****Alinti
Usenmeyip okunmasi gereken bir yazi. Butun bu pisliklerin bilincaltini guzel ozetlemis!!!!
Prof. Dr. Selçuk Dağdelen'den Bizlere ve onlara mektup var!
Zemheride sokağa konan kedi evine dahi öfkelenmiş ağır abiler, olay çıkartmışlar. Al işte bir kedi düşmanlığı daha! Herkes kedi sevmek zorunda mı, hayır! Fakat bu sevmeme hali değil, sen sevmezsin evinde kedi istemezsin anlarım, burada bilakis bir kedi nefreti var.
Başka bir durum var. Ülkenin orasında burasında şurasında bölük pörçük birbirinden alakasız gibi görünen giderek artan bir "kedi nefreti" hikayesi duyar olduk farkında mısınız? Ayrıca tam aksi istikamette, evlerinde kedi besleyenler de artıyorken oluyor bu. Sosyal medya etkisiyle duyulma ihtimali artmış olabilir, muhtemeldir. Ülkede yaygınlaşan sevgisizlik etken olabilir. İsimler farklı, adresler farklı ama bu kedi nefretinin şahsına özgü özel bir durum olduğunu düşünüyorum, okuduğum şu kitabın da tesirindeyim muhtemelen. Bu kedilere karşı nefret eylemi sergileyenlere bakınca, tabii ki uzaktan, medyadan gördüğümüz kadarıyla, gayet birbirine benzer tipler olduğu sizin de dikkatinizi çekmedi mi? Oysa kediseverlerin beşi birbirine benzemez, çünkü hiç bir kedi başka bir kediye benzemez. Bu kedi düşmanları aynı zamanda köpek düşmanı mıdır, ki olmasın, ama pek öyle değil!
Köpeklere düşmanlık yapılmış hikayelerin faillerine bakıyorum, farklı: genelde ergen, madde bağımlısı, hercai hırçın gençler. Oysa kedi düşmanları hiç öyle değil, gayet kelli felli kontrollü ağır abiler.
Eee? Robert Darnton diye bir tarihçi, bir toplumun tarihinin, elitler, yazarlar, sanatçılar ve devlet adamlarının geride bıraktıklarına bakarak eksik okunmuş olacağını, asıl sıradan insanların, sokaklarda yaşanan rutinin faillerinin, alt sınıfın değer ve tutumları okunabilirse o aradığımız asıl tarihi resmin tamamlanabilme ihtimali olduğunu savunur. Bunu kanıtlamak için de bulduğu vaka, tam Fransız ihtilali öncesi Paris'inde matbaa çıraklarının kendi aralarında kurdukları bir mahkemede kedileri yargılayıp ölümle cezalandırdıkları ve bu cezayı infaz ettikleri, tarihin en büyük kedi katliamı olayıdır. Bu kitapta onu anlatır. Kediler onlar için neyi temsil ediyordu diye başlar. Cevap: cadılık, cinsellik, evcillik.
Dolayısıyla kimi yitirdiği adalet duygusunu gerçekleştirmek için kendi mahkemesi olarak görüp kendince "cadı" ları cezalandırmış oluyordu, kimi savaş ortamlarında yükselen libidonun neticesi toplu tecavüzlere benzer bir tatmin yaşıyordu, kimi de hasretini çektiği imkansız gördüğü huzurlu güvenli sıcak bir yuvayı hatırlatan her unsuru yok ediyordu, der. Sıradan halkın, Fransız ihtilalindeki yaygın şiddet noktasına kademe kademe nasıl yükseldiğini anlatır. Kimine evcillik, kimine cinsellik (feminen figür), kimine de cadılık (akıl küpü, cingözlük) çağrıştıran bir hayvanın, sıradan (regülar) insanlar tarafından nefret objesi olarak görülmeye başlanması, sevilmemesi değil, bizzat nefret nesnesi haline gelmesi bence bizim ülke için de hiç tekin veya tekil bir durum olamaz! Ayrıca 1984'de yazılmış "the great Cat massacre: and other episodes in French Cultural History" adlı bu kitabı Türkçeleştirerek, önce 2010'da sonra 2015'de bize kazandıran Koç Üniversitesi Yayınları'na alkış. Üniversite bunu yapar, böyle yapar, böyle yapmalı.
Sıradan insanların Kedi nefreti, önemli ve anlamlı bir semptom. Çocuk tacizi, tecavüz dahil her tür şiddete meylin, bana göre en aşikar, bazılarına göre masum bir semptomudur, geçiştirilemez. Toplumda sıklaşan Kedi nefreti olayları sadece bir hayvan hakları meselesi, ya da hayvan sevgisi düzeyinin göstergesi olamayacak kadar Freudian bir konu. Kedi nefreti, çok önemli bir, "şiddete meyilli maço" semptomudur. Çünkü onlar kedileri birer akıllı cadı, ya da elde edemedikleri bir "feminen figür", ya da kendileri için imkansız bir "domestik hayat" çağrıştırıcısı olarak görüyor. Kadına ve çocuğa şiddet ile kediden nefret arasında bir ilişki var. Dikkat!
Prf. Dr. Selçuk Dağdelen