Hastalık hastalığı kaygı bozukluğu.. çok yoruldum 😢

Yaklaşık 9 yıldır mucadele ediyorum eşimin ritim bozukluğu ve sonrasında bacağında iyi huylu bir kist çıkmasıyla sağlık anksiyetem başlamış oldu .. aslında hep varmış farkında değilmişim.Eşim benden iyi psikolojik olarak. ben kendimde çocuğumda eşimde sürekli hastalık belirtileri arıyorum. Sonra mutsuzluk, günlük hayatımdan tat alamama başlıyor. Günüm , günlerim zehir oluyor kafamda o olayı ya kabullenip, ya bir doktora onaylatana kadar rahat bir nefes alamıyorum. Bir doktora onaylattigim sorunları bırakıp bu sefer yeni sorunlar arıyorum. Mutlu olmaktan korkuyorum sanki mutlu olursam peşine bir felâket yaşayacağım hissi oluyor.
İlaçlar psikoterapiler. Her yolu denedim hiç bir şey fayda etmedi..insanların ve psikologların konuşmaları beni tatmin etmiyor kafamdaki sesleri susturamiyorum var mı bu durumu yaşayan?

Merhabalar, çok geçmiş olsun, hastalık hastalığı değil de yaygın anksiyete var bende de. Nasıl bir bela olduğunu çok iyi biliyorum maalesef. Allah hepimize şifa versin çok kötü bir durum. Ama yalnız değilsiniz bu platformda bu hastalığı yaşayan çok arkadaş var. Ben de varım yalnız hissetmeyin. Aynı derdi yaşayan insanlar olduğunu bilmek insanı bir nebze rahatlatıyor.

Rumeysaben .!.:

Mutlu olmaktan korkuyorum sanki mutlu olursam peşine bir felâket yaşayacağım hissi oluyor.

Genişletmek için tıkla...

Bunu ben de sıklıkla yaşıyorum. Birkaç gün sonra bir etkinlik yapacağım arkadaşlarımla ama kimseye mutluluğumdan bahsetmek istemiyorum ya olmazsa diye. Mutluyum demeye çok korkuyorum ya da mesela eski bir anım için "hayatımın en kötü anıydı" demekten çok korkuyorum çünkü eğer böyle dersem yakında daha kötüsü olurmuş gibi hissediyorum. Hayattaki her şeyden korkuyorum her şey için endişeleniyorum küçüklüğümden beri böyle ve diğer "normal" insanlara çok sinirleniyorum onlar asla böyle şeyler düşünmek zorunda kalmadıkları için.

Bende de eskiden sağlık anksiyetesi vardı, sürekli araştırıp duruyordum. Bu gibi durumlarda kendime insan vücudunun ne kadar güçlü olduğunu hatırlatmaya çalışıyorum, insanlar ne hastalıklar ne badireler atlatıp yaşıyorlar. Bir de yaşınız da genç yani. Çevremde benim yaşlarımda olup sağlıklı olan insanları hatırlayıp rahatlıyorum. Google'da semptom aratmayı da bıraktım. Çünkü mesela 10 tane belirtisi var diyelim, bende 2 tanesi olunca hemen panik oluyordum doktora gitmek istiyordum makale falan okuyordum ama biraz daha düşününce o semptomların çoğunu göstermediğimi, endişelenmenin yersiz olduğunu fark ettim. Bir de o tarz hastalıklara baktıkça daha kötü oluyor. Bir zamanlar sürekli nabzımı sayıyordum derslerde falan odaklanamıyordum nabzımı kontrol etmekten vs. bu kaygı bozukluğunun zihinsel olduğu gibi fiziksel belirtileri de var aslında. Mesela çok ağır baş ağrım var diye Google'da aratıyorsun sallıyorum beyin tümörün var diyor, diğer belirtilere bakıyorsun el titremesi var mesela. Anksiyete de zaten el titremesi yapabilir. Birçok belirtisi var aslında.

Bu hastalığı yenmenin kolay bir yolu yok ama sadece çevrende bu tarz şeylerle ilgilenen ne kadar az kişi olduğuna bak. Sen saatlerini düşünmekle geçirirken onların bir saniye bile umurunda olmuyor.

Uzun yıllardır hastalık hastalığı yaşıyorum. Önceleri bir hastalık teşhisini kendime koyduğumda doktora gider rahatlardım. Şu anda durum o kadar kötü ki doktora gidince de rahatlayamıyorum hemen yeni bir hastalık teşhisi koyuyorum kendime.
Pskiyatrist ve psikoloğum bile çaresiz kullanmadığım ilaç, uygulamadığım teknik kalmadı.
Benim durumum yaşadıklarımla ilgili önce babamı sonra annemi 2 yıl önce de ablamı farklı kanser türlerinden kaybettim. İnanılmaz bir kanser korkum var. İnsanlar kanserin genetikliğinden söz ettikçe ben daha da fena oluyorum. Çok çaresizim.