sana diyorum bakma ben de sakin olamadım hiç. adet günüm yaklaştıkça geriliyordum. adet olduğumda ise zırıl zırıl ağlıyordum. en son baktım çok yıprandım. kalp sorunum çıktı, beyinde tümör falan olabilir dedi doktor. mr, tomografi derken bebeği unuttum. hatta o kadar yoğunlaştım ki o sorunlara çocuk için doktora gitmeye başladığım halde tün randevuları erteleyip duruyordum. allahtan kalpte, beyinde hiçbir sorunum çıkmadı her şey temiz çıktı. sonra bu çocuk meselesi beni hasta edecek diye vazgeçtim. kendime göre plan yaptım. kurslar, iş değiştirme vs. sonra hamile kaldım... böyle anlatırlardı ben de sinir olurdum. olmuyor işte diye.. ama olacağı zaman oluyormuş..
ablam da 5 sene tedavi gördü. tüp bebek, aşılama vs. hiçbir şey fayda etmedi, işe yaramadı. o ağladı biz ağladık, mahvolduk. en son çocuktan vazgeçti. kpss çalışıp öğretmen olarak atandı. yeni şehre taşındı. iki ay sonra kendiliğinden hamile kaldı. şimdi bebeği 8 aylık.
ben anlamadım gitti bu hamilelik nasıl oluyor..
allah hepimizin yardımcısı olsun... kimsenin kucağı boş kalmasın, olana kadar sabır versin, doğanlara sağlık versin...