- Konu Sahibi mutsuzumben
- #1
Merhaba arkadaşlar
Kimseye açamadığım bi derdim var buraya da çok düşünerek yazma kararı aldım
Ben yeni nişanlandım 9 aylık bir ilişkim var 25 yaşındayım..
Elbette beni tanımadığınız için anlattıklarım size taraflı gibi gelecek kendimi kayırıyomuşum gibi ama değil
Şöyle ki
Geçen gün nişanlımın doğumgünüydü ve o gün çok güzel bi gün geçirdik akşam eve dönerken facebook dan bahsediyorduk hesaplarımızı kapatıp tek bi hesap kullansak felan derken.. bende nasıl olacak deyip onun ismini kendi ismimi söleyip sonunada eski erkek arkadşaımın soyadını söledim ama nasıl yaptığımı fark etmedim aklımda olan düşündüğüm bir şey değildi o akşam gece ona derdimi anlatmaya çalıştım ama yok oda eski erkek arkadaşımın (araştırıp öğrenmiş) onun soyadını bildiği için şok oldu çok kızdı delirdi hatta yıkıldı bi türlü onu ikna edemedim.. normalde öfkesi çok zor dinen biri ve bu konuda sürekli karşı karşıya geliyoruz hata olduğunu nasıl yaptığımı anlayamadığımı özürlerimi dilesemde hiçbişeye yaramadı ertesi gün görüştük zar zor hiç konuşmadı bende biyerde oturduk bişeyler içtik kalktık nie konuşmuosun felan dedi bu defa o hiç konuşmadığı için yaptığım aptallığı unutup bende öfkelendim ters davrandım ağzıma geleni söledim çünkü sabrım tükenmişti gitmek istedi bırakmadım kolndan tuttum kendimi kaybetmiştim beni anlamadığını görmek içimdeki sevgisini bilmiyormuş gibi aklın zaten sürekli eskide vs Allah söletti demesi felan beni iice çilden çıkartmıştı bu arada kolunu tutuorum tutarken sıktım canını acıtmaya çalıştım öfkemden iice kontrolsüzleştim adeta ve sonra o da tabii ki .. nişan yüzünü çıkarttım verdim bitti dedim yemin ediyorum takmayacağım bidaha gerekirse eskiye döneceğim gerekirse görüşeceğim madem böle şüphelerin var göreceksin felan die tahrik ettim onu ve sonunda bırakıp giderken geri döndüm telefonum ondaydı geri almama kalmadan sanırım tüm sabrını sınamıştım bikaç tokat yedim ondan sokakta her şey çok kötüydü .. bu birkere daha olmuştu ve sonra çok pişman olduğunu sölediğini vicdan azabı çektiğini çok çok özürler dileyerek kendini affettirmeye çalıştığı halde bidaha aynı şeyi yaptı bana.. belkide ben hak etmiştim kötü davranışını ama bölesine tokat yemeği sokakta rezil olmayı mı hak etmiştim bilmiorum onun beni baştan beri hiç anlamıyor olması halinde daha fazla özveriyle sabırla anlatmam gerekmezmiydi bunun hata olduğunu daha sakin sıcak davranmam gerekmezmiydi üzülüyorum yaptıklarım sölediklerim utanç vericiydi onunda ve biz akşamına özürdilemesiyle barıştık onursuz gurursuzmuyuz biz neyiz de bu kadar aşağılık bi durumun sonunda biaraya gelebiliyoruz:S
içim çok huzursuz ve hiç ii değilim nereye varıcak bu ilişki .. kendi kendimi yiyip bitiriorum dışarıdan mutlu gözükmekten yoruldumm
bana bi akıl bi fikir verin .. herşeye rağmen ondan vazgeçmek istemiyorum seviyorum normalde herşey çok güzelken tartışmada gözümüz bu kadar nasıl kör olabiliyorr anlamıyorum:S ...
Kimseye açamadığım bi derdim var buraya da çok düşünerek yazma kararı aldım
Ben yeni nişanlandım 9 aylık bir ilişkim var 25 yaşındayım..
Elbette beni tanımadığınız için anlattıklarım size taraflı gibi gelecek kendimi kayırıyomuşum gibi ama değil
Şöyle ki
Geçen gün nişanlımın doğumgünüydü ve o gün çok güzel bi gün geçirdik akşam eve dönerken facebook dan bahsediyorduk hesaplarımızı kapatıp tek bi hesap kullansak felan derken.. bende nasıl olacak deyip onun ismini kendi ismimi söleyip sonunada eski erkek arkadşaımın soyadını söledim ama nasıl yaptığımı fark etmedim aklımda olan düşündüğüm bir şey değildi o akşam gece ona derdimi anlatmaya çalıştım ama yok oda eski erkek arkadaşımın (araştırıp öğrenmiş) onun soyadını bildiği için şok oldu çok kızdı delirdi hatta yıkıldı bi türlü onu ikna edemedim.. normalde öfkesi çok zor dinen biri ve bu konuda sürekli karşı karşıya geliyoruz hata olduğunu nasıl yaptığımı anlayamadığımı özürlerimi dilesemde hiçbişeye yaramadı ertesi gün görüştük zar zor hiç konuşmadı bende biyerde oturduk bişeyler içtik kalktık nie konuşmuosun felan dedi bu defa o hiç konuşmadığı için yaptığım aptallığı unutup bende öfkelendim ters davrandım ağzıma geleni söledim çünkü sabrım tükenmişti gitmek istedi bırakmadım kolndan tuttum kendimi kaybetmiştim beni anlamadığını görmek içimdeki sevgisini bilmiyormuş gibi aklın zaten sürekli eskide vs Allah söletti demesi felan beni iice çilden çıkartmıştı bu arada kolunu tutuorum tutarken sıktım canını acıtmaya çalıştım öfkemden iice kontrolsüzleştim adeta ve sonra o da tabii ki .. nişan yüzünü çıkarttım verdim bitti dedim yemin ediyorum takmayacağım bidaha gerekirse eskiye döneceğim gerekirse görüşeceğim madem böle şüphelerin var göreceksin felan die tahrik ettim onu ve sonunda bırakıp giderken geri döndüm telefonum ondaydı geri almama kalmadan sanırım tüm sabrını sınamıştım bikaç tokat yedim ondan sokakta her şey çok kötüydü .. bu birkere daha olmuştu ve sonra çok pişman olduğunu sölediğini vicdan azabı çektiğini çok çok özürler dileyerek kendini affettirmeye çalıştığı halde bidaha aynı şeyi yaptı bana.. belkide ben hak etmiştim kötü davranışını ama bölesine tokat yemeği sokakta rezil olmayı mı hak etmiştim bilmiorum onun beni baştan beri hiç anlamıyor olması halinde daha fazla özveriyle sabırla anlatmam gerekmezmiydi bunun hata olduğunu daha sakin sıcak davranmam gerekmezmiydi üzülüyorum yaptıklarım sölediklerim utanç vericiydi onunda ve biz akşamına özürdilemesiyle barıştık onursuz gurursuzmuyuz biz neyiz de bu kadar aşağılık bi durumun sonunda biaraya gelebiliyoruz:S
içim çok huzursuz ve hiç ii değilim nereye varıcak bu ilişki .. kendi kendimi yiyip bitiriorum dışarıdan mutlu gözükmekten yoruldumm
bana bi akıl bi fikir verin .. herşeye rağmen ondan vazgeçmek istemiyorum seviyorum normalde herşey çok güzelken tartışmada gözümüz bu kadar nasıl kör olabiliyorr anlamıyorum:S ...
Son düzenleme:
