- 17 Temmuz 2014
- 1.980
- 4.123
- 133
merhaba hanımlar.. konulara yaptığım yorumlardan eski konularımdan tanıyanlarınız vardır...
boşanalı 3 yıl oldu 2 çocuğum var allah bağışlarsa 3,5 ve 5,5 yaşlarında..
pazar günü anne nolur mangal yakalım dediler ben ailemle yaşıyorum tüm aile gideriz diye düşünmüştüm mangallık malzeme falan aldım ama annem avm ye gitmek istedi babam farklı bir yere gitmek istedi tabiki farklı planları olabilir bu çok normal biz zaten her zaman böyleyiz ailecek pek birlikte birşey yapamıyoruz dert bu değil..
vazgeçeyim dedim ama çocuklar anne nolur mangal yakalım piknik yapalım dediler.. boşa koydum dolmadı doluya koydum almadı.. düşündüm çocukların tuvaleti gelse o kadar eşyayı bırakıp nasıl gideceğim...
mangal yakma videosu izledim internetten.. yakabilcek miyim olacak mı , yer bulabilir miyim falan diye düşünürken taşıyabileceğim en asgari eşyayı toplayık düştük yollara..
kendimize yetecek kadar malzemeyi sırt çantamıza hazırladım, elimde bir poşet ve iki tane çocuk... eve en yakın piknik alanına gittik taksiyle (arabamız yok)..
uzun uğraşlar sonucu mangalı yaktım kömür tam yanmamış etlerin bi kısmı is oldu.. ordan bi güvenlik görevlisi geldi abla uzaktan gördüm o kömür tam yanmadı zehirlenmesin çocuklar dedi.. yandaki piknik yapan aileden rica ettim ateş olmuş mu diye sormaya...
etrafıma baktım aileler gülüyor oynuyor eğleniyor ailecek...
çocuklar hastalanır acile yalnız giderim... düğünü olur bayramı olur...ne bileyim boğazımda bir yumruk yutsam yutulmuyor kussam kusulmuyor..
gözlerim dolu dolu oluyor işime adapte olamadım.. bazen depreşiyor işte bu yalnızlık duygusu..
yaktık mangalımızı hafif yanık hafif çiğ yedik bir şekilde çocuklarında tuvaleti gelmeden bi top oynayamadan eimizde poşetler sırtıma çöken yalnızlık duygusu ile eve döndüm..
eski eşle bi piknik anımız bile yok malesef ama hayat bi gül beeee bi gül yüzüme..
geçenlerde çocuklarla kuaförcülük oynarken saçlarımı tarıyorlardı prenses annem diye insan buna ihtiyaç duyarmış meğer sevmek sevilmek bizede nasip olur inşallah ne diyelim ..
uzun oldu.. döktüm içimi kimseye anlatamadıklarımı...
her zaman bu psikolojide değilim tabi hatta bir derdim var' da ki konuları okuyup boşanamayan hemcinslerimi görünce aferin kız diyorum kendime.. dışardan herkes sen güçlü bir kadınsın diyor .. güçlü kadın ola ola erkekleşmişim gibi hissediyorum bazen kendimi..
Son düzenleme: