- 12 Temmuz 2006
- 687
- 23
- 52
BENCE HARİKA! MUTLAKA OKUYUN
Ayakkabıcı, yeni getirdiği malları vitrine
yerleştirirken, sokaktaki bir çocuk onu izlemekteydi. Okullar kapanmak
üzere olduğundan, spor ayakkabılara rağbet fazlaydı. Gerçi mallar lüks
sayılmazdı ama, küçük bir dükkan için yeterliydi. Onların en güzelini
öntarafa koyunca, çocuk vitrine doğru biraz daha yaklaştı. Fakat bir
koltuk değneği kullanmaktaydı. Hem de güçlükle..
Adam ona bir kez daha göz attı. Üstündeki
pantolonun sol kısmı, dizinin alt kısmından sonra boştu. Bu yüzden de
sağa sola uçuşuyordu. Çocuğun baktığı ayakkabılar, sanki onu kendinden
geçirmişti.Bir müddet öyle durdu.. Daldığı hülyadan çıkıp yola
koyulduğunda, adam dükkandan dışarı fırlayıp:
Küçükk!. diye seslendi. Ayakkabı almayı
düşündün mü? Bu seneki modeller bir harika!.
Çocuk, ona dönerek:
Gerçekten çok güzeller!. diye tebessüm etti.
Ama benim bir bacağım doğuştan eksik.
Bence önemli değil!. diye, atıldı adam. Bu
dünyada her şeyiyle tam insan yok ki!. Kiminin eli eksik, kiminin de
bacağı. Kiminin de aklı ya da vicdanı.
Küçük çocuk, bir şey söylemiyordu. Adam ise
konuşmayı sürdürdü: Keşke vicdanımız eksik olacağına, ayaklarımız eksik
olsa idi. Çocuğun kafası iyice karışmıştı. Bu sefer adama doğru yaklaşıp:
Anlayamadım!. dedi. Neden öyle olsun ki?
Çok basit!. dedi, adam. Eğer yoksa, cennete
giremeyiz. Ama ayaklar yoksa, problem değil. Zaten orda tüm eksikler
tamamlanacak. Hatta sakat insanlar, sağlamlara oranla, daha fazla mükafat
görecekler... Küçük çocuk, bir kez daha tebessüm etti. O güne kadar
çektiği acılar, hafiflemiş gibiydi. Adam, vitrine işaret ederek:
Baktığın ayakkabı, sana yakışır!. dedi.
Denemek ister misin? Çocuk, başını yanlara sallayıp:
Üzerinde 30 lira yazıyor, dedi. Almam mümkün
değil ki!. İndirim sezonunu, senin için biraz öne alırım!.
dedi adam. Bu durumda 20 liraya düşer. Zaten
sen bir tekini alacaksın, o da 10 lira eder.
Çocuk biraz düşünüp:
Ayakkabının diğer teki işe yaramaz!. dedi. Onu
kim alacak ki? Amma yaptın ha!. diye güldü adam. Onu da, sağ ayağı eksik
olan bir çocuğa satarım.
Küçük çocuğun aklı, bu sözlere yatmıştı. Adam,
devam ederek: Üstelik de öğrencisin değil mi? diye sordu.
İkiye gidiyorum!. diye atıldı çocuk. Üçe
geçtim sayılır..
Tamam işte!. dedi adam. 5 Lira da öğrenci
indirimi yapsak,
geri kalır 5 lira.
O da zaten pazarlık payı olur. Bu durumda
ayakkabı senindir, sattım gitti!. Ayakkabıcı, çocuğun şaşkın bakışları
arasında dükkana girdi. İçerdeki
raflar, onun beğendiği modelin aynısıyla
doluydu. Ama adam, vitrinde olanı
çıkarttı. Bir tabure alıp döndükten sonra,
çocuğu oturtup yeni ayakkabısını
giydirdi. Ve çıkarttığı eskiyi göstererek
Benim satış işlemim bitti!. dedi. Sen de bana,
bunu satsan memnun olurum.
Şaka mı yapıyorsunuz? diye kekeledi çocuk.
Onun tabanı
delinmek üzere.
Eski bir ayakkabı, para eder mi?
Sen çok câhil kalmışsın be arkadaş.. dedi,
adam. Antika eşyalardan haberin yok her halde. Bir antika ne kadar eski
ise, o kadar para tutar. Bu yüzden ayakkabın, bence en az 30- 40 lira
eder.
Küçük çocuk, art arda yaşadığı şokları,
üzerinden atabilmiş değildi.Mutlaka bir rüyada olmalıydı. Hem de
hayatındaki en güzel rüya. Adamın, heyecandan terleyen avuçlarına
sıkıştırdığı kağıt paralara göz gezdirdikten sonra, 10 Liralık banknotu
geri vererek: Bana göre 20 lira yeterli.. dedi. İndirim mevsimini
başlattınız ya!..
Adam onu kıramayıp parayı aldı. Ve bu arada
yanağına bir öpücük
kondurdu.
Her nedense içi içine sığmıyordu. Eğer bütün
mallarını bir günde satsa, böyle bir mutluluğu bulamazdı. Çocuk, yavaşça
yerinden doğruldu.
Sanki koltuk değneğine ihtiyaç duymuyordu.
Sımsıcak bir tebessümle teşekkür edip:
Babam haklıymış!. dedi. 'Sakat olduğum için,
üzülmeme hiç gerek yok! demişti.
Her Rüzgar Savuracak Bir Toz bulur,
Her Hayat Yaşanacak Bir Can Bulur,
Her Umut Gerçekleşecek Bir Düş Bulur
Bulunmayacak Tek Şey Senin benzerindir....
Ayakkabıcı, yeni getirdiği malları vitrine
yerleştirirken, sokaktaki bir çocuk onu izlemekteydi. Okullar kapanmak
üzere olduğundan, spor ayakkabılara rağbet fazlaydı. Gerçi mallar lüks
sayılmazdı ama, küçük bir dükkan için yeterliydi. Onların en güzelini
öntarafa koyunca, çocuk vitrine doğru biraz daha yaklaştı. Fakat bir
koltuk değneği kullanmaktaydı. Hem de güçlükle..
Adam ona bir kez daha göz attı. Üstündeki
pantolonun sol kısmı, dizinin alt kısmından sonra boştu. Bu yüzden de
sağa sola uçuşuyordu. Çocuğun baktığı ayakkabılar, sanki onu kendinden
geçirmişti.Bir müddet öyle durdu.. Daldığı hülyadan çıkıp yola
koyulduğunda, adam dükkandan dışarı fırlayıp:
Küçükk!. diye seslendi. Ayakkabı almayı
düşündün mü? Bu seneki modeller bir harika!.
Çocuk, ona dönerek:
Gerçekten çok güzeller!. diye tebessüm etti.
Ama benim bir bacağım doğuştan eksik.
Bence önemli değil!. diye, atıldı adam. Bu
dünyada her şeyiyle tam insan yok ki!. Kiminin eli eksik, kiminin de
bacağı. Kiminin de aklı ya da vicdanı.
Küçük çocuk, bir şey söylemiyordu. Adam ise
konuşmayı sürdürdü: Keşke vicdanımız eksik olacağına, ayaklarımız eksik
olsa idi. Çocuğun kafası iyice karışmıştı. Bu sefer adama doğru yaklaşıp:
Anlayamadım!. dedi. Neden öyle olsun ki?
Çok basit!. dedi, adam. Eğer yoksa, cennete
giremeyiz. Ama ayaklar yoksa, problem değil. Zaten orda tüm eksikler
tamamlanacak. Hatta sakat insanlar, sağlamlara oranla, daha fazla mükafat
görecekler... Küçük çocuk, bir kez daha tebessüm etti. O güne kadar
çektiği acılar, hafiflemiş gibiydi. Adam, vitrine işaret ederek:
Baktığın ayakkabı, sana yakışır!. dedi.
Denemek ister misin? Çocuk, başını yanlara sallayıp:
Üzerinde 30 lira yazıyor, dedi. Almam mümkün
değil ki!. İndirim sezonunu, senin için biraz öne alırım!.
dedi adam. Bu durumda 20 liraya düşer. Zaten
sen bir tekini alacaksın, o da 10 lira eder.
Çocuk biraz düşünüp:
Ayakkabının diğer teki işe yaramaz!. dedi. Onu
kim alacak ki? Amma yaptın ha!. diye güldü adam. Onu da, sağ ayağı eksik
olan bir çocuğa satarım.
Küçük çocuğun aklı, bu sözlere yatmıştı. Adam,
devam ederek: Üstelik de öğrencisin değil mi? diye sordu.
İkiye gidiyorum!. diye atıldı çocuk. Üçe
geçtim sayılır..
Tamam işte!. dedi adam. 5 Lira da öğrenci
indirimi yapsak,
geri kalır 5 lira.
O da zaten pazarlık payı olur. Bu durumda
ayakkabı senindir, sattım gitti!. Ayakkabıcı, çocuğun şaşkın bakışları
arasında dükkana girdi. İçerdeki
raflar, onun beğendiği modelin aynısıyla
doluydu. Ama adam, vitrinde olanı
çıkarttı. Bir tabure alıp döndükten sonra,
çocuğu oturtup yeni ayakkabısını
giydirdi. Ve çıkarttığı eskiyi göstererek
Benim satış işlemim bitti!. dedi. Sen de bana,
bunu satsan memnun olurum.
Şaka mı yapıyorsunuz? diye kekeledi çocuk.
Onun tabanı
delinmek üzere.
Eski bir ayakkabı, para eder mi?
Sen çok câhil kalmışsın be arkadaş.. dedi,
adam. Antika eşyalardan haberin yok her halde. Bir antika ne kadar eski
ise, o kadar para tutar. Bu yüzden ayakkabın, bence en az 30- 40 lira
eder.
Küçük çocuk, art arda yaşadığı şokları,
üzerinden atabilmiş değildi.Mutlaka bir rüyada olmalıydı. Hem de
hayatındaki en güzel rüya. Adamın, heyecandan terleyen avuçlarına
sıkıştırdığı kağıt paralara göz gezdirdikten sonra, 10 Liralık banknotu
geri vererek: Bana göre 20 lira yeterli.. dedi. İndirim mevsimini
başlattınız ya!..
Adam onu kıramayıp parayı aldı. Ve bu arada
yanağına bir öpücük
kondurdu.
Her nedense içi içine sığmıyordu. Eğer bütün
mallarını bir günde satsa, böyle bir mutluluğu bulamazdı. Çocuk, yavaşça
yerinden doğruldu.
Sanki koltuk değneğine ihtiyaç duymuyordu.
Sımsıcak bir tebessümle teşekkür edip:
Babam haklıymış!. dedi. 'Sakat olduğum için,
üzülmeme hiç gerek yok! demişti.
Her Rüzgar Savuracak Bir Toz bulur,
Her Hayat Yaşanacak Bir Can Bulur,
Her Umut Gerçekleşecek Bir Düş Bulur
Bulunmayacak Tek Şey Senin benzerindir....