Herkes kendine gore yorum yapip belki abartildigini belki de sacmalik oldugunu dusunmeleri cok normal. Ben de 3 yillik evliyim ve kaynanam ve gorumcem yuzunden Turkiye`deki isimizi birakip Azerbaycan`a geldik.
Belki size cok abartili ya da evham gibi gelebilecek bu konular... ama ben bazi insanlarin gercekten ne kadar hasta ruhlu oldugunu birebir yasadim..
Hic bir zaman onlari uzmek ve saygisizlik etmek istemedim, ancak ben bebegimi kaybettigimde anladim ki, hic bir sey benden onemli degil... Bazi insanlar gercekten cahillik hastaligina tutuluyor.
Tabiki cok uzucu bir durum, ama elestirmek yerine insanlarin birbirlerine yardimci olmalari gerekir.
Ben once esimle beraber psikologa gittim, bazi seyleri daha iyi anladi. Simdi hem kendi ailemden, hem de esimin ailesinden uzaktayim, ama sunu cok iyi ogrendim, asla susmayacaksin.
Esimi cok sevmeme ragmen artik bu iliskinin yurumeyecegini anlamistim, kaynanam ve gorumcem beni kiskaniyorlardi, esim bana onlarin yanindayken cok ilgisizdi, bizim sinemaya falan gidecegimizi duysalar o aksam mutlaka biri hasta olurdu...
Bunlar sacma sapan gereksiz seyler gercekten,
Size tavsiyem ya esinizden vazgececeksiniz, ya da esiniz ailenizle sizin aranizda kalmayacak.
Asla esinizin ailesine karsi saygisizlik yapmayin, ama size saygisizlik yapmalarina da izin vermeyin. Susup icinize atmayin, uyarin, konusun, olmuyorsa uzak durun...
Su gunlerde Anne hasretiyle yaniyorsam bunun sorumlusu olan tum insanlara da hakkimi helal etmiyorum. Evet burda esimle daha mutlu ve huzurluyuz, ancak annemden ayri kalmak zor... Donersem Turkiyeye ayni seyleri yasarsam bu sefer bu kadar sabirli ve anlayisli olamam, cunku ben cok sey kaybettim, artik izin veremem...
Benimle benzer durumu yasayan arkadaslar, sakin saygisizlik yapmayin, sakin yalnisa yalnisla karsilik vermeyin, AMA sakin size saygisizlik yapilmasina izin vermeyin ve asla suskin kalmayin. Susacaksaniz da gorusmeyerek susun
