Merhaba arkadaşlar,
Kasımda üç yaşını bitirecek oğlum. Şimdiye dek birkaç defa birkaç saatliğine teyzelerine vs emanet ettim ve bunun dışında hiç ayrılmadık. Onu bıraktığımda güzel oyalanıyor ve ben geldiğimde öyle bi sarılıyor ki...
Gelelim benim kararsız kaldığım konuya,
Bu sene sekiz sene önce mezun olmuşum demedim ve hayallerimi süsleyen birşey yaptım, üniversite sınavına girdim. Ve kazanıyorum. Eğer tercih yaparsam. Çocuk Gelişimi okumak istiyorum iki yıllık. Bu durumda oğlumu da kreşe göndermem gerekecek. Psikolog ile görüştüm ve gidebileceğini söyledi. Bense o kadar rahat değilim. Böyle rahatsız hissetmemin sebebi de benim ailemin de, eşimin ailesinin de çocuğun küçük olduğunu düşünmeleri. Bütün gündüz benden ayrı kalacak ve akşam da yorgun gelip onunla fazla ilgilenemeyeceğim belki. Eşim de biraz fazla ilgi pekleyen ve pek yardımcı olmayan biri. Üstelik evin de her zaman temiz ve düzenli olmasını bekler, olmazsa da olay çıkarır.
Diğer yandan oğluma artık yetemiyorum. 2.5 saat dışarda oynatıyorum da eve döndükten bir saat sonra park istiyor. Ben de titiz ve azcık huysuz eşim için ev işlerinden başımı kaldırıp daha fazla ilgi gösteremiyorum. Hatta zaman zaman agresifleşiyorum oğluma karşı, bağırıyorum falan. İlişkimiz bozuluyor.
Acaba hangi durumda oğlum için daha iyi bir anne olurum? Önümüzdeki hafta tercih süresi dolacak ama ben kararsız kaldım.
Açıköğretimden çocuk gelişimini seçemiyorum, lisede öyle birşey okumadığım için. Zaten asıl hayalim de örgünde okumak.
Söyleyin lütfen, siz benim yerimde olsanız ne yaparsınız?
Kasımda üç yaşını bitirecek oğlum. Şimdiye dek birkaç defa birkaç saatliğine teyzelerine vs emanet ettim ve bunun dışında hiç ayrılmadık. Onu bıraktığımda güzel oyalanıyor ve ben geldiğimde öyle bi sarılıyor ki...
Gelelim benim kararsız kaldığım konuya,
Bu sene sekiz sene önce mezun olmuşum demedim ve hayallerimi süsleyen birşey yaptım, üniversite sınavına girdim. Ve kazanıyorum. Eğer tercih yaparsam. Çocuk Gelişimi okumak istiyorum iki yıllık. Bu durumda oğlumu da kreşe göndermem gerekecek. Psikolog ile görüştüm ve gidebileceğini söyledi. Bense o kadar rahat değilim. Böyle rahatsız hissetmemin sebebi de benim ailemin de, eşimin ailesinin de çocuğun küçük olduğunu düşünmeleri. Bütün gündüz benden ayrı kalacak ve akşam da yorgun gelip onunla fazla ilgilenemeyeceğim belki. Eşim de biraz fazla ilgi pekleyen ve pek yardımcı olmayan biri. Üstelik evin de her zaman temiz ve düzenli olmasını bekler, olmazsa da olay çıkarır.
Diğer yandan oğluma artık yetemiyorum. 2.5 saat dışarda oynatıyorum da eve döndükten bir saat sonra park istiyor. Ben de titiz ve azcık huysuz eşim için ev işlerinden başımı kaldırıp daha fazla ilgi gösteremiyorum. Hatta zaman zaman agresifleşiyorum oğluma karşı, bağırıyorum falan. İlişkimiz bozuluyor.
Acaba hangi durumda oğlum için daha iyi bir anne olurum? Önümüzdeki hafta tercih süresi dolacak ama ben kararsız kaldım.
Açıköğretimden çocuk gelişimini seçemiyorum, lisede öyle birşey okumadığım için. Zaten asıl hayalim de örgünde okumak.
Söyleyin lütfen, siz benim yerimde olsanız ne yaparsınız?
