Hastane/doktor ihmalinden ölüm durumunda ne yapardınız?

pembebattaniyeli .!.:

Başınız sağolsun. İlk gittiğiniz hastanede muhtemelen bir kaç saat acilde gözlem altında kaldı babanız bir kaç saat. Orada bazı tanılar koyulmaya çalışılmadığına, tetkikler yapılmadığına, bir takım tedaviler uygulanmadığına sadece “yoğun bakıma nasıl almamışlar “ lafı ile mi kanaat getirdiniz? Bazen acillerde de yoğun bakımlarda yer bulunana kadar yoğun bakım gibi tedaviler verilebiliyor bildiğim kadarı ile. Acillerin de kritik hastaları yönettikleri kırmızı alan gibi gözlem odaları falan var. Tabiki hakkınızı arayınız. Bir ihmal, dikkatsizlik, ilgi eksikliği varsa kimsenin yanına kalmasın. Ama ilk saatlerdeki süreçten nasıl emin olabilirsiniz ona takıldım ben.

Genişletmek için tıkla...

cheescakevesufle .!.:

Bu konuyla ilgili cok uzun bir yazı daha sonra kendimde guc kuvvet bulursam yazacağım. Evet belki çaresi olmayan bir hastalıktı yakınımdaki ama bana göre skandal ötesi şeyler yaşadık ve onu kaybettik. O hastane gunu yasadiklarim, caresizligim aklimdan cikmiyor. Giden geri gelmeyecek ama bunun hesabini sormak istiyorum. İnsan hayatı bu kadar onemsiz olmamali, hangi hastalik olursa olsun veya yaşi kaç olursa olsun. En özet sekilde yazacağim. Ben babami sabah 7 de ambulans cagirip hastaneye goturdum. 8 gibi hastanedeydik. Saat 5 e kadar gozlem odasinda tutuldu ve yatisi yapilcagi soylendi. Saat 5 te odadan cikarildik ve yine benzer bir odaya gittik. Ben buradaki kontrollerden sonra normal odaya cikacagimizi düşündüm. Babam yatirildi cihazlar acildi. Ben de şahit oldum ki tansiyonu 5/3 gozukuyordu. Burada farkli personel/ doktorlar vardi. Ve babamin durumunu incelerken iclerinden birisi digerlerine "bu adami nasil yogun bakima almamislar" gibi jest ve mimikleri şok içinde bu sozleri sarf etti. Ben o an yikildim zaten. Yaklasik on on bes dakika sonra personelin hepsi birden babamin yanina gittiler apar topar. Ben kostum hemen. Beni cikardilar. Sonradan ogrendim ki kalbi durmus o an ve geri getirmisler. Ama nasil bir hasar biraktigini bilmiyoruz dedi doktor. ( Yogun bakima alinmadigini soyleyen bu doktora hakkim helal) kalbi durdugunu kuzenimle konusuyordu ben odadan esyalari almaya gitmistim. Cunku ilk gittigimiz gozlem odasina geri goturduler babami, ben dr la kuzenime yaklasirken ogrendim bunu ve doktor yine cok sasirmis ve endiseli bir vaziyette durumu aktariyordu kuzenime. Ses tonu cok ciddiydi endiseliydi. ben de babami sabah 7 de getirdigimi ordaki doktorun surekli beni rahatlattigini, erken getirdigimi gecikseydim yogun bakimlik hatta olumcul bile olabilecegini soyledigini aktardim aglayarak. doktor dogal olarak bu benlik bir durum degil gibi bir sey soyledi ve elinden gelen her seyi yapti bence. Sonra dedi ki şu an burada boş yogun bakim odasi yok ama biz hemen baska hastanede yogun bakim arayip babani sevk edicez, iciniz rahat olsun ozel hastane olsa bile sizden ucret alinmayacak. Tabi o an hicbi sey gozumde degil yeter ki babam kurtulsun diyorum ve hickira hickira aglayip duruyorum. Belki babamin hicbir seyi yokken boyle bir ihmal yuzunden onu kaybedicem dusuncesi, o kalbi durdu cumlesi beni çıldırttı tum bunlar. Eski odaya gidince orada tel numarasi bir seyler verdim eski doktora ama nasil ofkeliyim. Yine de babam o halde diye tatsızlık çıkarmadım ama en son gelip bize bir seyler soyleyince dedim siz beni hep rahatlattıniz babam yogun bakimlikmis niye en basindan almadiniz ben sabah getirmistim gibi bi iki cumle soyleyebildim. Biraz tedirgin oldu ve bir suru laf kalabaligi yapti hafif de sesini yukselterek( hastanenin yonlendirmesi oldugunu ve onluk bir durum olmadigini soylemeye calisti özetle )

Bundan sonrasi ise gece 10 gibi babam sevk edildi( bos hastane saat 6 7 gibi bulunmustu ama, babamin tansiyonu ve doktorlarin kontrolunde gitmesi gibi sebeplerle anca bu saatte sevk gerceklesti)

Biz diger hastaneye gectik. Sabah uyandik 7 gibi. Ben annemi hastaneye getirme, belki babami bir hafta sonra falan gorebilme, saat 10 da doktoruyla konusanbilme hayalleri kurarken "kalbi durdu, gelin" haberi geldi telefonla.

Abimin tuvalete gittigi bir sirada doktor cikti kapidan ve o haberi verdi. Bir basima kalakaldim oyle küçük bi cocuk gibi. Ve sag goturdugum canim babamin tam 24 saat sonra tabutunu getirdim anneme.

Ben bu aciya, o yasadigim gune, babamin o haline ( gozlem odasinda saat 8 den 5 e kadar yasadiklarimi dusununce) dayanamiyorum. Bu travmayi nasil atlatacagimi bilmiyorum. Hep boyle oluyo iste ofke ve sinirle hastaneyi doktoru sucluyorum ve sonra kendimi, sonra da hıçkırıklar başlıyor ve tum gucum kuvvetimi kaybetmis buluyorum.

Fikrinizi meraktan konu actim, icimi dokmus oldum. İhtiyacim da varmis...

Genişletmek için tıkla...

cheescakevesufle .!.:

Bu konuyla ilgili cok uzun bir yazı daha sonra kendimde guc kuvvet bulursam yazacağım. Evet belki çaresi olmayan bir hastalıktı yakınımdaki ama bana göre skandal ötesi şeyler yaşadık ve onu kaybettik. O hastane gunu yasadiklarim, caresizligim aklimdan cikmiyor. Giden geri gelmeyecek ama bunun hesabini sormak istiyorum. İnsan hayatı bu kadar onemsiz olmamali, hangi hastalik olursa olsun veya yaşi kaç olursa olsun. En özet sekilde yazacağim. Ben babami sabah 7 de ambulans cagirip hastaneye goturdum. 8 gibi hastanedeydik. Saat 5 e kadar gozlem odasinda tutuldu ve yatisi yapilcagi soylendi. Saat 5 te odadan cikarildik ve yine benzer bir odaya gittik. Ben buradaki kontrollerden sonra normal odaya cikacagimizi düşündüm. Babam yatirildi cihazlar acildi. Ben de şahit oldum ki tansiyonu 5/3 gozukuyordu. Burada farkli personel/ doktorlar vardi. Ve babamin durumunu incelerken iclerinden birisi digerlerine "bu adami nasil yogun bakima almamislar" gibi jest ve mimikleri şok içinde bu sozleri sarf etti. Ben o an yikildim zaten. Yaklasik on on bes dakika sonra personelin hepsi birden babamin yanina gittiler apar topar. Ben kostum hemen. Beni cikardilar. Sonradan ogrendim ki kalbi durmus o an ve geri getirmisler. Ama nasil bir hasar biraktigini bilmiyoruz dedi doktor. ( Yogun bakima alinmadigini soyleyen bu doktora hakkim helal) kalbi durdugunu kuzenimle konusuyordu ben odadan esyalari almaya gitmistim. Cunku ilk gittigimiz gozlem odasina geri goturduler babami, ben dr la kuzenime yaklasirken ogrendim bunu ve doktor yine cok sasirmis ve endiseli bir vaziyette durumu aktariyordu kuzenime. Ses tonu cok ciddiydi endiseliydi. ben de babami sabah 7 de getirdigimi ordaki doktorun surekli beni rahatlattigini, erken getirdigimi gecikseydim yogun bakimlik hatta olumcul bile olabilecegini soyledigini aktardim aglayarak. doktor dogal olarak bu benlik bir durum degil gibi bir sey soyledi ve elinden gelen her seyi yapti bence. Sonra dedi ki şu an burada boş yogun bakim odasi yok ama biz hemen baska hastanede yogun bakim arayip babani sevk edicez, iciniz rahat olsun ozel hastane olsa bile sizden ucret alinmayacak. Tabi o an hicbi sey gozumde degil yeter ki babam kurtulsun diyorum ve hickira hickira aglayip duruyorum. Belki babamin hicbir seyi yokken boyle bir ihmal yuzunden onu kaybedicem dusuncesi, o kalbi durdu cumlesi beni çıldırttı tum bunlar. Eski odaya gidince orada tel numarasi bir seyler verdim eski doktora ama nasil ofkeliyim. Yine de babam o halde diye tatsızlık çıkarmadım ama en son gelip bize bir seyler soyleyince dedim siz beni hep rahatlattıniz babam yogun bakimlikmis niye en basindan almadiniz ben sabah getirmistim gibi bi iki cumle soyleyebildim. Biraz tedirgin oldu ve bir suru laf kalabaligi yapti hafif de sesini yukselterek( hastanenin yonlendirmesi oldugunu ve onluk bir durum olmadigini soylemeye calisti özetle )

Bundan sonrasi ise gece 10 gibi babam sevk edildi( bos hastane saat 6 7 gibi bulunmustu ama, babamin tansiyonu ve doktorlarin kontrolunde gitmesi gibi sebeplerle anca bu saatte sevk gerceklesti)

Biz diger hastaneye gectik. Sabah uyandik 7 gibi. Ben annemi hastaneye getirme, belki babami bir hafta sonra falan gorebilme, saat 10 da doktoruyla konusanbilme hayalleri kurarken "kalbi durdu, gelin" haberi geldi telefonla.

Abimin tuvalete gittigi bir sirada doktor cikti kapidan ve o haberi verdi. Bir basima kalakaldim oyle küçük bi cocuk gibi. Ve sag goturdugum canim babamin tam 24 saat sonra tabutunu getirdim anneme.

Ben bu aciya, o yasadigim gune, babamin o haline ( gozlem odasinda saat 8 den 5 e kadar yasadiklarimi dusununce) dayanamiyorum. Bu travmayi nasil atlatacagimi bilmiyorum. Hep boyle oluyo iste ofke ve sinirle hastaneyi doktoru sucluyorum ve sonra kendimi, sonra da hıçkırıklar başlıyor ve tum gucum kuvvetimi kaybetmis buluyorum.

Fikrinizi meraktan konu actim, icimi dokmus oldum. İhtiyacim da varmis...

Genişletmek için tıkla...

cheescakevesufle .!.:

Bu konuyla ilgili cok uzun bir yazı daha sonra kendimde guc kuvvet bulursam yazacağım. Evet belki çaresi olmayan bir hastalıktı yakınımdaki ama bana göre skandal ötesi şeyler yaşadık ve onu kaybettik. O hastane gunu yasadiklarim, caresizligim aklimdan cikmiyor. Giden geri gelmeyecek ama bunun hesabini sormak istiyorum. İnsan hayatı bu kadar onemsiz olmamali, hangi hastalik olursa olsun veya yaşi kaç olursa olsun. En özet sekilde yazacağim. Ben babami sabah 7 de ambulans cagirip hastaneye goturdum. 8 gibi hastanedeydik. Saat 5 e kadar gozlem odasinda tutuldu ve yatisi yapilcagi soylendi. Saat 5 te odadan cikarildik ve yine benzer bir odaya gittik. Ben buradaki kontrollerden sonra normal odaya cikacagimizi düşündüm. Babam yatirildi cihazlar acildi. Ben de şahit oldum ki tansiyonu 5/3 gozukuyordu. Burada farkli personel/ doktorlar vardi. Ve babamin durumunu incelerken iclerinden birisi digerlerine "bu adami nasil yogun bakima almamislar" gibi jest ve mimikleri şok içinde bu sozleri sarf etti. Ben o an yikildim zaten. Yaklasik on on bes dakika sonra personelin hepsi birden babamin yanina gittiler apar topar. Ben kostum hemen. Beni cikardilar. Sonradan ogrendim ki kalbi durmus o an ve geri getirmisler. Ama nasil bir hasar biraktigini bilmiyoruz dedi doktor. ( Yogun bakima alinmadigini soyleyen bu doktora hakkim helal) kalbi durdugunu kuzenimle konusuyordu ben odadan esyalari almaya gitmistim. Cunku ilk gittigimiz gozlem odasina geri goturduler babami, ben dr la kuzenime yaklasirken ogrendim bunu ve doktor yine cok sasirmis ve endiseli bir vaziyette durumu aktariyordu kuzenime. Ses tonu cok ciddiydi endiseliydi. ben de babami sabah 7 de getirdigimi ordaki doktorun surekli beni rahatlattigini, erken getirdigimi gecikseydim yogun bakimlik hatta olumcul bile olabilecegini soyledigini aktardim aglayarak. doktor dogal olarak bu benlik bir durum degil gibi bir sey soyledi ve elinden gelen her seyi yapti bence. Sonra dedi ki şu an burada boş yogun bakim odasi yok ama biz hemen baska hastanede yogun bakim arayip babani sevk edicez, iciniz rahat olsun ozel hastane olsa bile sizden ucret alinmayacak. Tabi o an hicbi sey gozumde degil yeter ki babam kurtulsun diyorum ve hickira hickira aglayip duruyorum. Belki babamin hicbir seyi yokken boyle bir ihmal yuzunden onu kaybedicem dusuncesi, o kalbi durdu cumlesi beni çıldırttı tum bunlar. Eski odaya gidince orada tel numarasi bir seyler verdim eski doktora ama nasil ofkeliyim. Yine de babam o halde diye tatsızlık çıkarmadım ama en son gelip bize bir seyler soyleyince dedim siz beni hep rahatlattıniz babam yogun bakimlikmis niye en basindan almadiniz ben sabah getirmistim gibi bi iki cumle soyleyebildim. Biraz tedirgin oldu ve bir suru laf kalabaligi yapti hafif de sesini yukselterek( hastanenin yonlendirmesi oldugunu ve onluk bir durum olmadigini soylemeye calisti özetle )

Bundan sonrasi ise gece 10 gibi babam sevk edildi( bos hastane saat 6 7 gibi bulunmustu ama, babamin tansiyonu ve doktorlarin kontrolunde gitmesi gibi sebeplerle anca bu saatte sevk gerceklesti)

Biz diger hastaneye gectik. Sabah uyandik 7 gibi. Ben annemi hastaneye getirme, belki babami bir hafta sonra falan gorebilme, saat 10 da doktoruyla konusanbilme hayalleri kurarken "kalbi durdu, gelin" haberi geldi telefonla.

Abimin tuvalete gittigi bir sirada doktor cikti kapidan ve o haberi verdi. Bir basima kalakaldim oyle küçük bi cocuk gibi. Ve sag goturdugum canim babamin tam 24 saat sonra tabutunu getirdim anneme.

Ben bu aciya, o yasadigim gune, babamin o haline ( gozlem odasinda saat 8 den 5 e kadar yasadiklarimi dusununce) dayanamiyorum. Bu travmayi nasil atlatacagimi bilmiyorum. Hep boyle oluyo iste ofke ve sinirle hastaneyi doktoru sucluyorum ve sonra kendimi, sonra da hıçkırıklar başlıyor ve tum gucum kuvvetimi kaybetmis buluyorum.

Fikrinizi meraktan konu actim, icimi dokmus oldum. İhtiyacim da varmis...

Genişletmek için tıkla...

cheescakevesufle .!.:

Bu konuyla ilgili cok uzun bir yazı daha sonra kendimde guc kuvvet bulursam yazacağım. Evet belki çaresi olmayan bir hastalıktı yakınımdaki ama bana göre skandal ötesi şeyler yaşadık ve onu kaybettik. O hastane gunu yasadiklarim, caresizligim aklimdan cikmiyor. Giden geri gelmeyecek ama bunun hesabini sormak istiyorum. İnsan hayatı bu kadar onemsiz olmamali, hangi hastalik olursa olsun veya yaşi kaç olursa olsun. En özet sekilde yazacağim. Ben babami sabah 7 de ambulans cagirip hastaneye goturdum. 8 gibi hastanedeydik. Saat 5 e kadar gozlem odasinda tutuldu ve yatisi yapilcagi soylendi. Saat 5 te odadan cikarildik ve yine benzer bir odaya gittik. Ben buradaki kontrollerden sonra normal odaya cikacagimizi düşündüm. Babam yatirildi cihazlar acildi. Ben de şahit oldum ki tansiyonu 5/3 gozukuyordu. Burada farkli personel/ doktorlar vardi. Ve babamin durumunu incelerken iclerinden birisi digerlerine "bu adami nasil yogun bakima almamislar" gibi jest ve mimikleri şok içinde bu sozleri sarf etti. Ben o an yikildim zaten. Yaklasik on on bes dakika sonra personelin hepsi birden babamin yanina gittiler apar topar. Ben kostum hemen. Beni cikardilar. Sonradan ogrendim ki kalbi durmus o an ve geri getirmisler. Ama nasil bir hasar biraktigini bilmiyoruz dedi doktor. ( Yogun bakima alinmadigini soyleyen bu doktora hakkim helal) kalbi durdugunu kuzenimle konusuyordu ben odadan esyalari almaya gitmistim. Cunku ilk gittigimiz gozlem odasina geri goturduler babami, ben dr la kuzenime yaklasirken ogrendim bunu ve doktor yine cok sasirmis ve endiseli bir vaziyette durumu aktariyordu kuzenime. Ses tonu cok ciddiydi endiseliydi. ben de babami sabah 7 de getirdigimi ordaki doktorun surekli beni rahatlattigini, erken getirdigimi gecikseydim yogun bakimlik hatta olumcul bile olabilecegini soyledigini aktardim aglayarak. doktor dogal olarak bu benlik bir durum degil gibi bir sey soyledi ve elinden gelen her seyi yapti bence. Sonra dedi ki şu an burada boş yogun bakim odasi yok ama biz hemen baska hastanede yogun bakim arayip babani sevk edicez, iciniz rahat olsun ozel hastane olsa bile sizden ucret alinmayacak. Tabi o an hicbi sey gozumde degil yeter ki babam kurtulsun diyorum ve hickira hickira aglayip duruyorum. Belki babamin hicbir seyi yokken boyle bir ihmal yuzunden onu kaybedicem dusuncesi, o kalbi durdu cumlesi beni çıldırttı tum bunlar. Eski odaya gidince orada tel numarasi bir seyler verdim eski doktora ama nasil ofkeliyim. Yine de babam o halde diye tatsızlık çıkarmadım ama en son gelip bize bir seyler soyleyince dedim siz beni hep rahatlattıniz babam yogun bakimlikmis niye en basindan almadiniz ben sabah getirmistim gibi bi iki cumle soyleyebildim. Biraz tedirgin oldu ve bir suru laf kalabaligi yapti hafif de sesini yukselterek( hastanenin yonlendirmesi oldugunu ve onluk bir durum olmadigini soylemeye calisti özetle )

Bundan sonrasi ise gece 10 gibi babam sevk edildi( bos hastane saat 6 7 gibi bulunmustu ama, babamin tansiyonu ve doktorlarin kontrolunde gitmesi gibi sebeplerle anca bu saatte sevk gerceklesti)

Biz diger hastaneye gectik. Sabah uyandik 7 gibi. Ben annemi hastaneye getirme, belki babami bir hafta sonra falan gorebilme, saat 10 da doktoruyla konusanbilme hayalleri kurarken "kalbi durdu, gelin" haberi geldi telefonla.

Abimin tuvalete gittigi bir sirada doktor cikti kapidan ve o haberi verdi. Bir basima kalakaldim oyle küçük bi cocuk gibi. Ve sag goturdugum canim babamin tam 24 saat sonra tabutunu getirdim anneme.

Ben bu aciya, o yasadigim gune, babamin o haline ( gozlem odasinda saat 8 den 5 e kadar yasadiklarimi dusununce) dayanamiyorum. Bu travmayi nasil atlatacagimi bilmiyorum. Hep boyle oluyo iste ofke ve sinirle hastaneyi doktoru sucluyorum ve sonra kendimi, sonra da hıçkırıklar başlıyor ve tum gucum kuvvetimi kaybetmis buluyorum.

Fikrinizi meraktan konu actim, icimi dokmus oldum. İhtiyacim da varmis...

Genişletmek için tıkla...

cheescakevesufle .!.:

Bu konuyla ilgili cok uzun bir yazı daha sonra kendimde guc kuvvet bulursam yazacağım. Evet belki çaresi olmayan bir hastalıktı yakınımdaki ama bana göre skandal ötesi şeyler yaşadık ve onu kaybettik. O hastane gunu yasadiklarim, caresizligim aklimdan cikmiyor. Giden geri gelmeyecek ama bunun hesabini sormak istiyorum. İnsan hayatı bu kadar onemsiz olmamali, hangi hastalik olursa olsun veya yaşi kaç olursa olsun. En özet sekilde yazacağim. Ben babami sabah 7 de ambulans cagirip hastaneye goturdum. 8 gibi hastanedeydik. Saat 5 e kadar gozlem odasinda tutuldu ve yatisi yapilcagi soylendi. Saat 5 te odadan cikarildik ve yine benzer bir odaya gittik. Ben buradaki kontrollerden sonra normal odaya cikacagimizi düşündüm. Babam yatirildi cihazlar acildi. Ben de şahit oldum ki tansiyonu 5/3 gozukuyordu. Burada farkli personel/ doktorlar vardi. Ve babamin durumunu incelerken iclerinden birisi digerlerine "bu adami nasil yogun bakima almamislar" gibi jest ve mimikleri şok içinde bu sozleri sarf etti. Ben o an yikildim zaten. Yaklasik on on bes dakika sonra personelin hepsi birden babamin yanina gittiler apar topar. Ben kostum hemen. Beni cikardilar. Sonradan ogrendim ki kalbi durmus o an ve geri getirmisler. Ama nasil bir hasar biraktigini bilmiyoruz dedi doktor. ( Yogun bakima alinmadigini soyleyen bu doktora hakkim helal) kalbi durdugunu kuzenimle konusuyordu ben odadan esyalari almaya gitmistim. Cunku ilk gittigimiz gozlem odasina geri goturduler babami, ben dr la kuzenime yaklasirken ogrendim bunu ve doktor yine cok sasirmis ve endiseli bir vaziyette durumu aktariyordu kuzenime. Ses tonu cok ciddiydi endiseliydi. ben de babami sabah 7 de getirdigimi ordaki doktorun surekli beni rahatlattigini, erken getirdigimi gecikseydim yogun bakimlik hatta olumcul bile olabilecegini soyledigini aktardim aglayarak. doktor dogal olarak bu benlik bir durum degil gibi bir sey soyledi ve elinden gelen her seyi yapti bence. Sonra dedi ki şu an burada boş yogun bakim odasi yok ama biz hemen baska hastanede yogun bakim arayip babani sevk edicez, iciniz rahat olsun ozel hastane olsa bile sizden ucret alinmayacak. Tabi o an hicbi sey gozumde degil yeter ki babam kurtulsun diyorum ve hickira hickira aglayip duruyorum. Belki babamin hicbir seyi yokken boyle bir ihmal yuzunden onu kaybedicem dusuncesi, o kalbi durdu cumlesi beni çıldırttı tum bunlar. Eski odaya gidince orada tel numarasi bir seyler verdim eski doktora ama nasil ofkeliyim. Yine de babam o halde diye tatsızlık çıkarmadım ama en son gelip bize bir seyler soyleyince dedim siz beni hep rahatlattıniz babam yogun bakimlikmis niye en basindan almadiniz ben sabah getirmistim gibi bi iki cumle soyleyebildim. Biraz tedirgin oldu ve bir suru laf kalabaligi yapti hafif de sesini yukselterek( hastanenin yonlendirmesi oldugunu ve onluk bir durum olmadigini soylemeye calisti özetle )

Bundan sonrasi ise gece 10 gibi babam sevk edildi( bos hastane saat 6 7 gibi bulunmustu ama, babamin tansiyonu ve doktorlarin kontrolunde gitmesi gibi sebeplerle anca bu saatte sevk gerceklesti)

Biz diger hastaneye gectik. Sabah uyandik 7 gibi. Ben annemi hastaneye getirme, belki babami bir hafta sonra falan gorebilme, saat 10 da doktoruyla konusanbilme hayalleri kurarken "kalbi durdu, gelin" haberi geldi telefonla.

Abimin tuvalete gittigi bir sirada doktor cikti kapidan ve o haberi verdi. Bir basima kalakaldim oyle küçük bi cocuk gibi. Ve sag goturdugum canim babamin tam 24 saat sonra tabutunu getirdim anneme.

Ben bu aciya, o yasadigim gune, babamin o haline ( gozlem odasinda saat 8 den 5 e kadar yasadiklarimi dusununce) dayanamiyorum. Bu travmayi nasil atlatacagimi bilmiyorum. Hep boyle oluyo iste ofke ve sinirle hastaneyi doktoru sucluyorum ve sonra kendimi, sonra da hıçkırıklar başlıyor ve tum gucum kuvvetimi kaybetmis buluyorum.

Fikrinizi meraktan konu actim, icimi dokmus oldum. İhtiyacim da varmis...

Genişletmek için tıkla...

eczpinar00 .!.:

Başınız sağolsun.Şunu anlayamadım,babanız yoğun bakımdayken vefat etse sorun yok muydu? Eğer gerçekten hastane ihmali düşünüyorsanız iyi bir avukat bulup dava açarsınız belki de orada çalışanlar elinden geleni yaptı körü körüne suçluyorsunuz

Genişletmek için tıkla...