Annelik, babalık kutsaldır kutsal olmasına da... Aşk bence bir yönden bu tabire daha uygun. Şöyle ki; iki insan arasında AŞK doğmadan önce o iki insan sadece iki yabancıdır, iki ayrı beden, iki ayrı ruh, yoldan geçen birbirinden habersiz iki kişi... Ama AŞK geldi mi o iki insan birbirleri için yeryüzündeki en eşsiz, en sevilesi, uğruna can feda edilesi, herşeyden vazgeçilesi insanlar olurlar. İki yabancının ortada bi neden yokkan birbiri için bu kadar samimi duygular geliştirip sürdürmesi, yalnızca AŞKLA mümkündür. Annelik veya babalıkta bu duygular yemek içmek kadar doğaldır, olmaması durumunda ortada bir anormallik vardır. Oysa iki yabancının birbirini zerre kadar umursamaması da normaldir, yani AŞK gelir ve iki yabancıyı bir bütüne dönüştürür. İnanılmazdır, devrimseldir, muhteşemdir, kutsaldır.