Okuma yazmayi ogrendigimden beri gunluk tutarim. Gerci ilkokulda tuttugum gunluk kaybolmasaydi iyi olurdu ama ondan sonrakiler benimle. Eskiden hergun yazardim. Simdi belki haftada bir belki yilda bir yaziyorum, hic belli olmuyor. Sadece icim dolunca yaziyorum artik. Su anda yazasim var mesela. Gunlugume dokmek istediklerim icimde tasti... Alistim bir de. Sadece gunluk degil, elime gecen kagida da oturup gunluk yazdigim, sonra o kagitlari sakladigim oluyor. Daha gecen gun kac sene once yazdigim bir kagit buldum gunlugumun ortasinda. Cok hosuma gitti. Ben bu tur kisisel hatiralari cok severim. Gunluklerim benim hazinem gibi. Nadiren rastgele bir sayfasini acar, roman okur gibi okurum. Hep de gulumserim okurken, bazi yasadiklarimi cok net hatirlarim okudukca, bazen de "aa boyle mi olmus" diye sasiririm okurken. Velhasil ben seviyorum gunluk olayini. Ha, benim babam cok meraklidir. Gunluklerimi ondan kacirmaya calisiyorum. Zaten okudu bile cogunu ama, iste... Napayim, babam okuyor diye yazmayayim mi yani... :)
Soruna gelince... Gunluk tutmak cok mantikli bence. Ama tutabilmek herkese gore degil. Cunku herkesin rahatlama, stres atma sekli farklidir. Benim gibiler yazarak rahatlar, o yuzden gunluk son derece mantikli ve uygundur. Sen istemiyorsan, sadece gunluk tutayim diye tutarsan, evet mantiksizlik olur. Icinden gelmiyorsa tutma. Yazmanin insani cok rahatlattigini dusunuyorum, o yuzden ben denemeni tavsiye ederim.