- 4 Haziran 2017
- 102
- 65
- 13
- 31
- Konu Sahibi Sevdasi_hilal
-
- #1
Derdim eşim, ailem vs vs değil.
Derdim gözümün altında oluşan şişlikler.
Böyle gözaltı morluğu falan değil bi fondotene bakar kapatmak keske mor olsaydı...
Çocukluğumdan beri hep hasta gibi görünüyorum. Hep şiş. Biraz ağlayım daha fazla şiş. Gece gözlerimi kaşıyım yada biraz uyku düzenim bozulsun bu sefer hem mor hem şiş. Yumruk yemiş gibiyim. Yıllarca "keşlere dönmüşsün, damardan mı alıyorsun" espirilerini duydum. Anlayacakları şekilde espiriyle karsılık verip kendimi öyle kabul edip kendimle barışık olmuştum ama artk kendime küstüm. Resim çektirmeyi poz vermeyi çok seviyorum. Ama her çektiğim resmi anında kimseye gösteremiyorum mutlaka programla gözaltlarımı siliyorum düzenliyorum resmlerimi. Düğün günü gözlerim daha beter şişmişti zaten. Dış çekim resmlerimizi seçerken resimleri seçmek istemedim herkesin içinde. Çünkü gözaltlarım kendi Cumhuriyetini kurmuş. Seçtiğimiz resmleri elbette shopladı adam öyle verdi ama sade hali seçerken beni hayattan soğuttu. Gözaltı torbalarıma bak ya demiştim eşim ise "pazar torbaları" deyip gülmüştü eşim el içinde çok patavatsızdır. Ha söylediği doğru mı doğru. Ona lafım yok. Ama incindim. Gocundum. Aylar geçti içimden bu geçmedi. Bi kaç daha patavatsızlık yapınca Eşime konuyu açıp "beni Allah böyle yarattı. Sen beni böyle sevdin. Yanında en sade halimle durdum. Hiç lafını etmedin. Beğenmiyosan evlenmeyebilirdin.Ama Allah böyle yaratmış, ne sorgulayabilirim nede isyan edebilirim. Sen hadi benim bir kirpiğimi yarat yapabiliyorsan daha güzelini yap" dedim mahcup oldu utandı sustu ben seni seviyorum şaka yapmıştım sen böyle daha güzelsin ben onları da seviyorum dedi durdu. Her neyse göz altlarımın konusu çoktan kapandı gitti de ben resmlerime bakmak istemiyorum, artk her resmi düzenlemek istemiyorum yaşım daha 24-25 ben kendimi bildim bileli böyleyim ama yoruldum sanki. Korkuyorum 30lu yaşıma gelince koca karı gibi olacağım diye. Sabah uykudan uyanan insanlara bakıyorum sanki hiç uykudan kalkmış gibi değiller. Ama ben geceden dayak yiyip kalkmış gibi oluyorum. Gözlerim miyop astigmat gözlük kullanıyorum. O bari sansür oluyor. Gözlerimi çizdirsem kabak gibi çıkacaklar ortaya. Yapım gereği çok duygusalım azcık ağlayım tamam çuvala dönüyor.. Derdim takıntıya dönüşüyor artk. Psikolojik olarak çökmemem için napmam lazım? Estetik olabilirmiyim yani geçer mi? Size şuanki halimin resmini atıyorum. Napabiliriz buna? Sonum estetik zaten biliyorum. bu konuyu kimseye söylemedim size yazıyorum uzun oldu kusura bakmayın.