[h=1]Hepimiz bazen böyle duygular yaşamaz mıyız?[/h]
Ne zaman göz göze gelsem seninle, yıllar öncesinde kalan yarım yamalak aşklarım geliyor aklıma.
Seni görene, seni tanıyana kadar umurumda olmamışlardı hiç
Unutmuştum onları, çoktaaan
Oysa unutmuş olmam onların yok olmaları anlamına gelmiyormuş meğer..
Gözlerim gözlerine takılıp kaldığında, geçmişten koşup gelen o hatıraları görüyorum gözbebeklerinde
Bir kez bile duygularını ifade etmesi için fırsat tanımadıklarımı; zoru görünce bırakıp kaçtıklarımı
Sefil, serseri bir umursamazlık içinde bana ne edalarıyla ortada bıraktıklarımı
Onlar, hiç umurumda değillerdi
Hatta seni görene kadar; yıllar öncesinde, bıraktıklarımı hatırlayana kadar;
bu vicdan azabı yakama yapışana kadar, onları hiç düşünmedim bile!
Hele bir tanesi ile ilgili aklımda küçücük, özel, sadece onu hatırlatacak bir anı bile yok!
Geçenlerde eski bir arkadaşım, o yıllarda bir fotoğraftan bahsetti
Oysa o fotoğraf bile yok elimde diğer arkadaşlarımızla bazen sohbet ederken;
onun bana karşı duygularını fark ettiklerini söylerler, hatta aramızı yapmayı bile isterlerdi
oysa benim için o hiç önemli değildi
Çoğu zaman bana yakınlaştığında sinirlenir, oradan uzaklaşırdım
Çocukça biliyorum; belki de gerçekten çocukluk tu.
Şimdilerde düşünüyorum da, bir gün,
bir kez bile ona, bana karşı hissettiklerini kendi kelimeleriyle anlatabilmesi için fırsat tanımadım;
aksine bu fırsatı bulamaması için elimden geleni yaptım.
Ben ona hiç konuşma fırsatı vermedim
Bugün ise vicdanım sızlıyor, yüreğim burkuluyor.
Bu vicdan azabının, suçluluk duygusunun Allahın bir cezası diye düşünüyorum.
Çünkü artık biliyorum:
Sevmek: bir insanın duyabileceği en güzel kelime
Sevgi; yaşayabileceği en güzel duygu
Sevilmek; mutlulukların en büyüğü
Karşılıksız sevmek ise:
insanoğlunun yüreğini burkan, gündüzünü geceye; rüyalarını kâbusa çeviren en acı,
en dayanılması zor duygu
İki kenarı da keskin bir bıçağı, tekrar tekrar yüreğine saplamak gibi!
Sevmek eskidenmiş güzelim
Sanki yıllar öncesinde kalan
Aşkımız bir masalmış bir tanem
Düş yerine gerçekmiş yaşanan.
Bitti denen yerden başlamak
Ve gözlerini açmak yeniden
Belki de sevgiyle kucaklaşıp
Başlarız kaldığımız yerden.
Sevgi bizim için yok artık
Çok geç artık sana dönmek
Hani giderken bana demiştin ya sen
Yolcu yolunda gerek
Yolcu yolunda gerek.
Şimdi; her şarkıda eski anılar canlanıyor
Biraz suçlu, biraz geçmişi özleyerek.
Yeni bir aşkı bile kabul edemiyor yüreğim..
Geçmişteki hatalardan, pişmanlıklardan.
Oysa onu sevmek istiyorum; sevmek, bağlanmak.
Hatta belki onun için ağlamak.
Kim bilir; belki de zaman acımasızlığını gizler, bırakır yakamı.
Kara gözlerinin esiri olurum, ipeksi saçlarının Kim bilir? (Alıntıdır.)
Ne zaman göz göze gelsem seninle, yıllar öncesinde kalan yarım yamalak aşklarım geliyor aklıma.
Seni görene, seni tanıyana kadar umurumda olmamışlardı hiç
Unutmuştum onları, çoktaaan
Oysa unutmuş olmam onların yok olmaları anlamına gelmiyormuş meğer..
Gözlerim gözlerine takılıp kaldığında, geçmişten koşup gelen o hatıraları görüyorum gözbebeklerinde
Bir kez bile duygularını ifade etmesi için fırsat tanımadıklarımı; zoru görünce bırakıp kaçtıklarımı
Sefil, serseri bir umursamazlık içinde bana ne edalarıyla ortada bıraktıklarımı
Onlar, hiç umurumda değillerdi
Hatta seni görene kadar; yıllar öncesinde, bıraktıklarımı hatırlayana kadar;
bu vicdan azabı yakama yapışana kadar, onları hiç düşünmedim bile!
Hele bir tanesi ile ilgili aklımda küçücük, özel, sadece onu hatırlatacak bir anı bile yok!
Geçenlerde eski bir arkadaşım, o yıllarda bir fotoğraftan bahsetti
Oysa o fotoğraf bile yok elimde diğer arkadaşlarımızla bazen sohbet ederken;
onun bana karşı duygularını fark ettiklerini söylerler, hatta aramızı yapmayı bile isterlerdi
oysa benim için o hiç önemli değildi
Çoğu zaman bana yakınlaştığında sinirlenir, oradan uzaklaşırdım
Çocukça biliyorum; belki de gerçekten çocukluk tu.
Şimdilerde düşünüyorum da, bir gün,
bir kez bile ona, bana karşı hissettiklerini kendi kelimeleriyle anlatabilmesi için fırsat tanımadım;
aksine bu fırsatı bulamaması için elimden geleni yaptım.
Ben ona hiç konuşma fırsatı vermedim
Bugün ise vicdanım sızlıyor, yüreğim burkuluyor.
Bu vicdan azabının, suçluluk duygusunun Allahın bir cezası diye düşünüyorum.
Çünkü artık biliyorum:
Sevmek: bir insanın duyabileceği en güzel kelime
Sevgi; yaşayabileceği en güzel duygu
Sevilmek; mutlulukların en büyüğü
Karşılıksız sevmek ise:
insanoğlunun yüreğini burkan, gündüzünü geceye; rüyalarını kâbusa çeviren en acı,
en dayanılması zor duygu
İki kenarı da keskin bir bıçağı, tekrar tekrar yüreğine saplamak gibi!
Sevmek eskidenmiş güzelim
Sanki yıllar öncesinde kalan
Aşkımız bir masalmış bir tanem
Düş yerine gerçekmiş yaşanan.
Bitti denen yerden başlamak
Ve gözlerini açmak yeniden
Belki de sevgiyle kucaklaşıp
Başlarız kaldığımız yerden.
Sevgi bizim için yok artık
Çok geç artık sana dönmek
Hani giderken bana demiştin ya sen
Yolcu yolunda gerek
Yolcu yolunda gerek.
Şimdi; her şarkıda eski anılar canlanıyor
Biraz suçlu, biraz geçmişi özleyerek.
Yeni bir aşkı bile kabul edemiyor yüreğim..
Geçmişteki hatalardan, pişmanlıklardan.
Oysa onu sevmek istiyorum; sevmek, bağlanmak.
Hatta belki onun için ağlamak.
Kim bilir; belki de zaman acımasızlığını gizler, bırakır yakamı.
Kara gözlerinin esiri olurum, ipeksi saçlarının Kim bilir? (Alıntıdır.)
