Gözümü ilk açtığımda gördüm seni...
Göz kapaklarım çıpıl çıpıl açılmaya çalışırken...
Önceleri garipsedim bir parça bıyıklarını...
Kim olduğunu anlamaya çalışırken
Beyazlar içinde bir hemşire bıraktı beni avuçlarına..
Ne kadar da kocamandı ellerin...
Avuçlarının arasında kayboluverdim...
Minik bir melek tanıştırdı seni bana...
" işte" dedi..
"bu adam BABAN senin !.."
Artık onun güvenli kollarındasın
Anan gibi, bir diğer parçan O senin..
Sonraları ne zaman düşeceğimi hissetsem
Hep yetişti güçlü kolların..
Ve kızsanda bazı bazı
Karşılıksız sevgiydi adı,
Şevkatti hep bakışlarının...
Çoğu zaman anlamadım seni biliyorum..
Hele yeni yetme ergenlik hallerimde..
Ne kadarda asi oluyordum...
İki lafımdan birinde hep itiraz doluydum
Seninse dudaklarından dökülenler hep aynı sözlerdi
" bizi bizim gibi olunca...
ana -baba olunca anlarsın...."
Haklısın o zamanlar seni hiç anlayamıyordum...
İnsan ekmek kavgasına düşünce..
Hele birde kara sevdalara..
Birde tek başına yaşam kavgası vermeye başlayınca..
Vakti zamanında burnuyla ittiği ,
O sevgi dolu baba şaplağına hasret kalınca ensesinde sırtında..
Hele birde güvenemeyince eşine dostuna
Daha iyi anlıyormuş be babam....
Ne çok insanlar gördüm babasını dahi tanımayan...
Daha doyamadan vedalaşan...
Şanslıyım ki sahibim sana...
Biliyorum ara sıra kızdırsamda...
Benim için bir lütufsun Tanrımdan..
SENİ ÇOK SEVİYORUM BE BABAM !...
alinti