Gördüğüm şiddet, yediğim kazıklar

Cileklivanilinn

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
7 Aralık 2018
6.746
17.625
27
Merhabalar tekrardan,

Bir süredir annemle birlikte yaşıyorum. Kendisinin ayrıl-barış bir ilişkisi vardı fakat bitti. Daha önce bu adam için benimle arasını da açmıştı ve baya uzun süreli bir ilişkiydi.
Dün akşam televizyonda film izliyordum bir yandan da işle ilgili yapmam gereken bir şeyler vardı onu halletmeye çalışıyordum. Aniden mutfağa geldi ve benim ne kadar kötü biri olduğumdan, anlayışsızlığımdan, benden nefret ettiğinden bahsetmeye başladı. Bunu normal bi şekilde değil bağırarak söylüyor ve sesi büyük ihtimalle apartmanda yankılanıyordur. Öylece kalakaldım asla anlam veremedim. Ben tepki vermeyince iyice sinirlendi önümdeki laptopu alıp yere fırlattı. Saatlerce uğraştığım şeyler boşa gitti. Böyle ani çıkışlarını ve suçlamalarına alışığımdır ama ilk defa bu şekilde gözü döndüğüne şahit oldum. Kapıyı üstüne kapatıp içeri gittim. Mutfakta bir süre kendi kendine bağırmaya devam etti ve ağlamaya başladım elim ayağım titredi. İçeri yanıma geldi niye böyle davrandığını sorunca da artık hayattan bıktığını, kimsenin onu sevmediğini, benim sonumun da böyle olacağını ve daha bir sürü saçma sapan şeyi üstüme bocaladı. Böyle anlarda yüksek tepki verirsem iyice bağırmaya başlıyor o yüzden sakin kalmaya çalıştım ama ağlamama engel olamadığım için buna da çok sinirlendi.
Ben özel hayatıma dair bazı şeyleri anneme anlatmıştım çünkü merak ediyordu. Ben senin annenim benimle dertleşebilirsin demişti. Anlattığım şeyleri bana karşı kullanıp oralardan vurmaya çalışıyor şimdi de. Farklı bir şehirde okudum, uzun süre orada yaşadım. Okulum bitince dönmemi istememişti çünkü sevgilisiyle rahat etmek istiyordu. Şimdi de beni onu yalnız bırakmakla suçluyor. Ondan kaçmak için başka şehirde okuduğumu söylüyor. Böyle dengesiz konuştukça kendimi iyice suçlu hissediyorum.
Sürekli babamın eşini stalklıyor. Gelip gidip "sence benden şu yüzden mi ayrıldı" "bu kadında olup ben de olmayan ne var" gibi sorular soruyor. Önceleri anlayışlı yaklaşıyordum ama babamla ayrılalı 8-9 sene oldu. Artık bu kadarı bana fazla geliyor ve baş edemiyorum.
Bugün işe gidemedim mesela izin almak zorunda kaldım. Çünkü berbat haldeyim. Dün geceyi de bölük pörçük hatırlıyorum. O an dünyada değil gibiydim aklım hala tam olarak yerinde değil. Sürekli çenemi sıkıyorum stresten.
Birkaç gün önce de telefonumu karıştırmış bunu da itiraf etti. Şifremi kendi baş harfim yaptığım için tahmin edebilmiş. Mesajlaşmalarımdan alıntılar falan yaptı saçma sapan, dalga falan geçti. Önceleri beni istemeyen kadın, şimdi ayrı eve çıkarsam kendine zarar vereceğinden bahsediyor.
Saçma sapan hissediyorum. Böyle bir şeyi de kimseye anlatıp dertlenemiyorum içime atmaktan başka bi çözüm de bulamıyorum. Psikiyatriste de gidiyor ilaç da kullanıyor ama değişmiyor.
Kendi özel hayatım zaten rezalet halde. Doğru düzgün bir yuva kurup gitmek istiyorum. Uzun süredir tanıştığım biri vardı benimle denemek istediğini söyledi. Meğersem yeni ayrıldığı biri varmış aklı hala ondaymış. Bunu öğrenince bir süre salağa yatıp ne yapacağına baktım. O kadar komikti ki her konuda beni suçlayıp düşmanca tepkiler veriyordu, asla da itiraf etmedi söylediği yalanı. Ben iletişimi kesince de eski sevgilisiyle barıştı.
Bunu da şu sebeple anlattım, düzgün ve hayırlı birini de bulamıyorum. Ne zaman heveslensem ya bir unutulamayan eski sevgili oluyor ya ayrıl barış ilişkinin mola noktası oluyorum. Bir değil iki değil.
Artık yolunda gitmeyen hayatımın hiç düzelmeyeceğinden korkuyorum, yapayalnız hissediyorum. Annemin saçma sapan ani çıkışları yüzünden insanlara kendimi ifade edememeye, tepkilerimi gizlemeye başladım.
Suistimal mi ediyorum yoksa gerçekten kötü biriyim, hiçbir şeye layık değil miyim ayırt edemiyorum.
Çok karışık anlatmış olabilirim kusura bakmayın ama tavsiyelerinize ya da söyleyeceğiniz şeylere çok ihtiyacım var. Kafam ve hayatım çok karışık.
 
Bildiğim ve öğrendiğim ilk şey şu oldu, sorunlu bir anne, baban, kardeşin varsa onlardan kurtulmaya çalışman gerek vee asla ama asla ben senin annenim bana anlatabilirsin cümlesine inanmaman gerek. Ben 2000li yılların başında evimi ayırmıştım. Sanırım 2004 idi. O zamanlar kadınlar için zordu evlenmeden, genç yaşta ailenden ayrı yaşamak. Herkes yadırgardı. Çok zorluk çektim, babam peşime düştü hatta tek başına yaşayıp ne yapacaksın diye. Tek hayatım var dedim, böyle yaşamaktansa ölürüm dedim ve sonuna kadar gittim. Zor oldu ama normal bir hayatı kendime kazandım.
Şimdi durumlar daha karışık kiralar yüksek, ortam bozuk. Sen de yeni düzene göre çıkış yolunu bulacaksın.
 
Doğru düzgün bir yuva kurup gitmek istiyorum
Dogru düzgün yuvayı kurmak için evlenmene gerek yok.Bu hatadan hataya atlamak olur.Ayrı eve cıkmadan psikolojin düzelmez maalesef, yok gidersen kahrolurum yok bilmemne bırak.Tek hayatın var ve annende olsa mahvetmesine izin verme.
 
Çıkamıyorum ki tehdit ediyor kendine zarar vermekle. Bir şey yapsa ömür boyu vicdan azabı
Canım bu hayat senin hayatın annenin seçimleri kendine ait. Sen evden ayrılmakta haksız değilsen gerisine karışmayacaksın, vicdan azabı çekmenin yeri yok. Kum torbası olman için mi doğurmuş seni. Bunun için bile doğursa, artık sana ait yaşamın. Ne edersen artık kendine edersin. Boşvermeyi öğrenmen gerek.
 
Bence şuan için evlilikten ziyade ayrı eve çık. O sevgilisiyle takılıp, senin eve dönmeni istemezken iyiydi. İlerde illa ki karşına düzgün bir insan çıkacaktır. Benim ailem kötü olmamasına rağmen ben ayrı evde yaşıyorum ve aynı şehirlerdeyiz. İster istemez aile evi zor. Dırdır falan oluyor en kötü. Valla hiç pişman değilim, şu saatten sonra kimseyi çekemem. Kafam o kadar rahat ki. Her kadın evlenmeden ayrı evde yaşayıp o özgürlüğü tatmalı bence.
 
ayrı eve çıkamıyorum diye bişey yok
buraya bari yazma bu bahaneyi çilek.
sen zaten öncesinde ayrı yaşıyordun, kendine bişey mi yaptı?
şimdi de yapamaz. acilen kurtulman lazım hatta öyle bir kurtulman lazım ki böyle bi daha hiç görüşmemeli falan
ilişki konularını da bırak şimdi şu an en son düşünmen gereken şey karşına düzgün birinin çıkıp çıkmaması konusu
ev arkadaşıyla falan çık gerekirse aparta çık yurda çık nolur bu ruh hastası kadınla daha fazla aynı çatı altında kalma
 
Siz anne, o ise ergen evlat.
Alışmış tepenizde tepinmeye.
Acil sınır koyun.
Ne demek laptop atmak.
Tedavi olsun, antidepresan falan kullansın, bu nedir yahu?
Sizin onun yanında bu denli sakin bir yetişkin olmanız da Allah’ın hikmeti.
Gerçekten şok oldum dirayetinize.
Ama bu sürdürülebilir değil.
Sizde psikosomatik sonuçlar doğurabilir.
Kendinizi bir an evvel korumaya alın
 
Çok üzüldüm ya, siz ebeveyn o ergen olmuş. Asla çekmek zorunda değilsiniz. Siz çalışıyorsunuz kaç yaşında bu kadın yaptıkları normal değil, belki ilgi beklemiş ağlasa sitem etse neyse de, laptop fırlatmak nedir?

Siz kendinizi kurtarmaya bakın, kendine bir şey yapmaz merak etmeyin, bencil çünkü manipülatif, onların son silahı kendime zarar veririm diye tehdit etmek.
 
Onun intihar edip etmemesi kendı kararı
Bu kararı veren de verdiren de siz veya Yaptıklarınız degıl.
Kendını öldürecekse keyfi bilir
 
Çıkamıyorum ki tehdit ediyor kendine zarar vermekle. Bir şey yapsa ömür boyu vicdan azabı
Niye vicdan azabi cekesiniz size ettiklerine bakin hic acimaniza gerek yok kendine zarar verenin kendi kararidir sizi dusunmeyen kadini aiz neden dusunuyorsunuz? Sizde onu tehtit edin duzgun fldavranmazsan ayri eve cikacagim diye. Oldururum kendimi derse sen bilirsin de gec zaten acidigin icin boyle yapiyor
 
Merhabalar tekrardan,

Bir süredir annemle birlikte yaşıyorum. Kendisinin ayrıl-barış bir ilişkisi vardı fakat bitti. Daha önce bu adam için benimle arasını da açmıştı ve baya uzun süreli bir ilişkiydi.
Dün akşam televizyonda film izliyordum bir yandan da işle ilgili yapmam gereken bir şeyler vardı onu halletmeye çalışıyordum. Aniden mutfağa geldi ve benim ne kadar kötü biri olduğumdan, anlayışsızlığımdan, benden nefret ettiğinden bahsetmeye başladı. Bunu normal bi şekilde değil bağırarak söylüyor ve sesi büyük ihtimalle apartmanda yankılanıyordur. Öylece kalakaldım asla anlam veremedim. Ben tepki vermeyince iyice sinirlendi önümdeki laptopu alıp yere fırlattı. Saatlerce uğraştığım şeyler boşa gitti. Böyle ani çıkışlarını ve suçlamalarına alışığımdır ama ilk defa bu şekilde gözü döndüğüne şahit oldum. Kapıyı üstüne kapatıp içeri gittim. Mutfakta bir süre kendi kendine bağırmaya devam etti ve ağlamaya başladım elim ayağım titredi. İçeri yanıma geldi niye böyle davrandığını sorunca da artık hayattan bıktığını, kimsenin onu sevmediğini, benim sonumun da böyle olacağını ve daha bir sürü saçma sapan şeyi üstüme bocaladı. Böyle anlarda yüksek tepki verirsem iyice bağırmaya başlıyor o yüzden sakin kalmaya çalıştım ama ağlamama engel olamadığım için buna da çok sinirlendi.
Ben özel hayatıma dair bazı şeyleri anneme anlatmıştım çünkü merak ediyordu. Ben senin annenim benimle dertleşebilirsin demişti. Anlattığım şeyleri bana karşı kullanıp oralardan vurmaya çalışıyor şimdi de. Farklı bir şehirde okudum, uzun süre orada yaşadım. Okulum bitince dönmemi istememişti çünkü sevgilisiyle rahat etmek istiyordu. Şimdi de beni onu yalnız bırakmakla suçluyor. Ondan kaçmak için başka şehirde okuduğumu söylüyor. Böyle dengesiz konuştukça kendimi iyice suçlu hissediyorum.
Sürekli babamın eşini stalklıyor. Gelip gidip "sence benden şu yüzden mi ayrıldı" "bu kadında olup ben de olmayan ne var" gibi sorular soruyor. Önceleri anlayışlı yaklaşıyordum ama babamla ayrılalı 8-9 sene oldu. Artık bu kadarı bana fazla geliyor ve baş edemiyorum.
Bugün işe gidemedim mesela izin almak zorunda kaldım. Çünkü berbat haldeyim. Dün geceyi de bölük pörçük hatırlıyorum. O an dünyada değil gibiydim aklım hala tam olarak yerinde değil. Sürekli çenemi sıkıyorum stresten.
Birkaç gün önce de telefonumu karıştırmış bunu da itiraf etti. Şifremi kendi baş harfim yaptığım için tahmin edebilmiş. Mesajlaşmalarımdan alıntılar falan yaptı saçma sapan, dalga falan geçti. Önceleri beni istemeyen kadın, şimdi ayrı eve çıkarsam kendine zarar vereceğinden bahsediyor.
Saçma sapan hissediyorum. Böyle bir şeyi de kimseye anlatıp dertlenemiyorum içime atmaktan başka bi çözüm de bulamıyorum. Psikiyatriste de gidiyor ilaç da kullanıyor ama değişmiyor.
Kendi özel hayatım zaten rezalet halde. Doğru düzgün bir yuva kurup gitmek istiyorum. Uzun süredir tanıştığım biri vardı benimle denemek istediğini söyledi. Meğersem yeni ayrıldığı biri varmış aklı hala ondaymış. Bunu öğrenince bir süre salağa yatıp ne yapacağına baktım. O kadar komikti ki her konuda beni suçlayıp düşmanca tepkiler veriyordu, asla da itiraf etmedi söylediği yalanı. Ben iletişimi kesince de eski sevgilisiyle barıştı.
Bunu da şu sebeple anlattım, düzgün ve hayırlı birini de bulamıyorum. Ne zaman heveslensem ya bir unutulamayan eski sevgili oluyor ya ayrıl barış ilişkinin mola noktası oluyorum. Bir değil iki değil.
Artık yolunda gitmeyen hayatımın hiç düzelmeyeceğinden korkuyorum, yapayalnız hissediyorum. Annemin saçma sapan ani çıkışları yüzünden insanlara kendimi ifade edememeye, tepkilerimi gizlemeye başladım.
Suistimal mi ediyorum yoksa gerçekten kötü biriyim, hiçbir şeye layık değil miyim ayırt edemiyorum.
Çok karışık anlatmış olabilirim kusura bakmayın ama tavsiyelerinize ya da söyleyeceğiniz şeylere çok ihtiyacım var. Kafam ve hayatım çok karışık.
Ayrı eve çık. Annen de ne b.k yerse yesin
 
Herkes anne olmamalı ya. Sizi manipüle etmeye çalışıyor, kendi mutsuzluğunun bedelini size ödetmeye çalışıyor ama hakkı yok buna. İntihar ederim derken ciddi olduğunu sanmıyorum, size duygu sömürüsü yapmaya çalışıyor muhtemelen. Anneniz bile olsa kimsenin sizin hayatınızı zindan etmeye hakkı yok. Bence kendi hayatınızı kurun. Belki siz o evden gidip sınır koyunca o da hatasını anlar. Yoksa birlikte yaşamaya devam edip iyice yüz göz olacaksınız ve sizin psikolojiniz alt üst olacak.
 
Siz anne, o ise ergen evlat.
Alışmış tepenizde tepinmeye.
Acil sınır koyun.
Ne demek laptop atmak.
Tedavi olsun, antidepresan falan kullansın, bu nedir yahu?
Sizin onun yanında bu denli sakin bir yetişkin olmanız da Allah’ın hikmeti.
Gerçekten şok oldum dirayetinize.
Ama bu sürdürülebilir değil.
Sizde psikosomatik sonuçlar doğurabilir.
Kendinizi bir an evvel korumaya alın
Zaten sonuçlarını görmeye başlıyor gibiyim mesela sürekli çenemi sıkıyorum, uyku ihtiyacım çok arttı bıraksalar tüm gün uyurum. Sürekli tepkilerimi bastırmak zorunda kalıyorum
 
Merhabalar tekrardan,

Bir süredir annemle birlikte yaşıyorum. Kendisinin ayrıl-barış bir ilişkisi vardı fakat bitti. Daha önce bu adam için benimle arasını da açmıştı ve baya uzun süreli bir ilişkiydi.
Dün akşam televizyonda film izliyordum bir yandan da işle ilgili yapmam gereken bir şeyler vardı onu halletmeye çalışıyordum. Aniden mutfağa geldi ve benim ne kadar kötü biri olduğumdan, anlayışsızlığımdan, benden nefret ettiğinden bahsetmeye başladı. Bunu normal bi şekilde değil bağırarak söylüyor ve sesi büyük ihtimalle apartmanda yankılanıyordur. Öylece kalakaldım asla anlam veremedim. Ben tepki vermeyince iyice sinirlendi önümdeki laptopu alıp yere fırlattı. Saatlerce uğraştığım şeyler boşa gitti. Böyle ani çıkışlarını ve suçlamalarına alışığımdır ama ilk defa bu şekilde gözü döndüğüne şahit oldum. Kapıyı üstüne kapatıp içeri gittim. Mutfakta bir süre kendi kendine bağırmaya devam etti ve ağlamaya başladım elim ayağım titredi. İçeri yanıma geldi niye böyle davrandığını sorunca da artık hayattan bıktığını, kimsenin onu sevmediğini, benim sonumun da böyle olacağını ve daha bir sürü saçma sapan şeyi üstüme bocaladı. Böyle anlarda yüksek tepki verirsem iyice bağırmaya başlıyor o yüzden sakin kalmaya çalıştım ama ağlamama engel olamadığım için buna da çok sinirlendi.
Ben özel hayatıma dair bazı şeyleri anneme anlatmıştım çünkü merak ediyordu. Ben senin annenim benimle dertleşebilirsin demişti. Anlattığım şeyleri bana karşı kullanıp oralardan vurmaya çalışıyor şimdi de. Farklı bir şehirde okudum, uzun süre orada yaşadım. Okulum bitince dönmemi istememişti çünkü sevgilisiyle rahat etmek istiyordu. Şimdi de beni onu yalnız bırakmakla suçluyor. Ondan kaçmak için başka şehirde okuduğumu söylüyor. Böyle dengesiz konuştukça kendimi iyice suçlu hissediyorum.
Sürekli babamın eşini stalklıyor. Gelip gidip "sence benden şu yüzden mi ayrıldı" "bu kadında olup ben de olmayan ne var" gibi sorular soruyor. Önceleri anlayışlı yaklaşıyordum ama babamla ayrılalı 8-9 sene oldu. Artık bu kadarı bana fazla geliyor ve baş edemiyorum.
Bugün işe gidemedim mesela izin almak zorunda kaldım. Çünkü berbat haldeyim. Dün geceyi de bölük pörçük hatırlıyorum. O an dünyada değil gibiydim aklım hala tam olarak yerinde değil. Sürekli çenemi sıkıyorum stresten.
Birkaç gün önce de telefonumu karıştırmış bunu da itiraf etti. Şifremi kendi baş harfim yaptığım için tahmin edebilmiş. Mesajlaşmalarımdan alıntılar falan yaptı saçma sapan, dalga falan geçti. Önceleri beni istemeyen kadın, şimdi ayrı eve çıkarsam kendine zarar vereceğinden bahsediyor.
Saçma sapan hissediyorum. Böyle bir şeyi de kimseye anlatıp dertlenemiyorum içime atmaktan başka bi çözüm de bulamıyorum. Psikiyatriste de gidiyor ilaç da kullanıyor ama değişmiyor.
Kendi özel hayatım zaten rezalet halde. Doğru düzgün bir yuva kurup gitmek istiyorum. Uzun süredir tanıştığım biri vardı benimle denemek istediğini söyledi. Meğersem yeni ayrıldığı biri varmış aklı hala ondaymış. Bunu öğrenince bir süre salağa yatıp ne yapacağına baktım. O kadar komikti ki her konuda beni suçlayıp düşmanca tepkiler veriyordu, asla da itiraf etmedi söylediği yalanı. Ben iletişimi kesince de eski sevgilisiyle barıştı.
Bunu da şu sebeple anlattım, düzgün ve hayırlı birini de bulamıyorum. Ne zaman heveslensem ya bir unutulamayan eski sevgili oluyor ya ayrıl barış ilişkinin mola noktası oluyorum. Bir değil iki değil.
Artık yolunda gitmeyen hayatımın hiç düzelmeyeceğinden korkuyorum, yapayalnız hissediyorum. Annemin saçma sapan ani çıkışları yüzünden insanlara kendimi ifade edememeye, tepkilerimi gizlemeye başladım.
Suistimal mi ediyorum yoksa gerçekten kötü biriyim, hiçbir şeye layık değil miyim ayırt edemiyorum.
Çok karışık anlatmış olabilirim kusura bakmayın ama tavsiyelerinize ya da söyleyeceğiniz şeylere çok ihtiyacım var. Kafam ve hayatım çok karışık.
Fena halde manipüle ediliyorsun, annen hasta ruhlu, tedavi falan sökmez buna. O evden çıkarak evlensen de kurtulamazsın. Bir an önce evini ayırman gerekiyor, sonra da mesafe koyacaksın. Evliliği de onunla mesafeni ayarlamayı başardıktan sonra düşüneceksin. Kadın senin akıl sağlığınla oynuyor. O bilgisayar fırlatılırken 'höst' diyemedin mi? Dünyanın parası arkadaş, kırılsa yenisini alabilecek misin? Şu hareketlerden sonra sağlıklı bir insan ona senin gösterdiğin sabrı asla göstermez, iyice sindirmiş seni. Kaç o evden. Manyak canı sıkıldıkça sana saldırıyor. Annem de böyleydi. Şimdi görüşmüyorum, çok mutluyum, zerre de pişman değilim.
 
Çıkamıyorum ki tehdit ediyor kendine zarar vermekle. Bir şey yapsa ömür boyu vicdan azabı
Hiçbir şey yapmaz, hepsi blöf, öyleleri kendi canına kıymaz, senin canına kıymana sebep olur.

Bu devasa krizden sonra kedi gibi yumuşamış kuzuya dömüştür allah bilir. Çünkü bu modelin en büyük zevki birilerinin aklını kaçırttıktan sonra yaptığı işkencenin zevkini sindirmektir
 
X