- 30 Mart 2011
- 405
- 958
- 228
- 35
- Konu Sahibi Latinachica
-
- #1
Bıraksam cok pis bi depresyona giricem sanki. O kadar ince bir sınırın üzerindeyim.
Ne yapacağımı bilmez bi haldeyim. Kendimle sorunlarım var ailemle sorunlarım var insanlarla sorunlarım var. Ama kapalı bir kutuyum. Bu sorunlarla boğuluyorum adeta.
Ailemle yaşıyorum. Anne baba ve ve. Annem ve babam ben kendimi bildim bileli geçinemez. Ömürlerinin yarısı küs olarak geçmiştir. Abartmıyorum belki daha fazlasi su anda da küsler haftalardır misal. Ailemle yaşıyorum ama cok yalniz hissediyorum ben ya. Gözlerim doluyor bunu yazarken. Yanimda annem var ben bu satırları yazıyorum o her seyden bihaber. Nasil hissettigimi icimde ne fırtınalar koptuğunu bilmiyorlar. Babamdan bu konuda daha az beklentim var aslinda ama annem bazen babamdan da kötü. Iletişimin cok zayıf oldugu bi aileye sahibim. Dolayısıyla benim de insanlarla iletişimim iyi degil. Konusamiyorum ya cümle kuramıyorum bazen. Cunku alışık degilim kendimi ifade etmeye.
Hal buyken yalniz yasamak istiyorum. Gitmek kendi alanımı oluşturmak. 28 yaşındayım isim gucum var şükür ama hayatin 15 lik bir ergen gibi surekli şikayetle geciyo. Kisiligimin oturmadığını hissediyorum.
Geçtiğimiz haftasonu yurtdışından geldim. Tek basima ozguvensizligimin tavan yaptığı kendimi suclamaktan ve degersizlik hissini dibine kadar yasadim. Annemlerle hic konusmadim neler yaptigimi biliyo musunuz. Annem dogru duzgun sormadı da zaten. Benim de anlatasim da gelmiyo. Ama donuste oyle bir sey yasadim ki. Eski sevgilimle karsilastim. 1bucuk yil gecmis ama hala eskiyemeyen sevgilimle. Ailelerimizi tanıştırıp evlenelim derken beni terkeden sevgilimle. 1 yil sonra geri donen ama bu sefer benim gittigim eski sevgilimle. Annemin onunla evlenirsen ben ölürüm diye benim hayatim adina cok buyuk bir laf ettiği eski sevgilimle. Ya aglamak istiyorum sadece. Tekrar konusmaya basladik. Birakcam akışına. Ama simdi anneme ihanet ediyorum. Ne hissediyorum ne istiyorum asla bilmiyorum. Sanki ben yokum. Düşüncelerim hislerim yok yasiyorum oylesine gibi. Işimde ayri mutsuzum. Ona hiç girmiyorum. Insanlardan nefret ediyorum. Cunku beceremiyorum yasamayi.
Psikolog ariyorum. Bulamadim soyle iyi birini. Bulsam ucuk ucretler istiyorlar. Icim patlayacak. Ankarada önerebileceğiniz biri varsa buna da açığım. Ben ne yapayım ya.
Uçurumun kenarında gibiyim. Artik tukendim
Ne yapacağımı bilmez bi haldeyim. Kendimle sorunlarım var ailemle sorunlarım var insanlarla sorunlarım var. Ama kapalı bir kutuyum. Bu sorunlarla boğuluyorum adeta.
Ailemle yaşıyorum. Anne baba ve ve. Annem ve babam ben kendimi bildim bileli geçinemez. Ömürlerinin yarısı küs olarak geçmiştir. Abartmıyorum belki daha fazlasi su anda da küsler haftalardır misal. Ailemle yaşıyorum ama cok yalniz hissediyorum ben ya. Gözlerim doluyor bunu yazarken. Yanimda annem var ben bu satırları yazıyorum o her seyden bihaber. Nasil hissettigimi icimde ne fırtınalar koptuğunu bilmiyorlar. Babamdan bu konuda daha az beklentim var aslinda ama annem bazen babamdan da kötü. Iletişimin cok zayıf oldugu bi aileye sahibim. Dolayısıyla benim de insanlarla iletişimim iyi degil. Konusamiyorum ya cümle kuramıyorum bazen. Cunku alışık degilim kendimi ifade etmeye.
Hal buyken yalniz yasamak istiyorum. Gitmek kendi alanımı oluşturmak. 28 yaşındayım isim gucum var şükür ama hayatin 15 lik bir ergen gibi surekli şikayetle geciyo. Kisiligimin oturmadığını hissediyorum.
Geçtiğimiz haftasonu yurtdışından geldim. Tek basima ozguvensizligimin tavan yaptığı kendimi suclamaktan ve degersizlik hissini dibine kadar yasadim. Annemlerle hic konusmadim neler yaptigimi biliyo musunuz. Annem dogru duzgun sormadı da zaten. Benim de anlatasim da gelmiyo. Ama donuste oyle bir sey yasadim ki. Eski sevgilimle karsilastim. 1bucuk yil gecmis ama hala eskiyemeyen sevgilimle. Ailelerimizi tanıştırıp evlenelim derken beni terkeden sevgilimle. 1 yil sonra geri donen ama bu sefer benim gittigim eski sevgilimle. Annemin onunla evlenirsen ben ölürüm diye benim hayatim adina cok buyuk bir laf ettiği eski sevgilimle. Ya aglamak istiyorum sadece. Tekrar konusmaya basladik. Birakcam akışına. Ama simdi anneme ihanet ediyorum. Ne hissediyorum ne istiyorum asla bilmiyorum. Sanki ben yokum. Düşüncelerim hislerim yok yasiyorum oylesine gibi. Işimde ayri mutsuzum. Ona hiç girmiyorum. Insanlardan nefret ediyorum. Cunku beceremiyorum yasamayi.
Psikolog ariyorum. Bulamadim soyle iyi birini. Bulsam ucuk ucretler istiyorlar. Icim patlayacak. Ankarada önerebileceğiniz biri varsa buna da açığım. Ben ne yapayım ya.
Uçurumun kenarında gibiyim. Artik tukendim