Merhabalar, daha önce de konu açmıştım eşimle sorunlarımızı çözemedik. Her şeyi kabul eden eş geleceğim zaman farklı kişiliğe büründü. Ailesi ile ilgili olayları tekrardan yazmayacğaım kısacası çok düşkünler kendi ailesi olduğunun farkında değildi. Kişilik olarak problemli biriydi. Eşim Dışarda efendi yardımsever çok sevilen biriydi. Ama evde sürekli eleştiren, hep pohpohlanma bekleyen övgü bekleyen bi insandı. Her yaptığı şeyin karşılığını beklerdi. Bi teşekkür etme bir sene onu anlatırdı. Beni psikolojik şiddeti ile sindirmiş, ezmiş, öz güvenimi bitirmişti. Haklıyken bile kendimi ifade edemez suçu kabul ederdim. Cinsel birlikteliği bile ilk benden bekler ben yanaşmazsam yanaşmaz sonra da beni suçlardı. Ve yatak odasına kadar evdeki her şeyi annesine anlatırdı. Şu an boşanma aşamasındayız dilekçe de bir sürü yalan şeyler yazmış hiçbir yere göndermiyormuşum kıskanıyormuşum. Kadınlık yapmıyormuşum. Evden sürekli kovardı. Evden altınları alıp kaçtı gibi şeyler yazmış. Kafam o kadar karışık ki. Son boşanalım dediği ay bile mesajlara bakıyorım ondan önceki aya bakıyorum evlilik yıldönümünü kutladık ettik. Kısacası Narsistler böyle gelgitli mi oluyor? Sizler süreci nasıl atlattınız ben neden kendimi sürekli suçluyorum? Fikirlerinize ihtiyacım var.