Hayata geç kalmış hissettiren bir yalnızlık

mavisaclikiz35

Guru
Kayıtlı Üye
14 Eylül 2013
185
158
34
daha önceki konularımda huzursuz bir ailede büyüdüğümü, bunun etkisiyle evlilikten bir miktar çekindiğimi ve olumsuz ilişki deneyimlerimi anlatmıştım. Detay vermek çok uzatır şu an konuyu. 30 yaşındayım, 6 ay sonra 31 olacağım; zaman çok hızlı geçiyor gibi geliyor ve sanki hayatı kaçırıyorum. Kendi işimin sahibiyim, iyi bir mesleğim var, eğitimliyim; ama bunların hiçbiri kar etmiyor galiba. Bütün toksikleşmiş ilişki ya da flört bağlarımı kestim, yalnızlığa alışmaya çalışıyorum. Hayatımda birinin olmasına ihtiyaç duyma/bağımlılık hissini yenmeye çalışıyorum. Yakın arkadaşlarım farklı şehirlerde yaşadığı ve ben çok uzunca bir süre kurduğum işi ayakta tutmaya çalışıp, o esnada da hayatımın merkezinde sadece eski sevgilim olduğu için mevcut çevrem de çok daraldı. Artık aklım başıma geldi sayılır ama kendimi yapayalnız hissediyorum. Yani ne sosyal çevre, ne adamakıllı bir ilişki… evet, evliliğe biraz tedirgin bakıyorum ama anne olmak istiyorum, daha çok gecikmek istemiyorum. Bazı günler yalnızlığın o karanlığına öyle bir çekiliyorum ki… Hele ki, vay be bu da mı evlenmiş, bunun da mı çocuğu olmuş dediğim kişileri sosyal medyada gördüğümde iyice üzülüyorum. Sizce gerçekten hayata geç kaldım mı? Bu yalnızlık (sadece ilişki anlamında değil) nasıl aşılır?
 
Neden yalnızlığa teslim olasınız diyorum bende. Hem aile kurmak anne olmak istiyorsunuz bence odak noktanız böyle şeyler değil aile kurmak olmalı sizi mutlu edecek bu diye anladım
 
düşünün ki yalnızlığınız daha bir 10-15 sene daha devam edecek.. bu süre içinde oturup yalnızlığınızın geçmesini mi bekleyeceksiniz?
 
evlilik, ilişki vs. bekleyerek olan şeyler malesef değiller. kişiye göre sosyal ortamlar değişiyor.. her zaman sizin ortamınız size uygun birinin bulacağınız şekilde olmayabilir de. ancak bu biraz da size kalmış birşey. yalnızlığınızdan kurtulmak yerine kendiniz için çabalayın. meşguliyetlerinizi çeşitlendirin, kendinize değer katın hem maddi hem manevi anlamda hayatınızı çeşitlendirin; size iyi gelecek, kendinizle kaldığınız zaman yalnız hissetmeyeceğiniz bir hayat yaratmaya çalışın kısacası, çünkü hayat oturup bişeylerin olmasını beklemek için kısa ve zor.
 
Bence hayata geç kalmadın.
Hatta hayat seni bazı şeylerden korumuş bile olabilir.
Gelecekle ilgili umudunu kaybetme. Kariyerini yapmışsın kendini geliştirmişsin, gerisi zaten hollolur.
Olmazsa da senin için en hayırlısı budur belkide
 
hayatta hiçbirşeyin garantisi yok arkadaşım. geç kalmayayım derken kendini daha büyük bir mutsuzluğun içinde de bulabilirsin. Maksat anlamlı, değerli, yaşanası bir hayatın içinde olmak. 28 yaşında sevdiğim kişi ile evlendim ve 31 yaşında, 2.5 sene sonra boşandım. Bu sadece benim yaşamımdan bir örnek olsun diye söylüyorum. Herkesin hayatı ve algılayışı farklı tabii, ancak her zaman hesapladığımız gibi gitmiyor hayatımız
 
Ölüler de diriler her gün helva yiyor sanarmis... Sizin ki d o hesap. Evlilik çocuk bunlar güzel nimetler tıpkı sizin kendi işinize sahip olup kendinize değer katmaniz gibi. Ama daha fazlası değil. Her durum kendine has. Kendi sosyal yasaminizla ilgilenin. Arkadaşlarınıza vakit ayırın. Eş de zaman içinde olursa olur çocuk da. Sizin o Instagram da gördüklerinizin çoğu hikaye. Ben eşiyle çok çok mutlu olup her gün foto atan görmedim. Ama.kedi köpek gibi olanlar Instagram'da maşallah kumru.
 
Neden yalnızlığa teslim olasınız diyorum bende. Hem aile kurmak anne olmak istiyorsunuz bence odak noktanız böyle şeyler değil aile kurmak olmalı sizi mutlu edecek bu diye anladım
Evet aslında odak noktam böyle ama başarısız ilişkilerimi ve yanlış kişilere olan bağımlılığımı aşmak epey zamanımı aldı, şimdi sanki artık bu saatten sonra hiçbir şey düzelmeyecek ve yapayalnız kalacakmışım gibi hissediyorum…
 
Evet, aslında şu an biraz yalnız kalmaya çalışıyorum. Yalnız da bir şeylerin üstesinden gelebileceğimi, yalnız da hayattan keyif alabileceğimi görmeye ihtiyacım var belki de…
 
Tatlı yorumunuz için teşekkür ederim Ben de bazen böyle düşünüyorum aslında, yani o kadar karamsar düşüncemin içinde bazen böyle şeyler de geliyor aklıma. Bir şeylerden korundun, bir şeyleri tecrübe ettin; belki de bundan sonrasının iyi olması için bunları yaşaman gerekiyordu diyor bir yanım. Öte yanım, hayat geçip gidiyor ve hala bir düzen tutturamadın demeyi de asla kesmiyor tabii…
 
Umarım bundan sonrası sizin için hayırlı olur… hayatın ne getireceği gerçekten belli olmuyor ama her şey insan için sözü doğru galiba…
 
Sosyal medya aslında işin biraz kapak kısmı. Ben kendi yalnızlığımda boğulduğum için bazen her şey batıyor bana. Çocuk sahibi olmak için yaş faktörü olmasa ya da çok net bir şekilde çocuk istemeyen biri olsam bu kadar takılmayacağım belki ama beni en çok üzen konu; çocuğum olursa aramızda kaç yaş olacak, hemen istediğim zaman çocuğum olacak mı, vs vs. Aşamıyorum
 
Eeee önce aday olabilecek insanları tanıman gerek gezme tozma durumun nedir kızımbence biraz dışarı çık, sosyalleş , yeni insanlar tanımaya bak.
 
Asıl önemli olan an, yani bugündür. Dünü düşünürsek o geçti zaten, yarın daha olmadı. Nefes aldıkça, beklentisiz sadece kendine şifa oldukça, insanoğlu ne isterse aşar. Beslediğimiz tavuk bile yem atılana kadar boş beklemiyor, toprağı didikliyor ve yine bir şeyler yiyor.

Kuzenim sizin gibi, benziyorsunuz. Çok iyi bir kariyeri var, başarıya doymuyor ama o da artık bir aile, çocuk istiyor. Maddi imkanları çok çok müsait. Kendi evi, arabası, yatırımı var. Ama aile olma hususunda tıkanıyor.

Mesela ona şunu söylüyorum " Hiç kimsenin, her şeyi tamam değil. İllaki bir yanımız eksik. Hayatındaki artılar yerine, eksilere odaklanırsan bu seni dibe çeker. Elbet aile olmak, çocuğunun olması en doğal hakkın. Mantıklı bir şekilde evlenmek için, evlenmek istemiyorsun. Şu an 5 senelik evli, 1 çocuklu ama eşten yana mutsuz olabilirdin. Emin ol bu daha ağır gelirdi.

Siz de çaba gösterin. Olmuyorsa, olana odaklanın. Benim güzel bir çekirdek ailem, çocuğum var. Farklı konularda elbette benimde isteklerim var. Ama eğer onlar olmuş olsaydı, belki aile kuramazdım, kurduğum aile ise bozulabilirdi. O isteklerimi yapmak ister miydim? Elbette ama şu ana bakınca olmasada olur diyorum.
 
Her şeyi her şeyi anlıyorum da. Burada veya başka yerde şu hissi anlayamiyorum :

"Bu da mı evlenmiş bu da mı cocugu olmuş " diye üzülmek....

Yani birinin iyisi neden bir başkasını üzer ki? Ve biz buna iyi bir insan mı deriz. Sanki onun iyisi senin elindekini çalan şey.

Ne kötü ya. Bir başkasının mutluluğuna bakıp mutlu olamamak
 
Çocuk konusunda yaş meselesi hiç belli olmuyor.
Çok genç evlenip senelerce uğraşıp çocuk sahibi olamayan arkadaşlarım var geç evlenip otuzlarin sonunda pat diye hamile kalan arkadaslarim da var.
Ben 36 yaşındayım ikinci evliliğimi yaptım çocuk için hala bekliyorum bir şeylerin oturmasını.
O yüzden çocuk mevzuunda kendinize yuklenmeyi bırakın derim.

Yalnızlık konusunda bende sizin gibi bir dönem yaşadım ama evet yalnız başına bir şeyleri yapabilmek lazım ama bu nereye kadar bir süre belirlediniz mi mesela ?
Yeni bir ilişkiden ciktiysaniz evet bekleyin kafanızı dinleyin derim.
Ama yok zaman geçtiyse çevrenizdeki insanlara şans verin kahve içmeye çıkın flört edin.
Birini bulmaya odaklanmak gibi hareket etmek değil de o andan keyif almaya çalışın derim.
 
Neden yalnızlığa teslim olasınız diyorum bende. Hem aile kurmak anne olmak istiyorsunuz bence odak noktanız böyle şeyler değil aile kurmak olmalı sizi mutlu edecek bu diye anladım
Kardeşim şaka gibisin yaa.sayıyla mi verdiler sizi?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…