- 27 Haziran 2018
- 2.537
- 2.394
- 133
- 27
- Konu Sahibi 777mutluluk
- #1
Merhaba,umarım hepiniz iyisinizdir.Ben bu aralar çok üzgünüm.Birinin bana sımsıkı sarılıp seni anlıyorum ve senin yanındayım demesine o kadar ihtiyacım var ki.Etrafımda insanlar var ama ben o kadar yalnız hissediyorum ki.Annem çok depresif ve kaygılı bir insan.Ev içinde koşturur durur.Babam parayı çok seven biri,cebimde param olsun başka bir şeyim olmasın tarzında düşünen biri.Kızkardeşim ile aramda güçlü bir kardeşlik bağı yok,yaptığım şeyleri anneme yetiştirmeyi çok sever.Onunla asla beraber bir etkinlik yapamayız,hep daha önemli işleri vardır.Özeniyorum kardeşiyle beraber sinema, tiyatroya,gezmeye giden insanları görünce.Erkek kardeşimde kendi halinde biri,onunla da güçlü bir bağımız yok.İnstagramda ailesiyle güzel vakit geçirenleri,gezenleri gördükçe üzülüyorum.Biz öyle değiliz,olamadık.Sevgilim var ama sevgisinden emin değilim.İlgisini seviyorum.Bana sımsıkı sarılıp üzerime titresin istiyorum.Hayalini kurduğum sevgi böyle.Yine Instagrama baktığımda çok güzel birbirine sarılan sevgililer görünce içim acıyor,öyle sevilmiyormuşum gibi geliyor.Huzursuz,mutsuz ve yalnız hissediyorum.Arkadaşlarım var ama hep ben ararım,en son kim beni aradı hatırlamıyorum bile.Sevilen,güzel arkadaşları olanları görünce içten içe çok üzülüyorum,benim de böyle anılarım olsun çok istiyorum.Hayatımı nereden tutsam elimde kalıyor gibi.Çok sevilmek,el üstünde tutulmak istiyorum.