dr hanım aslında nereden başlasam bilemiyorum.ben güneydoğuda terör bölgesinde 3yıldır öğretmenlik yapıyorum.bu yıl özellikle kendimi kötü hissediyorum.
-küçüklüğümden beri ara ara kendi kendime konuşurum.
-geçmişi sorgulayıp duruyorum çok başarılıydım üniversitede buraya ilk atandığımda arkadaşlarım iyi yerlerde ben nası burada olurum düşündükçe kusma derecesine gelen bi dönem geçirdim.zamanla alıştım.
-hayatımla ilgili kararlarda şöyle olmasa böle olurdu şunu yapmasam böle olurdu gibi şeyleri çok düşünüorm.
-terörün içinde olma sebebiyle geleceğe umutsuz bakıyorum.
-beynimin içindeki düşünceler ensemde bi ağrı sanki.
-burda hayat çok sıkıcı neşeli konuşkan hareketli biriyim ben daralıyorum.hep gülümserim huyumdur .asık suratlı insanlardan ürküyorum.incitemem kimseyi incitilince çok üzülüyorumm
-eşimi bazen sıkacak kadar çok seviyorum bazen bu kadar niye sevmişim diye sorguluyorum.
-dr hanım eşim mesleği gereği çoğu zaman evde olmuo. çoğu zaman bu yalnızlık beni olmadık düşüncelere sürüklüyor.
diş gıcırdatıyorum,uykumda sayıklıyorum.
-buralarda psikolog yok kendi kendime aşabilir miyim.tayinimiz çıkınca düzelir umarım.