Hayatta uğradığınız haksızlıklar karşısında nasıl bir tavır sergiliyorsunuz?

konusmayi keser hayatimdan çıkarırım, cok da gundemime almam acikcasi.
oyle mucadele edeyim, hakkimi alayim, pisman edeyim seylerim yoktur.
is yerimde patron haksizlik yapinca istifa ettim ayrildim - gündemim olmaktan cikti
eskilerden sevgilimin bana bir haksizligi oldu, hesap bile sormadan bir mesaj atip ulasabilecegi yuzmilyon yerden engelledim - gundemim olmaktan cikti
bir ex ayrildigim gibi aileme yazdi etti sacmq sapan şeyler vs benden bir tepki alabilmek icin - en ufak tepki vermedim yedi ceddini her yerden engelledim - gundemim olmaktan cikti
ikinci el buzdolabi aldik, sorun cikinca spotcuya gittik adam sacma sapan bizi sucladi, uste cikti. sonradan buzdolabi korkutucu sesler çıkartmaya başladı, cektik fisini yenisini aldik - gundemimiz olmaktan cikti.
ben boyle yaşıyorum. hepsinde ugrasip karsi tarafi yaptigina pisman edebilirdim, korkak bir insan degilim - cirkef tarafim da vardir. ama ne gerek var yaaa, hayatindan cikarinca stresi de bitiyor iste. degmeyen bir sey icin stres olup uzun sure daha beni etkilemesine izin vermek huyum degildir.
benim es tarafim bana iftira atsalar daha da yüzümü goremezler. ne ona buna kendimi açıklarım ne bir sey. beni bilen bilir zaten, yaptigima inanan da inansın, inanan insani ikna edemem. kendi bilir biptirsin gitsin. 3 kurusluk insanlar bana güvense neee guvenmese ne.
kocam da karisina iftira atan ailesiyle görüşmeye merakliysa bayramda seyranda bensiz gorussun, alsin cocugi da götürsün iki sevsin babaannesi. olur biter. sosyal medyadan da o sulaledeki herkesten hikayelerimi de gizlerim, onlarin postlarini gormeme secenegini alirim (olasi yeni dedikodularla ugrasmamak icin silmem) esime de ailesi hakkinda bana asla laf tasimamasini soylerim
sonra sen sag ben selamet :) gundemimden çıkarlar
 
 
Önceden hiç kendimi açıklamaya bile gerek görmez, isteyen istediği gibi düşünsün, banane der işime bakardım. Yaşım ilerledikçe fibromiyaljiye benzer belirtiler başladı, içime attıklarıma vücudum tepkiler veriyormuş özetle, kendime ne kadar zarar verdiğimi o zaman anladım.

Artık içimdekileri saygı çerçevesinde söylüyorum, dümdüz. Haksızlığa karşı susmuyorum, kendimi savunuyorum, hissettiklerimi anlatıyorum ama gereksiz tartışmaya da girmiyorum. Ağrılarım bile hafifledi böyle davranınca. Sessiz kalınca "nasılsa tepki vermiyor" deyip iyice tepenize biniyorlar, sınırınızı çizin, rahat edersiniz.
 
Defalarca kendimi ifade ettim ama maalesef karşı tarafın kendinde hata görmek gibi bir erdem özelliği yok.Konuşunca sadece kelime israfı oluyor inanın.
 
Genel olarak hayatta başıma gelen kötü seylerde önce kendi payıma bakarım haketmek manasında kendim sacmalamismiyim kendi kafasızlığımın cezasını mi çekiyorum tercihlerine bakarım önce kendimden başlarım ben
 
Kendimden yola cikinca o sorunu halletmek daha kolay oluyor sonuçta benim tavrım benim izin verdiğim şeyler bana sorun cikariyorsa kendi yönümü değiştiririm ben kendi adıma pek arabeskt takılmam depresyonun dibine batmak benlik değil buna neden olan insanlardan uzaklaşmak hayatımdan çıkarmak geriye dönüp bakmamak genel tavrim bu tabiki ben kendimden yola cikiyorum Yani kendi yaptigim saçmalıklar kendi tercih ettiğim insanların toksik tavırlarını ben izin verdiğim için yasamisimdir genel bakışım bu
 
Evet haklısınız,en başta gereken sınırı çizmediğim için şu an bu durumdayım..
 
Kendi tavrını değiştirmek insanların değişimini beklemekten daha akıllıca kendi yönünüzü değiştirin hak verilmeyi değer bilinmesini değil.Kendi değerini bilip işine bakacaksın.İnsanlarin değişmesi düzelmesi beyhude beklentiler
 
ben de oyle düşünüyorum. bir de sey derler ya ; kimseyi degistiremezsiniz ama olaylara bakis acinizi degistirebilirsiniz.
hayat mottom:) meseleleri mesele yapmazsaniz ortada mesele kalmaz
kötü bir sey yasamis olabilirsiniz ama bu kötülüğü hayatinizin ortasina koyup, tek gundeminizin o olmasi ah vah etmeniz de bu kötülüğü umursamayip haddinden fazla deger verip gundemin yapmamakta biraz insanin tercihi.
benim 3. dereceden yakin akrabam cok trajik bir sekilde esi tarafından öldürüldü. iki tane cocugu univeriste ogrencisiydi o dönem. sonrasi tabii ki zor. asla kimse kolay diyemez. ama ustunden 20 seneden fazla zaman gecti. bir tanesi kurban rolune sıkı sıkıya sarildi, bu halde yanlis bir evlilik yapti, adamin yanlis oldugu- tehditleri ortadayken coluk cocuga karisti. ayrildi ayrildi yine gitti baristi. guzel bir isi var, adama da o bakiyor gibi bir sey. psikolojsii bozulmus iki cocukla yasamaya calisiyor, hala icksiini sigarasini kendi aldigi adamin eziyetlerine, ölüm tehditlerine boyun egiyor, "ananin kaderi kiza" modunda. diger kardesse o olaylardan sonraki sene bile hobi olarak keyifli yerlerde- duzgun barlarda calismis, elinden geldigince üniversitesini gezerek vs tamamlamis, nesesini kaybetmemis bir kadin oldu. o da yanlış evlilik yapti ama bosadi, "cocuklarimla cekeyim" moduna girmedi cocuklara %50 bakiyorlar, asla adamin sorumlulugunu almiyor. cocuksuz gunlerde eglencesine bakiyor, cocuklar uzun sure babadaysa hemen kendine tatil ayarliyor, tatli da bir sevgilisi var - adamin cocuklarla arasi harika. gayet mutlu, yasadigi trajediyi hayatinin drami haline getirmeden yasiyor. bu ikisi kardes, birini karamsar goremezsin birini umutlu.
 
Teşekkür ederim
 
İnsanlari cok da takmamak gerekiyor herseyi gereginden cok ciddiye almamak gerekiyor. Tabi yakin cevre olunca is biraz daha zor. Ben hep ayni seyi dusunurum. Evladim haricinde kim olursa olsun dunyanin geri kalaninin ne yaptigi cok da onemli degil. Ben kendimi, Allah da beni biliyor. Olayi dramatik hale getrmek yerine umursamayin, kimsenin kalbinizi kirmasina yada ruhen yaralamasina izin vermeyin derim. Burda bile envai cesit insan denk geliyor dialog kurarken. Cahili var arsizi var okudugunu anlayamiycak kadar kapasitesiz olani var. İnsanlar cesit cesit. Haksizliga ugradiysaniz kendinizi duze cikarmakla ugrasmayin. Siz kendinizi biliyorsunuz. Er gec neyin ne oldugu da ortaya cikar, soz konusu kisiler de bi gun adam olur..
 
koy g.... diyorum
hiç kimseyle uğraşamam
 
Adam olacaklarını sanmıyorum ama teşekkür ederim yorumunuz için
 
esin arkandaysa problem yok.iletisimi kesin kapinizi oörtun birakin arkanizdan cildirsin herkes keyfine bakin hayatinizin.elalem omur boyu konusur sallamayin.yani ben acikcasi arkamdan sokak ortasinda hergun mikrofonla felan sovseler umursma.yazik der gecerim sizde oyle yapin
 
Herkesin sabrı ve tepkisi farklıdır tabi. Ama iftiralar kabul edilecek susulacak bi durum değil çünkü ardı arkası kesilmez. Bunu bi kere yapan devamlı üzerinize gelir o yüzden kabullenmeyin ve kendinizi savunun. Annem dahi olsa bana haksızlık yapamaz bu konularda çok netimdir. Hayat kısa kuşlar uçuyor diye sonlandırıyorum :)
 
Öncelikle bu hayatta karşılaştığımız hiçbir şeyin boşa olmadığını biliyorum. O nedenle bu neden benim başıma geldi? Bu olaydan ne anlamam nasıl bir ders çıkarmam gerekir diye düşünürüm sakin kafayla. Sonra da nasıl hareket edeceğimi düşünürüm. Ben olaylar karşısında sessiz kalıp Allaha havale etme olayını kabul eden biri değilim.
 
Teşekkür ederim değerli yorumunuz için
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…