- 14 Eylül 2013
- 185
- 158
- 34
-
- Konu Sahibi mavisaclikiz35
- #1
Yalnızlığımı nasıl aşarım diye sormuştumNeden yanlızlığa alışasınız kendinize ve çevrenize şans verin, hayat yalnız geçmez
düşünün ki yalnızlığınız daha bir 10-15 sene daha devam edecek.. bu süre içinde oturup yalnızlığınızın geçmesini mi bekleyeceksiniz?daha önceki konularımda huzursuz bir ailede büyüdüğümü, bunun etkisiyle evlilikten bir miktar çekindiğimi ve olumsuz ilişki deneyimlerimi anlatmıştım. Detay vermek çok uzatır şu an konuyu. 30 yaşındayım, 6 ay sonra 31 olacağım; zaman çok hızlı geçiyor gibi geliyor ve sanki hayatı kaçırıyorum. Kendi işimin sahibiyim, iyi bir mesleğim var, eğitimliyim; ama bunların hiçbiri kar etmiyor galiba. Bütün toksikleşmiş ilişki ya da flört bağlarımı kestim, yalnızlığa alışmaya çalışıyorum. Hayatımda birinin olmasına ihtiyaç duyma/bağımlılık hissini yenmeye çalışıyorum. Yakın arkadaşlarım farklı şehirlerde yaşadığı ve ben çok uzunca bir süre kurduğum işi ayakta tutmaya çalışıp, o esnada da hayatımın merkezinde sadece eski sevgilim olduğu için mevcut çevrem de çok daraldı. Artık aklım başıma geldi sayılır ama kendimi yapayalnız hissediyorum. Yani ne sosyal çevre, ne adamakıllı bir ilişki… evet, evliliğe biraz tedirgin bakıyorum ama anne olmak istiyorum, daha çok gecikmek istemiyorum. Bazı günler yalnızlığın o karanlığına öyle bir çekiliyorum ki… Hele ki, vay be bu da mı evlenmiş, bunun da mı çocuğu olmuş dediğim kişileri sosyal medyada gördüğümde iyice üzülüyorum. Sizce gerçekten hayata geç kaldım mı? Bu yalnızlık (sadece ilişki anlamında değil) nasıl aşılır?
hayatta hiçbirşeyin garantisi yok arkadaşım. geç kalmayayım derken kendini daha büyük bir mutsuzluğun içinde de bulabilirsin. Maksat anlamlı, değerli, yaşanası bir hayatın içinde olmak. 28 yaşında sevdiğim kişi ile evlendim ve 31 yaşında, 2.5 sene sonra boşandım. Bu sadece benim yaşamımdan bir örnek olsun diye söylüyorum. Herkesin hayatı ve algılayışı farklı tabii, ancak her zaman hesapladığımız gibi gitmiyor hayatımızdaha önceki konularımda huzursuz bir ailede büyüdüğümü, bunun etkisiyle evlilikten bir miktar çekindiğimi ve olumsuz ilişki deneyimlerimi anlatmıştım. Detay vermek çok uzatır şu an konuyu. 30 yaşındayım, 6 ay sonra 31 olacağım; zaman çok hızlı geçiyor gibi geliyor ve sanki hayatı kaçırıyorum. Kendi işimin sahibiyim, iyi bir mesleğim var, eğitimliyim; ama bunların hiçbiri kar etmiyor galiba. Bütün toksikleşmiş ilişki ya da flört bağlarımı kestim, yalnızlığa alışmaya çalışıyorum. Hayatımda birinin olmasına ihtiyaç duyma/bağımlılık hissini yenmeye çalışıyorum. Yakın arkadaşlarım farklı şehirlerde yaşadığı ve ben çok uzunca bir süre kurduğum işi ayakta tutmaya çalışıp, o esnada da hayatımın merkezinde sadece eski sevgilim olduğu için mevcut çevrem de çok daraldı. Artık aklım başıma geldi sayılır ama kendimi yapayalnız hissediyorum. Yani ne sosyal çevre, ne adamakıllı bir ilişki… evet, evliliğe biraz tedirgin bakıyorum ama anne olmak istiyorum, daha çok gecikmek istemiyorum. Bazı günler yalnızlığın o karanlığına öyle bir çekiliyorum ki… Hele ki, vay be bu da mı evlenmiş, bunun da mı çocuğu olmuş dediğim kişileri sosyal medyada gördüğümde iyice üzülüyorum. Sizce gerçekten hayata geç kaldım mı? Bu yalnızlık (sadece ilişki anlamında değil) nasıl aşılır?
Evet aslında odak noktam böyle ama başarısız ilişkilerimi ve yanlış kişilere olan bağımlılığımı aşmak epey zamanımı aldı, şimdi sanki artık bu saatten sonra hiçbir şey düzelmeyecek ve yapayalnız kalacakmışım gibi hissediyorum…Neden yalnızlığa teslim olasınız diyorum bende. Hem aile kurmak anne olmak istiyorsunuz bence odak noktanız böyle şeyler değil aile kurmak olmalı sizi mutlu edecek bu diye anladım
Ne yapacağımı bilemez haldeyim, aslında biraz da bu durumu nasıl aşabilirim diye sormak istemiştim; fikirleriniz değerli…düşünün ki yalnızlığınız daha bir 10-15 sene daha devam edecek.. bu süre içinde oturup yalnızlığınızın geçmesini mi bekleyeceksiniz?
Evet, aslında şu an biraz yalnız kalmaya çalışıyorum. Yalnız da bir şeylerin üstesinden gelebileceğimi, yalnız da hayattan keyif alabileceğimi görmeye ihtiyacım var belki de…evlilik, ilişki vs. bekleyerek olan şeyler malesef değiller. kişiye göre sosyal ortamlar değişiyor.. her zaman sizin ortamınız size uygun birinin bulacağınız şekilde olmayabilir de. ancak bu biraz da size kalmış birşey. yalnızlığınızdan kurtulmak yerine kendiniz için çabalayın. meşguliyetlerinizi çeşitlendirin, kendinize değer katın hem maddi hem manevi anlamda hayatınızı çeşitlendirin; size iyi gelecek, kendinizle kaldığınız zaman yalnız hissetmeyeceğiniz bir hayat yaratmaya çalışın kısacası, çünkü hayat oturup bişeylerin olmasını beklemek için kısa ve zor.
Tatlı yorumunuz için teşekkür ederimBence hayata geç kalmadın.
Hatta hayat seni bazı şeylerden korumuş bile olabilir.
Gelecekle ilgili umudunu kaybetme. Kariyerini yapmışsın kendini geliştirmişsin, gerisi zaten hollolur.
Olmazsa da senin için en hayırlısı budur belkide
Umarım bundan sonrası sizin için hayırlı olur… hayatın ne getireceği gerçekten belli olmuyor ama her şey insan için sözü doğru galiba…hayatta hiçbirşeyin garantisi yok arkadaşım. geç kalmayayım derken kendini daha büyük bir mutsuzluğun içinde de bulabilirsin. Maksat anlamlı, değerli, yaşanası bir hayatın içinde olmak. 28 yaşında sevdiğim kişi ile evlendim ve 31 yaşında, 2.5 sene sonra boşandım. Bu sadece benim yaşamımdan bir örnek olsun diye söylüyorum. Herkesin hayatı ve algılayışı farklı tabii, ancak her zaman hesapladığımız gibi gitmiyor hayatımız
Sosyal medya aslında işin biraz kapak kısmı. Ben kendi yalnızlığımda boğulduğum için bazen her şey batıyor bana. Çocuk sahibi olmak için yaş faktörü olmasa ya da çok net bir şekilde çocuk istemeyen biri olsam bu kadar takılmayacağım belki ama beni en çok üzen konu; çocuğum olursa aramızda kaç yaş olacak, hemen istediğim zaman çocuğum olacak mı, vs vs. AşamıyorumÖlüler de diriler her gün helva yiyor sanarmis... Sizin ki d o hesap. Evlilik çocuk bunlar güzel nimetler tıpkı sizin kendi işinize sahip olup kendinize değer katmaniz gibi. Ama daha fazlası değil. Her durum kendine has. Kendi sosyal yasaminizla ilgilenin. Arkadaşlarınıza vakit ayırın. Eş de zaman içinde olursa olur çocuk da. Sizin o Instagram da gördüklerinizin çoğu hikaye. Ben eşiyle çok çok mutlu olup her gün foto atan görmedim. Ama.kedi köpek gibi olanlar Instagram'da maşallah kumru.
Kardeşim şaka gibisin yaa.sayıyla mi verdiler sizi?Neden yalnızlığa teslim olasınız diyorum bende. Hem aile kurmak anne olmak istiyorsunuz bence odak noktanız böyle şeyler değil aile kurmak olmalı sizi mutlu edecek bu diye anladım