merhaba arkadaşlar :2:
Nisan ayında eşimden ayrıldım. Şimdi ailemle yaşıyorum. Aynı zamanda öğrenciyim.
Eşimden kötü şekilde ayrıldım. Psikolojik açıdan çok zor durumdaydım.
Okuldan bi arkadaşımın sevgilisi beni biriyle tanıştırmak istedi eşimden ayrıldıktan 2 ay sonra.
Bigün bir ortamda tanıştık.Hoş,yakışıklı biriydi.. Ben istesem o istemez belki dedim üstüne düşmedim olayın.Arkadaşımdan numaramı almış mesaj attı bana bir kaç gün mesajlaştık. Görüşmeye başladık. O bi dershanede öğretmenlik yapıyordu benimde ünv. son senemdi. Çok iyi anlaştık. Ama bi sorun vardı maddi açıdan durumu çok kötüydü. Stajer öğretmen olduğu için 200 tl maaş alıyordu. Evleride kira.
Zor bi hayatı vardı ama ben bunları hiç önemsemedim. Bazen bir yere gittiğimizde hesabı felan ben veriyordum. bazen cebinde parası olsun diye harçlık veriyordum ona. Annesi gibi olmuştum neredeyse.
Bigün buluşmamıza 1 saat var mesaj geldi bana..
''Sen çok iyi birisin. seni kandıramam. Yanında herşey çok güzel ama eve gidince hiçbir şey hissetmiyorum. Ayrılalım. Hoşcakal.''
O kadar sinirlendim ki ne mesaj attım nede arkadaş ortamında onun konusunu yaptım.
Eski eşim gene ortaya çıktı zor günler geçirdim. Dayak bile yedim.
Eşimden dayak yediğim onun kulağına gitmiş. Bana mesaj attı. Konuşacak birine ihtiyacım vardı. Herşeyi anlatmadım ona ama onunla konuşmak iyi gelmişti bana. Tekrar mesajlaşmaya başladık.
2 ocak günü tamamen sevgili olmaya karar verdik. O günlerde de o dershaneyi bıraktı. Evdeydi. Bende okulu boşlayıp her gün onun yanına gittim. O kadar güzel günler yaşadım ki. İlk defa böyle mükemmel şeyler yaşadım. Sanki dünyada sadece ikimiz vardık. Bir gün görmesek birbirimizi deli gibi özlüyorduk. Ama hep maddi sorunları çok takıyordu. Bankayada borcu vardı. Beraber para biriktirip bankaya borcunu kapatmaya çalışıyorduk. Yemeyip içmeyip paramı onunla paylaşıyordum. Kuruşları bile hesaplıyorduk. Oysa benim ailemin durumu çok iyi. Hiçbir şekilde ailemden parada almıyordum. Hafta sonları parttime çalışıp kazandığımı ona veriyordum. O ise bütün gün evde oturuyordu. At yarışı oynayıp kazandığında kazandığı parayı içkiye veriyordu. Ama seviyordum evet bunun adı sevgiydi o yüzden karışmıyordum ona zoruma gitsede susuyordum. Çalışması gerktiğini söyleyince annem gibi başlama diyordu. Zaten hep bunun yüzünden tartışma çıkıyor sende yapma bari diyordu.
Her yerde çalışamayacağını o kadar sene boşuna okumadığını söylüyordu. Ne kadar kızsamda bişey diyemiyordum. Çocuğum gibiydi. Öyle çok bağlandık ki birbirimize. Her dakikamızı beraber geçiriyorduk. Arkadaşlarıyla buluştuğunda. At yarışı izlemeye hipotroma gittiğinde hep beraberdik. Ben yanında olmadığım zaman sürekli aklı bende oluyordu ona mesaj atmadığımda meraklanıyordu. Hafta sonu çalıştığım bigün iş yerinde bile sürekli onunla mesajlaşıyordum. yaptıklarımı ayrıntısına kadar bilmek istiyordu. Patronum bu mesajlaşma durumundan şikayetçiydi. En sonunda telefonları topladı bizden çıkışta vermek üzere ama ben ona haber veremedim bu durumu. Aradan 2 saat geçti iş yerinin kapısında onu ağlarken gördüm. Kaç defa aramış o aradıkça patronum mesgule alıyormuş. Sonra telefon kapanmış bana ulaşamayınca bişey oldu sanıp ağlaya ağlaya beni görmeye geldi. Onu o halde görünce elim ayağım kitlendi patrona onun yüzünden olduğunu söyleyip işi bıraktım. Artık ikimizde işsizdik. Okulada gitmiyordum hiç. Sırf onu biraz daha fazla görmek için. Beraber yemek yapıyorduk. evde temizlik yapıyorduk. Beni hiç kaybetmek istemediğini söylüyordu. Öyle mutluyduk ki.. Çok büyük kavgalarımız olmadı. Tek sorunumuz benim en yakın arkadaşımdı.
En yakın arkadaşım doğulu ve ailecek pkkyı destekliyorlar. Ama bizim onunla hiç siyasi konuşmamız olmamıştır. Bu kişi benim bebeklik arkadaşım. ailecek ailesiyle samimi olduğumuz biri.
Bigün ailem onlarla tatil planı yapmışlar. bende bu durumdan ona bahsettim. Eğer benim mutsuz huzursuz olmamı istemiyorsan o gün bana mesaj atma dedi. Bende sinirlenip bağırdım ona ''eğer sırf bu yüzden mutsuz huzursuz olacaksan yapacak bişey yok nasıl istiyorsan öyle ol'' dedim
O da sinirlenip kalkıp mutfağa gitti saatlerce oturup sigara içti. Yanıma bile gelmedi en sonunda bende sinirlendim. Eve gidiyorum artık dedim. Hiç konuşmadan beni arabaya bindirdi. Eve geldim 2-3 gün mesajlaşmadık. Bana cezalı olduğumu söyledi. Ben o mesaj atmadıkça bir sürü mesaj attım en sonunda ''beni rahat bırak kafamı toplayayım'' dedi. Bense dinlemeyip bir sürü affetmesi için mesaj attım. Ama hiçbirine cevap yok. Ertesi sabah gene aramayınca sinirlenip. Ben böyle bir cezayı haketmedim hoşcakal. yazdım ama sinir anımda. O da bunu nasıl dersin yazık bende kimi sevmişim dedi. Herşey bitti. O günden sonra öyle bi adam oldu ki onu hiç böyle tanımamıştım. Aradım açmadı. mesaj attım cevap yok. En son kalkıp evine gittim. Olmayacağını benim değişmeyecegimi hep bağırıp çağırdığımı bana inancının kalmadığını söyledi. Yalvardım. Bırakma dedim. Ben ağladım. Oda ağladı hemde çok kötü zor olacagını, çok acı çekeceğini söyledi ama bittiğini söyledi. Gözyaşlarımı sildi. Sarıldık birbirimize gene doya doya. Son kez öptük birbirimizi. Bana yeni hat almıştı onu istedi yada kendi hattını kıracağını söyledi bende hattımı verdim yoksa dedim sürekli sana ulaşmaya çalışacagım. Şimdi üstünden 3 gün geçti.. Deli gibi acı çekiyorum. Ona bi mektup yazdım bugün gittim posta kutusuna bıraktım. Çok kötü acı çekiyorum. Neden bu hale geldik, saçma sapan bi nedenden neden ayrıldık, madem o kadar acı çekecek neden ayrıldı benden? Anlayamıyorum hemde hiç hep zor şeyler yaşıyorum. Çok yoruldum artık çook. Bana yardım edin kızlar nasıl atlatacağım bu durumu
Nisan ayında eşimden ayrıldım. Şimdi ailemle yaşıyorum. Aynı zamanda öğrenciyim.
Eşimden kötü şekilde ayrıldım. Psikolojik açıdan çok zor durumdaydım.
Okuldan bi arkadaşımın sevgilisi beni biriyle tanıştırmak istedi eşimden ayrıldıktan 2 ay sonra.
Bigün bir ortamda tanıştık.Hoş,yakışıklı biriydi.. Ben istesem o istemez belki dedim üstüne düşmedim olayın.Arkadaşımdan numaramı almış mesaj attı bana bir kaç gün mesajlaştık. Görüşmeye başladık. O bi dershanede öğretmenlik yapıyordu benimde ünv. son senemdi. Çok iyi anlaştık. Ama bi sorun vardı maddi açıdan durumu çok kötüydü. Stajer öğretmen olduğu için 200 tl maaş alıyordu. Evleride kira.
Zor bi hayatı vardı ama ben bunları hiç önemsemedim. Bazen bir yere gittiğimizde hesabı felan ben veriyordum. bazen cebinde parası olsun diye harçlık veriyordum ona. Annesi gibi olmuştum neredeyse.
Bigün buluşmamıza 1 saat var mesaj geldi bana..
''Sen çok iyi birisin. seni kandıramam. Yanında herşey çok güzel ama eve gidince hiçbir şey hissetmiyorum. Ayrılalım. Hoşcakal.''
O kadar sinirlendim ki ne mesaj attım nede arkadaş ortamında onun konusunu yaptım.
Eski eşim gene ortaya çıktı zor günler geçirdim. Dayak bile yedim.
Eşimden dayak yediğim onun kulağına gitmiş. Bana mesaj attı. Konuşacak birine ihtiyacım vardı. Herşeyi anlatmadım ona ama onunla konuşmak iyi gelmişti bana. Tekrar mesajlaşmaya başladık.
2 ocak günü tamamen sevgili olmaya karar verdik. O günlerde de o dershaneyi bıraktı. Evdeydi. Bende okulu boşlayıp her gün onun yanına gittim. O kadar güzel günler yaşadım ki. İlk defa böyle mükemmel şeyler yaşadım. Sanki dünyada sadece ikimiz vardık. Bir gün görmesek birbirimizi deli gibi özlüyorduk. Ama hep maddi sorunları çok takıyordu. Bankayada borcu vardı. Beraber para biriktirip bankaya borcunu kapatmaya çalışıyorduk. Yemeyip içmeyip paramı onunla paylaşıyordum. Kuruşları bile hesaplıyorduk. Oysa benim ailemin durumu çok iyi. Hiçbir şekilde ailemden parada almıyordum. Hafta sonları parttime çalışıp kazandığımı ona veriyordum. O ise bütün gün evde oturuyordu. At yarışı oynayıp kazandığında kazandığı parayı içkiye veriyordu. Ama seviyordum evet bunun adı sevgiydi o yüzden karışmıyordum ona zoruma gitsede susuyordum. Çalışması gerktiğini söyleyince annem gibi başlama diyordu. Zaten hep bunun yüzünden tartışma çıkıyor sende yapma bari diyordu.
Her yerde çalışamayacağını o kadar sene boşuna okumadığını söylüyordu. Ne kadar kızsamda bişey diyemiyordum. Çocuğum gibiydi. Öyle çok bağlandık ki birbirimize. Her dakikamızı beraber geçiriyorduk. Arkadaşlarıyla buluştuğunda. At yarışı izlemeye hipotroma gittiğinde hep beraberdik. Ben yanında olmadığım zaman sürekli aklı bende oluyordu ona mesaj atmadığımda meraklanıyordu. Hafta sonu çalıştığım bigün iş yerinde bile sürekli onunla mesajlaşıyordum. yaptıklarımı ayrıntısına kadar bilmek istiyordu. Patronum bu mesajlaşma durumundan şikayetçiydi. En sonunda telefonları topladı bizden çıkışta vermek üzere ama ben ona haber veremedim bu durumu. Aradan 2 saat geçti iş yerinin kapısında onu ağlarken gördüm. Kaç defa aramış o aradıkça patronum mesgule alıyormuş. Sonra telefon kapanmış bana ulaşamayınca bişey oldu sanıp ağlaya ağlaya beni görmeye geldi. Onu o halde görünce elim ayağım kitlendi patrona onun yüzünden olduğunu söyleyip işi bıraktım. Artık ikimizde işsizdik. Okulada gitmiyordum hiç. Sırf onu biraz daha fazla görmek için. Beraber yemek yapıyorduk. evde temizlik yapıyorduk. Beni hiç kaybetmek istemediğini söylüyordu. Öyle mutluyduk ki.. Çok büyük kavgalarımız olmadı. Tek sorunumuz benim en yakın arkadaşımdı.
En yakın arkadaşım doğulu ve ailecek pkkyı destekliyorlar. Ama bizim onunla hiç siyasi konuşmamız olmamıştır. Bu kişi benim bebeklik arkadaşım. ailecek ailesiyle samimi olduğumuz biri.
Bigün ailem onlarla tatil planı yapmışlar. bende bu durumdan ona bahsettim. Eğer benim mutsuz huzursuz olmamı istemiyorsan o gün bana mesaj atma dedi. Bende sinirlenip bağırdım ona ''eğer sırf bu yüzden mutsuz huzursuz olacaksan yapacak bişey yok nasıl istiyorsan öyle ol'' dedim
O da sinirlenip kalkıp mutfağa gitti saatlerce oturup sigara içti. Yanıma bile gelmedi en sonunda bende sinirlendim. Eve gidiyorum artık dedim. Hiç konuşmadan beni arabaya bindirdi. Eve geldim 2-3 gün mesajlaşmadık. Bana cezalı olduğumu söyledi. Ben o mesaj atmadıkça bir sürü mesaj attım en sonunda ''beni rahat bırak kafamı toplayayım'' dedi. Bense dinlemeyip bir sürü affetmesi için mesaj attım. Ama hiçbirine cevap yok. Ertesi sabah gene aramayınca sinirlenip. Ben böyle bir cezayı haketmedim hoşcakal. yazdım ama sinir anımda. O da bunu nasıl dersin yazık bende kimi sevmişim dedi. Herşey bitti. O günden sonra öyle bi adam oldu ki onu hiç böyle tanımamıştım. Aradım açmadı. mesaj attım cevap yok. En son kalkıp evine gittim. Olmayacağını benim değişmeyecegimi hep bağırıp çağırdığımı bana inancının kalmadığını söyledi. Yalvardım. Bırakma dedim. Ben ağladım. Oda ağladı hemde çok kötü zor olacagını, çok acı çekeceğini söyledi ama bittiğini söyledi. Gözyaşlarımı sildi. Sarıldık birbirimize gene doya doya. Son kez öptük birbirimizi. Bana yeni hat almıştı onu istedi yada kendi hattını kıracağını söyledi bende hattımı verdim yoksa dedim sürekli sana ulaşmaya çalışacagım. Şimdi üstünden 3 gün geçti.. Deli gibi acı çekiyorum. Ona bi mektup yazdım bugün gittim posta kutusuna bıraktım. Çok kötü acı çekiyorum. Neden bu hale geldik, saçma sapan bi nedenden neden ayrıldık, madem o kadar acı çekecek neden ayrıldı benden? Anlayamıyorum hemde hiç hep zor şeyler yaşıyorum. Çok yoruldum artık çook. Bana yardım edin kızlar nasıl atlatacağım bu durumu
Son düzenleme:
ama görüşmeyi kes bence
