- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Gebeliğe Hazırlık Hamileyim ama anne olacakmışım gibi hissetmiyorum...
- Konu Sahibi pintu33
- Başlangıç Tarihi
Gebe kalmayı planladığımızda yapmamız gereken hazırlıklar.
- 7 Şubat 2020
- 65
- 113
Şuan 6. haftadayız. Kalp atışları için doktora gitmem lazım ama ona bile gitmek istemiyorum. Keseyi görünce heyecanlanırım sandım ama çok salakça bir şey geldi. Bir garip hissediyorum. Hamile olmak için de bir sürü hormon aldım ama yok yani bir annelik duygusu yok. Mesela benimle beraber hamile kalan arkadaşım her gün karnını seviyor konuşuyor fln ama bana böyle şeyler çok komik geliyor.
- 17 Temmuz 2019
- 591
- 456
- 31
Seninle atan bi kalp var icinde.. ilk tekmelerini hissettiginde onun nasilda hayata tutunmaya calisacagini anlayacaksn. O kucuck sey bile belki seni heyecanlandiracak.. sanirim gecici bi surec yasiyosun ileride iyi ki diyecegine eminim. Ama karnim sis gezemem utanirim kismini pek anlayamadim. Hamilelik utanilacak bisey mi? Durumu kendi icinde surekli olumsuz yanlariyla dusunursen o bebekten soguman normal. Emzirmek falan mesela o duyguyu hic yasamadm suqn bende bilemiyorum ama pek cok anne o ilk temasin cok guzel bisey oldugunu soyluyo farkli bi duygu oldugunu soyluyo..ben hamilelige olumlu yanlariyla bakmani oneririm. Cok isteyenleri ama kac tup bebek denemesi bsarisiz gecenleri.. boyle bi mucizeye sahipsen sansli kisiler arasndasin. Guzel yonuyle dusunmelisin simdiden sonra 
- 27 Ocak 2020
- 5.986
- 11.612
Çok normal daha çok yeni.. Bulantıların başlayınca çekilecek dert değil ben niye hamile kaldm ki bir daha tövbeee falan bile diyorsun .. Şuan onu hissedemiyorsun çünkü. Ama 20 haftalara gelip o minicik ayaklarıyla senin karnına tekmeler atınca anlayıp onu daha çok kabulleneceksin ve bir süre sonra hep onu hayal edeceksin.. Acaba kime benziyor nasıl birşey ona yetebilecek miyim ? diye düşüneceksin.. Sonra yanında minicik sana bakan minicik elliriyle sana dokunan sana muhtaç bir canlıı hayal etmeye başlayacaksn ve zamanla bağlanacaksn.. O şimdi benim içimde hareket etmediği zaman o kadar tedirgin oluyorum ki birşey mi oldu acaba diye.. Hastayım.öksürürken hapşırırken korkuyorum bile o derece geliyor insan tamamen hissettiği zaman... Ve öyle birşey ki sen elini kernına koyduğunda kıpır kıpır olan o çocuk babası koyduğunda durabiliyor
anne ve çocuk bağı bambaşka bunu zamanla anlayacaksn şuan çok taze.. 
- 7 Şubat 2020
- 65
- 113
Seninle atan bi kalp var icinde.. ilk tekmelerini hissettiginde onun nasilda hayata tutunmaya calisacagini anlayacaksn. O kucuck sey bile belki seni heyecanlandiracak.. sanirim gecici bi surec yasiyosun ileride iyi ki diyecegine eminim. Ama karnim sis gezemem utanirim kismini pek anlayamadim. Hamilelik utanilacak bisey mi? Durumu kendi icinde surekli olumsuz yanlariyla dusunursen o bebekten soguman normal. Emzirmek falan mesela o duyguyu hic yasamadm suqn bende bilemiyorum ama pek cok anne o ilk temasin cok guzel bisey oldugunu soyluyo farkli bi duygu oldugunu soyluyo..ben hamilelige olumlu yanlariyla bakmani oneririm. Cok isteyenleri ama kac tup bebek denemesi bsarisiz gecenleri.. boyle bi mucizeye sahipsen sansli kisiler arasndasin. Guzel yonuyle dusunmelisin simdiden sonra
Nasıl yapacağımı bilmiyorum. Adapte olamıyorum. Uykusuz geceler olacak, şimdiden çok fazla midem bulanmaya başladı. Hayata karşı çok öfkeliyim. İnsanların bizi hamile kalmamız gerekiyormuş gibi bir şartlanmaya itmesine öfkeliyim. Bizim gayet güzel kaygısız sade bir hayatımız vardı. Fakat eşimin çevresi hep bir baskı kurdu. Çocuk çocuk çocuk.... Ben de onu daha fazla mahcup etmek istemedim. Eşimi seviyorum, o da beni seviyor. O çocukları çok seviyor. Ben de okulda çalışıyorum :) çocuklarla aram çok iyidir ama kendim anne olmak istemedim hiç. 5 yılda hiç istemedim. Eşime de hep söylerdim. Ben anne olmak için yaratılmamışım diye. İş kolik biriyim, rahatıma düşkünüm, gezmeyi çok seviyorum. Ama sırf insanlar istiyor diye ve ben eşimi mutlu etmek adına hamile kalmayı kabul ettim. Çocukluğumdan beri nedense hep benim çocuğum olmayacak derdim zaten. Niye bilmiyorum, hamile göbeği bana çok itici gelir mesela, bir kadının bebek emzirmesi biraz itici gelir. Bunun sebebini bilmiyorum ama
Böyle olmadığını biliyorum, bunların çok kutsal olduğunu biliyorum ama niyeyse küçüklüğümden beri bunlar bana hep itici gelirdi. Belki de bir çocukluk travması yaşadım ama hatırlamıyorum - 17 Aralık 2017
- 7.484
- 4.238
Sizin adınıza da doğacak çocuğun adına da üzüldüm. Keşke enine boyuna düşünseydiniz. Annelik çok sabır isteyen bişey. Ve bu sizde olmayayacak büyük ihtimalle. Ben olsam eşimi karşıma alır enine boyuna konuşur anne olmak istemediğimi söylerdim. Gökten inmez bu duygu. Çocuğunda hakkına girmeyin derim yazık35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım ya
Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?
emzirmeye çok çirkin demenize çok şaşırdım, mucizevi bişey emzirmek. İnsanlar emzirmeyi bıraktırdığında çöküşe uğruyor o kadar seviyorlar ki bebekleriyle aralarında ki bu bağı. Benim oğlum 16 aylık oldu 2 yaşta nasıl bıraktırcam diyorum ağlarım ben kıyamam. 2 yaş gelmesin istiyorum. Karnın şiş olmasına utanmanız falan bilemedim yaa. Ama tek bildiğim 35 yaşına kadar annelik duygusu gelmediyse daha da gelmez çok zorlanırsınız- 17 Aralık 2017
- 7.484
- 4.238
Annenizle bi problem mi yaşadınız acaba bilinçaltınıza işledi. Çocuk istememek en az istemek kadar normal bi duygu. Ama iğrenmek itici bulmak vs normal gelmedi bana. Psikolojik bi tedavi görebilirsiniz eğer doğurmaya kararlıysanızNasıl yapacağımı bilmiyorum. Adapte olamıyorum. Uykusuz geceler olacak, şimdiden çok fazla midem bulanmaya başladı. Hayata karşı çok öfkeliyim. İnsanların bizi hamile kalmamız gerekiyormuş gibi bir şartlanmaya itmesine öfkeliyim. Bizim gayet güzel kaygısız sade bir hayatımız vardı. Fakat eşimin çevresi hep bir baskı kurdu. Çocuk çocuk çocuk.... Ben de onu daha fazla mahcup etmek istemedim. Eşimi seviyorum, o da beni seviyor. O çocukları çok seviyor. Ben de okulda çalışıyorum :) çocuklarla aram çok iyidir ama kendim anne olmak istemedim hiç. 5 yılda hiç istemedim. Eşime de hep söylerdim. Ben anne olmak için yaratılmamışım diye. İş kolik biriyim, rahatıma düşkünüm, gezmeyi çok seviyorum. Ama sırf insanlar istiyor diye ve ben eşimi mutlu etmek adına hamile kalmayı kabul ettim. Çocukluğumdan beri nedense hep benim çocuğum olmayacak derdim zaten. Niye bilmiyorum, hamile göbeği bana çok itici gelir mesela, bir kadının bebek emzirmesi biraz itici gelir. Bunun sebebini bilmiyorum ama
- 7 Şubat 2020
- 65
- 113
Sizin adınıza da doğacak çocuğun adına da üzüldüm. Keşke enine boyuna düşünseydiniz. Annelik çok sabır isteyen bişey. Ve bu sizde olmayayacak sizde büyük ihtimalle. Ben olsam eşimi karşıma alır enine boyuna konuşur anne olmak istemediğimi söylerdim. Gökten inmez bu duygu. Çocuğunda hakkına girmeyin derim yazık
İşte ben de biliyorum emzirmenin ne kadar kutsal olduğunu, ama neden böyle hissettiğimi anlamıyorum. Bir bebeği emzirdiğimi hayal edemiyorum. Nasıl olacak mesela, süt nasıl gelecek, o hastane odası ya herkes gelecek dolacak kalabalık insanlar. o kdr insanın içinde o bebek. Bilmiyorum kaosun içinde gibiyim. Hamile kaldığımı öğrendiğimde çok mutlu olurum sanıyordum. ama şuan sadece kaygılıyım. Ve annelik ile ilgili bazı şeyler bana garip geliyor. Umarım ve dilerim geçer. Nasıl geçer onun yolunu bulmaya çalışıyorum. İnanın ben de kendimi deli gibi suçlu hissediyorum. Ama etrafıma herkese karşı da korkunç bir öfkem var. Sanki onlar beni hamile bıraktı. Bu psikolojik baskıyla tek başıma baş edemedim. Eşime de haksızlık yapmak istemedim. Şuan bir mucize olsun diye bekliyorum. Belki benimle aynı şeyleri yaşayan ve düzelen insanlar vardır. Umut olur diye konuşmak istedim.
- 7 Şubat 2020
- 65
- 113
Aslında annemle ve babamla aram çok iyidir. Bir çok çocuğa göre çok şanslı bir çocukluk geçirdim. Her açıdan da anne ve baba sevgisini yaşadım. Belki küçükken gördüğüm bir şey beni bu emzirme konusunda nedense çok etkiledi sanırım. Çünkü bana çok itici geliyordu. Kendimi bunu yaparken hiç düşünemiyorum. Çoğu arkadaşım çok seveceksin hep emzirmek isteyeceksin diyor. Umarım öyle olur.
- 8 Ağustos 2017
- 540
- 1.236
Seni çok iyi anlıyorum canım, toplum da bi annelik kutsallik cocugu olmayana acima yada laf sokma güdüsü, mecbur hissediyo insan esini seviyosan ona yazik diyosun, bende esimi coookk sevmeseydim cocuk icin asla yillardir ugrasmazdim ama simdi ben yeni yeni küçük hareketlerini hissediyorum ve kalbim aşık olmuşum gibi çarpıyor 
sende çalışan bir anne olacaksin ya bakıcı yada aile desteği ise dönersin dünyada insanlar bebekle ve bisikletle dünya tutuna çıkıyor standart bir anne olmak zorunda değilsin ama o meleği görünce ztn seveceksin hiç kendini suçlama olmazsa ilerden dönemde veya doğumdan snr kötü olursan destek alırsın dr.dan, çözüm düşün arkadaşım sorun düşündükçe insan hayattan soguyor
sende çalışan bir anne olacaksin ya bakıcı yada aile desteği ise dönersin dünyada insanlar bebekle ve bisikletle dünya tutuna çıkıyor standart bir anne olmak zorunda değilsin ama o meleği görünce ztn seveceksin hiç kendini suçlama olmazsa ilerden dönemde veya doğumdan snr kötü olursan destek alırsın dr.dan, çözüm düşün arkadaşım sorun düşündükçe insan hayattan soguyor
- 3 Kasım 2019
- 13.604
- 28.752
- 37
Herkesin tercihı saygı duymak laızm
Ama tupbebek cokzor süreç ıstemedenmı gırdınız
Bende sızın aksine cok ıstıyorum ben evlenmeden de benı evliliğe ıten duygu bebektı benımde olmuyor tupbebege yazın düşünüyorum okadr zor süreç sırf bebek ıcın çekeceğim ama ıstemeseydım eger kımse buna zorlayamazdı.ıstemeden uğraşmanız enteresan geldı bana
Ama tupbebek cokzor süreç ıstemedenmı gırdınız
Bende sızın aksine cok ıstıyorum ben evlenmeden de benı evliliğe ıten duygu bebektı benımde olmuyor tupbebege yazın düşünüyorum okadr zor süreç sırf bebek ıcın çekeceğim ama ıstemeseydım eger kımse buna zorlayamazdı.ıstemeden uğraşmanız enteresan geldı bana
- 7 Şubat 2020
- 65
- 113
Ne güzel anlamışsınız beni. Haklısınız çözüm odaklı olmak lazım. Ben kişilik olarak da biraz evhamlıyım. Her şey olacaksa en iyisi en mükemmeli olmalı mantığındayım. Şimdi kim bakacak, nasıl olacak, annemler uzakta, kayınvaldem hergün bana nasıl gelecek çocuğa bakmak için, ev uzakta. Eee ben hayatta çocuğa başka bir evde baktırmam. Çocuk kendi sofrasına, kedi yatağına, evine alışacak ve o evin kuralları ile büyüyecek. Yok öyle iki farklı kapı iki farklı dünya. O kişilik karmaşasını yaşatmak istemiyorum. Şımarıklıktan hayatta hoşlanmam ama yaş itibariyle doğan çocuk hep şımartılacak. Hal böyle olunca içimde fırtınalar kopuyor. Zaten hamilelik süreci bana biraz garip geliyor. Keşke 3 yaşında verseler çocuğu bana. Daha mutlu olurdum. Sadece odaklanmaya çalışmam için neler yapmam lazım onu çözmeye çalışıyorum. Annelik üzerine daha çok mu şey okumalı, konuşmalı yoksa hiçbir şey yapmadan beklemek en doğrusu mu?Seni çok iyi anlıyorum canım, toplum da bi annelik kutsallik cocugu olmayana acima yada laf sokma güdüsü, mecbur hissediyo insan esini seviyosan ona yazik diyosun, bende esimi coookk sevmeseydim cocuk icin asla yillardir ugrasmazdim ama simdi ben yeni yeni küçük hareketlerini hissediyorum ve kalbim aşık olmuşum gibi çarpıyor
- 8 Mayıs 2013
- 11.896
- 25.514
Bazıları o duyguyla yaratılmıştır, bebek rahme düştüğü anda annelik hisleri ile dolar taşar. Bazıları içinse annelik bir süreçtir. Bebek doğar, bir şekilde elinden gelen en iyi şekilde bakmaya çalışırsın ama duygular bebeğe baktıkça değişir. Yavaş yavaş anne olursun, bağlanırsın. İlk doğduğunda bebek iki yabancı gibisinizdir. :) Sonra bir yıl sonra bakmışsın ki canının içi olmuş. Bende bu dediğim şekilde gerçekleşti. Hiç bir zaman kutsal bir duygu hissetmedim ama zamanla nasıl da anne olduğumu dönüp kendime bakınca görebiliyorum. Kucağına aldığında sen de yavaş yavaş böyle hissedeceksin. üzülme. Hem de ilk zamanlar yaşadığın hormon dalgalanmaları bu şekilde karamsar olmaya itiyor insanı :)35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım ya
Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?
- 8 Mayıs 2013
- 11.896
- 25.514
Bu kadar mükemmel olmaya çalışırsanız doğumdan sonrası tam bir kaos olur. Emin olun mükemmel olmaya çalıştıkça işler çekilmez bir hal alıyor. Her şey zaten yolunda gitmeyecek, düşündüğünüz gibi olmayacak. O yüzden kendinizi bu kadar şartlamayın. Esnek olun. Ben ilk yıl çok dert ettim ama sonra bebeğin ritmine uymak, biraz olayları akışına bırakmak gerektiğini anladım. Mahallenin En Mutlu Bebeği kitabını okuyun, doğal anneliği araştırın, emzirme gruplarına üye olun ve emzirmenin en temel şey olduğunu öğrenin. Kutsal bir şey değil emzirmek ama bebek için elzem. Bebek doğana kadar bunları araştırın, öğrenin, alışveriş yapın bol bol emin olun minik kıyafetler aldıkça gelip içini doldurmasını isteyeceksiniz :)
- 7 Şubat 2020
- 65
- 113
İstemeden girilecek bir süreç kesinlikle değil. İnan maddi ve manevi ve fiziksel olarak korkunç yıpranıyorsun. Ben hep hamile kaldığımda çok mutlu olacağımı sanıyordum. Çocuk istemedim değil. İşte toplum baskısı bir çocuk olsun artık istiyorum diyordum. Ama şimdi hamile kaldığımda ve ayrıntıları düşünmeye başladığımda istemediğimi hissetmeye başladım. Mesela doğum. Doktoruma dedim ki beni bayiltin. Ben görmek istemiyorum. Korkuyorum. Epidural falan doğumlar var mesela ben bunu yapamam. Bu beni çok ama çok korkutuyor.
- 8 Mayıs 2013
- 11.896
- 25.514
- 8 Mayıs 2013
- 11.896
- 25.514
- 12 Ekim 2009
- 18.678
- 24.178
Valla ilk 5 ay ben de bir şey anlamadım. Zaten bulantıydı kusmaydı derken hamileliğe ve bebeğe odaklanamıyorsun. Sonra onun o minicik tekmelerini gün boyu bekler hale geliyorsun, kontrolleri iple çekiyorsun, ultrason hiç bitmesin istiyorsun Bence bebeğinizi hissetmeye başlayınca bağ da kuracaksınız o zaman..
Bence bebeğinizi hissetmeye başlayınca bağ da kuracaksınız o zaman..
- 25 Mart 2019
- 380
- 173
Daha çok yeni bunu hissetmemiz için benim de tahmını 4haftalığa doğru gıdıyor bırde baska problemler oldumu (kadın hastalığı) ınsan etkılenıyor benımde çikolata kistim vardı solda 9ay tedavı gordum ama bir mm bile ufalmadı cocuk ıstememeye baslıyor ikennnn tak hamıleyımm35 yaşında hamile kaldım. Hem de iki tüp bebek denemesinden sonra. Yapanlar bilir, gerçekten bebek istemeyenlerin kaldırabileceği bir süreç değildir tüp bebek. Bir sürü iğne ilaç operasyonlar. Gerçekten çok zor süreçlerden geçtim. Eşim 39 yaşında o çok fazla baba olmak istiyor. 6 yıldır evliyiz. Doğal olarak çevremizdeki herkesin çocuğu var. Herkes birinci yaş, ikinci yaş partileri, diş partileri, sünnetler okula başlamalar derken zaman geçiyor geç kalıyoruz tüm bu sosyal ortamlarda çocuksuz dikkat çekiyoruz ve çok fazla soru alıyoruz diye çocuk işini kafaya taktık. Aslında hiç bir sorunumuz yokken tüp bebek yaptırdık daha fazla vakit kaybetmeyelim, planlı olsun istedik. Nitekim hamile kaldım. Ama ben kendimi anne gibi hissetmiyorum. Herkes çok mutlu tebrik edenler, ağlayanlar vs. ama ben çok kaygılıyım. Anne olmak istemiyorum. Çocuk sorumluluğu istemiyorum. Neden anne olmak konusunda böyle bir adım attım onu bile bilmiyorum. Sanki basiretim bağlandı ve ve böyle ne olacaksa olsun moduna girdim ve hamile de kaldım. Eşim çok mutlu, ailelerimiz çok mutlu ama ben çok ciddi depresyondayım. Ne yapmam lazım. Annelik bir hormon mudur? Sonradan gelir mi? Mesela bana güzel anne fln diyorlar çok garip geliyor. Bebek emzirmek çok çirkin geliyor. Ben karnım şiş gezemem utanırım ya
Böyle şeyler yaşayan insanları okuyorum, değiştiğini söylüyorlar ama emin olamıyorum. Onların üç sene sonra neler yaşadığını göremiyorum. Neler oldu nasıl alıştılar. Ya çok daha uzun sürerse? Ya ben de çocuklarını bırakıp kaçan kadınlar gibi olursam? Ne yapmam lazım acaba? geçer diye beklesem mi? bir doktordan yardım mı alsam?
bence guzel düşün guzel olsun,gercekten psıkolojıde onemlı ve onu kendımız yonetıyoruzzz herşey senın elınde
Hayırlısını ve sağlıklısını dilemek gerekır artık
bende tam hıssedemıyorum şuan mesela yeni oldugu ıcın benceBenzer Konular
