Merhaba.
Geçen haftalarda açtığım konu üzerine içime dökmek istedim. Bu hafta anlaşmalı boşanma için mahkememiz olacak. Çok karmaşık duygular içerisindeyim.
Evlenmeden önce bağımsız , kendi işini kendi halleden, sosyal ve dışa dönük bir bireydim. Ailem ve arkadaş çevrem tarafından her zaman destek gördüm çok şükür, iyi ki varlar. Ne yazık ki evliliğim beklediğim gibi gitmedi - annesine bağımlı ve denge kuramayan eşim sebebiyle. ( yaşım 31 bu arada)
Boşanmaktan artık korkmuyorum zaten iki aydır ayrıyız ancak yeni bir hayat ve bilinmezlikler insanı ürkütmüyor değil.
Evlendikten sonra, bağımsız bir kadın olmama rağmen, evime ve düzenime hızlıca alıştım. Normalde yemek yapmasını bilmeyen ben yeni yemekler yapmasını öğrendim, ev temizlerken bundan zevk aldığımın farkına vardım, evde vakit geçip eşimle ilgilenmekten hoşlanmaya başladım. Aslında içimde bir yerde sevgimi paylaşacağım ve aile kurup huzurlu bir hayat sürdürme isteği vardı hep. Ancak evliliğimin boşanma ile sonuçlanması bende derin bir üzüntü yarattı.
Şu sıralar duygularım karmaşık … yolunu bulamayan bir gezgin gibi hissediyorum kendimi. Bir insanı tanımak ona kendini açmak onu hayatına ortak etmek ve onunla aile olabilmek .. bunlar zaman ve enerji alan şeyler… bunu tekrar başabilir miyim diye düşünmek bile bazen çok yoruyor… bir yere geç kalıyor değilim belki ama insan bir kere kırıldım mı kolay kolay güvenemiyor artık.
Geçen haftalarda açtığım konu üzerine içime dökmek istedim. Bu hafta anlaşmalı boşanma için mahkememiz olacak. Çok karmaşık duygular içerisindeyim.
Evlenmeden önce bağımsız , kendi işini kendi halleden, sosyal ve dışa dönük bir bireydim. Ailem ve arkadaş çevrem tarafından her zaman destek gördüm çok şükür, iyi ki varlar. Ne yazık ki evliliğim beklediğim gibi gitmedi - annesine bağımlı ve denge kuramayan eşim sebebiyle. ( yaşım 31 bu arada)
Boşanmaktan artık korkmuyorum zaten iki aydır ayrıyız ancak yeni bir hayat ve bilinmezlikler insanı ürkütmüyor değil.
Evlendikten sonra, bağımsız bir kadın olmama rağmen, evime ve düzenime hızlıca alıştım. Normalde yemek yapmasını bilmeyen ben yeni yemekler yapmasını öğrendim, ev temizlerken bundan zevk aldığımın farkına vardım, evde vakit geçip eşimle ilgilenmekten hoşlanmaya başladım. Aslında içimde bir yerde sevgimi paylaşacağım ve aile kurup huzurlu bir hayat sürdürme isteği vardı hep. Ancak evliliğimin boşanma ile sonuçlanması bende derin bir üzüntü yarattı.
Şu sıralar duygularım karmaşık … yolunu bulamayan bir gezgin gibi hissediyorum kendimi. Bir insanı tanımak ona kendini açmak onu hayatına ortak etmek ve onunla aile olabilmek .. bunlar zaman ve enerji alan şeyler… bunu tekrar başabilir miyim diye düşünmek bile bazen çok yoruyor… bir yere geç kalıyor değilim belki ama insan bir kere kırıldım mı kolay kolay güvenemiyor artık.
