- 23 Mart 2021
- 65
- 50
- 38
-
- Konu Sahibi CevahirKadirZeynep
- #1
Merhaba Arkadaşlar
Biliyorum benim gibi kim bilir kaç tane kadın var ama bunu kendime inandıramıyorum.Sanki bir tek benim başımdaymış gibi birtek bana oluyormuş gibi oluyor.Alllahım kimseye ruh hastalığı vermesin gerçekten yaşamayan bilemez.Benim 7 yaşında bir kızım var ve 28 haftalık hamileyim.Daha önceden depresyonum vardı malesef.İlk kızımı doğururken çok sıkıntılar yaşadım. Epidurel sezeryan doğum yaptım.Omur iliğimde sıvı kaçağı oldu.Ve çok zor günler geçirdim.Herkes psikolojik sandı.Baş ağrılarım,halisilasyonlarım uykusuzluklarım vb.. Meğerse ondanmış.Doğumdan bir hafta sonra tekrar bir operasyona girdim omuriliğime yama yapıldı.İyileştim ama bu bende panik atak lohusa depresyonu olarak kaldı malesef.40 gün kustum sürekli.Daha sonraki bir yıl çok zorlu geçti.Emzirdiğim için ilaç alamadım.Yavaş yavaş atlattım.Fakat malesef ara ara gelip beni yokladı.Uzun yola çıkamamak kaldı mesela.Sonra kendi kendime iyileştiğimi düşünüp birden hamile kaldım.Kızım çok istiyordu kardeşi olsun.Fakat malesef iyileşememişim.Şuanda 28 haftalığım ve şekerim var insülün kullanıyorum.Yine kusmaya başladım.İçimdeki bu bitmek bilmeyen hiçlik duygusu ve en kötüsüde pişmanlık.Hazır değilmişim neden kalkıştım ikinci çocuğa diye.Hemen linç etmeyin biliyorum çocuk sahibi olmak için yanıp tutuşan anneler var ama inanın kötü durumdayım evde bekleyen bir evladım,karnıımda büyüyen bir bebeğimle ben sürekli ağlıyorum ve sürekli kusuyorum.Yemek yemek için dua ediyorum Allaha.Neyapacağmı şaşırdım öncelikle sizden dua isyiyorum benim için ne olur dua edin.Birde benim giib olup düzelen varmı varsa nasıl yapmış banada anlatırsanız çok sevinirim.
Biliyorum benim gibi kim bilir kaç tane kadın var ama bunu kendime inandıramıyorum.Sanki bir tek benim başımdaymış gibi birtek bana oluyormuş gibi oluyor.Alllahım kimseye ruh hastalığı vermesin gerçekten yaşamayan bilemez.Benim 7 yaşında bir kızım var ve 28 haftalık hamileyim.Daha önceden depresyonum vardı malesef.İlk kızımı doğururken çok sıkıntılar yaşadım. Epidurel sezeryan doğum yaptım.Omur iliğimde sıvı kaçağı oldu.Ve çok zor günler geçirdim.Herkes psikolojik sandı.Baş ağrılarım,halisilasyonlarım uykusuzluklarım vb.. Meğerse ondanmış.Doğumdan bir hafta sonra tekrar bir operasyona girdim omuriliğime yama yapıldı.İyileştim ama bu bende panik atak lohusa depresyonu olarak kaldı malesef.40 gün kustum sürekli.Daha sonraki bir yıl çok zorlu geçti.Emzirdiğim için ilaç alamadım.Yavaş yavaş atlattım.Fakat malesef ara ara gelip beni yokladı.Uzun yola çıkamamak kaldı mesela.Sonra kendi kendime iyileştiğimi düşünüp birden hamile kaldım.Kızım çok istiyordu kardeşi olsun.Fakat malesef iyileşememişim.Şuanda 28 haftalığım ve şekerim var insülün kullanıyorum.Yine kusmaya başladım.İçimdeki bu bitmek bilmeyen hiçlik duygusu ve en kötüsüde pişmanlık.Hazır değilmişim neden kalkıştım ikinci çocuğa diye.Hemen linç etmeyin biliyorum çocuk sahibi olmak için yanıp tutuşan anneler var ama inanın kötü durumdayım evde bekleyen bir evladım,karnıımda büyüyen bir bebeğimle ben sürekli ağlıyorum ve sürekli kusuyorum.Yemek yemek için dua ediyorum Allaha.Neyapacağmı şaşırdım öncelikle sizden dua isyiyorum benim için ne olur dua edin.Birde benim giib olup düzelen varmı varsa nasıl yapmış banada anlatırsanız çok sevinirim.