kübra tongarın böyle videosu vardı. Gelin sevgi dolu babanneyi göndermiş çocuk aşırı mutsuz olmuş. Diyordu sen kocaman insanken kaynanana katlanamadın çocuk elaleme nasıl katlansın.Canım yaa başlığı görünce içime inanılmaz sıkıntı girdi bebeğin hasta sandım.. Tek sorun bu olsun ya zamanla sana alışacak bak başta sende sıkıntılar yaşamışsın sen bile depresyon yaşamışsın o bebek ne yapsın? Ama benim fikrimce yanlış yapıyorsunuz bebeğin sizinle yatması başlı başına bir hata.. Önce ona ait bir yatağı bir yeri olduğunu benimsemesi lazım hemde eşiniz ve sizin de için de iyi birşey değil bence çocuğun sizinle yatması.. O size illa ki alışacak annesisiniz onun ama sonrasında da oğlum bizden ayrılmıyor tek başına korkuyor psikolojisi bozuldu onu yalnız bırakmıyoruz şeklinde bir sıkıntı çıkabilir.. Diğer mevzuya gelince siz madem çalışıyorsunuz kayınvalidenizle bu konudaki üzüntünüzü belirtip artık ona siz işteyken bir bakıcı tutacağınızı söyleyebilirsiniz.. Bakıcı siz gelince gider hem belki ufak tefek yemeğinizi de yapar bazen size rahatlık olur.. Başta zorlanabilirsiniz ama daha sonrasında bence faydalı olacaktır.. Yani bence mantıklı olan bu gibi.. Üzmeyin kendinizi daha minicik bir bebek o ama doğru yöntemle gitmelisiniz.. Önce kendini ait hissettiği bir ortam yaratın ona bence yatağını falan ayırın..
Hayır hayır çok yanlış düşünüyorsunuz. Sizi çok iyi anlıyorum çok zor günler gecirmissiniz üzerine başkalarının kucağa alıştırması ve koydugunuz kurallara saygı duyulmaması vs vs eklenince iyice yipranmissiniz . Bizlerin ki kelebek tırtıl misali. Tüm çileyi tırtıl çeker ama ilgiyi iltifatı her şeyi kelebek alır.Gözümün nuru 11 aylık oğlum beni tanımıyor bile.. her şey 36. haftada yüksek tansiyon nedeniyle oğlumun sezaryenla doğmasıyla başladı, 2 kg doğdu, minicikti, bezi bile yoktu doğduğunda, yani çok hazırlıksızdık, stress ile birlikte emzirmeye çalışıyordum, göğüs ucum yokmuş, her malzemeyi aldık, süt sağma makineleri, hastane tipi makine derken sadece 15 gün günde 1 kez sağarak sütümü verebildim, kalanı mama.. inanılmaz derecede ağır bir depresyona girdim, lohusa sendromu değil,depresyonmuş, uyandığım an ben niye ölmedim daha diyordum, anne olmaya hazır olmamışım bile deyip kaçar gibiydim, neyse uzatmayayım, psikiyatrik tedaviye başlandı ve yüksek mg ile tedavi başladı, zamanla iyi olmaya başladım, eşimin annesi bizimle beraberdi bebeğimize bakmak için, çünkü ikimiz de çalışıyorduk, eşim bana göre daha fazla ilgileniyordu, oğlum kucağında uyusun ben sabaha kadar tutarım böyle derdi, uyanıkken kayınvalidem herp kucakta evin içinde gezdirirdi gazı var diye, şimdi ise oğlum babasız durmuyor, onu görünce çıldırıyor, çünkü hep kucağında hop zıp, ben sabaha kadar uyanık gibiyim, eşimin alıştırmasından dolayı evladımız aramızda yatıyor, bizimle yatsın diye yatağımızı değiştirip 2*2 yatak aldık, gece beslenmesi için ve kontrol etmek için ben hep uyanık gibiyim, sabah 7 de kayınvalidem alıyor oğlumu ve ben biraz uyuyorum, o sırada o yine hep dışarı bahçeye çıkarıyor kuş kedi köpek gösterip gezdirip getiriyor, evde yemek temizlik de benim üzerimde, kayınvalidem yapacak olsa ben bir posta da onun arkasından topluyorum, hiç dikkat etmez, döker saçar, oyunu onlar oynuyor hizmeti ben yapıyorum, sözüm de dinlenmiyor, öğretmenim ve istediğim gibi yetiştiremiyorum evladımı, şimdi ise iyice alıştı kucağa ve gezmeye, ben kucaklayamaz oldum artık çünkü ağlıyor baba diye ya da baba işteyse kayınvalidemi istiyor, bana gelmiyor, uğraşıyorum her türlü, benim doğuştan kalça çıkıklığım olduğu için çok kucakta tutamadım, zamanla da sanki beni istemez oldu, tanımıyor ki oğlum beni, ya baba ya da kayınvalidem, ne yapacağımı bilmiyorum, oğlumun rahatı iyi ama anne bebek bağlanması oluşamadı.. çok üzgünüm çok, bana bir kez sarılsa, benim kucağımdan başkasına gitmek istemese keşke bu duyguları ben de yaşasam, kucağımdan inmediği için iş yapamasam keşke.. ben ne yapayım yaanereden nasıl ne yapcam bilmiyorum, bana ihtiyaç yok gördüğüm kadarıyla, keşke ölsem.. beni şimdi bilmeyen evladım zamanla hiç bilmez..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?